Aν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, αγάπα έναν άνδρα

Aν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, αγάπα έναν άνδρα, αγάπα τον αληθινά!

Διάλεξε εκείνον που η ψυχή του έλκεται απ’ την δική σου ξεκάθαρα, εκείνον που είναι τόσο γενναίος, ώστε να μπορεί να φοβάται.

Δέξου το χέρι του και οδήγησε τον απαλά στο αίμα της καρδιάς σου.

Εκεί που μπορεί την ζεστασιά σου επάνω του να νιώσει και την ανάπαυση εκεί. 

Και κάψε το βαρύ φορτίο του πάνω στις φλόγες της φωτιάς σου.

Κοίτα βαθιά μέσα στα μάτια του και δες τι κείτεται σε αδράνεια ή σε εγρήγορση, ντροπαλά ή σε προσμονή εκεί μέσα.

Κοίτα μέσα στα μάτια του και δες εκεί τους πατεράδες του και τους παππούδες του και όλους τους πολέμους που τα πνεύματα τους πολέμησαν σε κάποια μακρινή χώρα, σε κάποια μακρινή εποχή.

Πρόσεξε τους πόνους, τους αγώνες, τα βάσανα και τις ενοχές του, δίχως κρίση, και άφησε τα όλα να χαθούν….Αισθάνσου το αρχέγονο του φορτίο.

Και νιώσε πως το μόνο που ψάχνει είναι ένα ασφαλές καταφύγιο σε σένα.

Άφησε τον να λιώσει μέσα στο σταθερό σου βλέμμα.

Και να ξέρεις πως δεν χρειάζεται να αντανακλάς την οργή.

Επειδή έχεις μια μήτρα, μια γλυκιά, βαθιά πύλη που ξεπλένει και αναζωογονεί παλιές πληγές.

Aν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, αγάπα έναν άνδρα, αγάπα τον αληθινά!

Στάσου μπροστά του, με όλη την μεγαλοπρέπεια της γυναίκας που είσαι, με τον αέρα της ευάλωτης σου φύσης.

Στο παιχνίδι της παιδικής σου αθωότητας ως τα βάθη του θανάτου σου.

Ανθισμένη πρόσκληση, απαλά να δίνεις χώρο, επιτρέποντας τις δυνάμεις του ως άνδρα να έρθουν κοντά σου … και να κολυμπήσετε στην μήτρα της γης, σε ανείπωτη γνώση, και οι δυο σας μαζί…

Και όταν αποσύρεται… επειδή θα αποσυρθεί… τρέχοντας φοβισμένος στην σπηλιά του, μάζεψε τις γιαγιάδες σου γύρω του … να τον τυλίξουν με την σοφία τους. 

Άκου τους απαλούς καθησυχαστικούς τους ψιθύρους.

Ηρέμησε την φοβισμένη κοριτσίστικη σου καρδιά που σε παροτρύνει σε ανησυχία … και περίμενε με υπομονή την επιστροφή του.

Στάσου και τραγούδα στο κατώφλι του, ένα τραγούδι μνήμης για τον απαλύνει, για μια ακόμα φορά.

Aν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, αγάπα έναν άνδρα, αγάπα τον αληθινά!

Μην προκαλείς το μικρό αγόρι μέσα του.

Με υποκρισίες και πόθους και κατάκτηση και κόλπα, μοναχά για να τον τραβήξεις … σε έναν ιστό καταστροφής, σε ένα μέρος με χάος και μίσος, πιο τρομακτικό από οποιοδήποτε πόλεμο που δόθηκε από τα αδέρφια του.

Αυτό δεν είναι θηλυκότητα, είναι εκδίκηση.

Αυτό είναι το δηλητήριο των διεστραμμένων διαδρομών.

Της κακομεταχείρισης των αιώνων, του βιασμού του κόσμου μας.

Και αυτό δεν δίνει εξουσία σε μια γυναίκα, την μειώνει καθώς τον ευνουχίζει.

Και μας σκοτώνει όλους.

Και αν η μάνα του τον κρατούσε ή δεν μπόρεσε...

ΔΕΙΞΕ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΝΑ ΤΩΡΑ….

Κράτα τον και οδήγησε τον στην χάρη σου και στα βάθη σου.

Σφιχταγκαλιάζοντας τον στο κέντρο του πυρήνα της Γης.

Μην τον τιμωρείς για τις πληγές που πιστεύεις πως δεν ικανοποιούν τις ανάγκες σου ή τα κριτήρια σου.

Κλάψε γι’ αυτόν γλυκά ποτάμια….

Μάτωσε τα όλα πίσω προς επιστροφή στο σπιτικό σας.

Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, αγάπα έναν άνδρα, αγάπα τον αληθινά!

Αγάπα τον τόσο που να είναι γυμνός και ελεύθερος.

Αγάπα τον τόσο που θα ανοίξεις το κορμί σου και την ψυχή σου στον κύκλο της ζωής και του θανάτου.

Και ευχαρίστησε τον για την ευκαιρία καθώς χορεύετε μαζί μέσα από μαινόμενους ανέμους και ήρεμα λαγκάδια…

Να είσαι τόσο γενναία που να είσαι εύθραυστη και άφησε τον να ξεδιψάσει στα απαλά προτασσόμενα πέταλα της ύπαρξης σου…

Πες του πως μπορεί να σε κρατά, να στέκεται και να σε προστατεύει.

Πέσε στην αγκαλιά του και εμπιστέψου τον πως θα σε πιάσει ακόμα κι αν έχεις πέσει χίλιες φορές στο παρελθόν.

Μάθε του πώς να παραδίδεται με το να του παραδίδεσαι εσύ.

Και γίνετε ΕΝΑ μέσα στο γλυκό τίποτα, μέσα σε αυτού του κόσμου την καρδιά.

Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, αγάπα έναν άνδρα, αγάπα τον αληθινά!

Ενθάρρυνε τον, θρέψε τον, επίτρεψε του, άκουσε τον, κράτησε τον, θεράπευσε τον.

Κι εσύ, σε ανταμοιβή, θα τραφείς και θα υποστηριχθείς και θα προστατευτείς από δυνατά μπράτσα και καθαρές σκέψεις και εστιασμένα βέλη.

Επειδή μπορεί, αν τον αφήσεις να στο δείξει, να δεις πως είναι όλα όσα ονειρεύεσαι….  

Ποίημα ανώνυμης σαμάνας.

Δεν ξέρεις τι είναι καρδιά!

«Πέθανε έτσι όπως είσαι, ώστε να μπορέσεις να γίνεις αυτό που είσαι πραγματικά. Πέθανε στο εγώ ώστε να μπορέσει να γεννηθεί το θεικό μέσα σου.

Πέθανε στο παρελθόν, ώστε να γίνεις ανοιχτός στο μέλλον.

Πέθανε στο γνωστό, ώστε να μπορέσει να διεισδύσει μέσα σου το άγνωστο.

Πέθανε στο νου, ώστε να μπορέσει η καρδιά να αρχίσει να πάλλεται και πάλι, ώστε να μπορέσεις να ανακαλύψεις και πάλι την ίδια σου την καρδιά, που την έχεις χάσει τελείως.

Δεν ξέρεις τι είναι καρδιά! Ο παλμός που ακούς δεν είναι η πραγματική καρδιά, είναι απλώς το σωματικό μέρος της καρδιάς. Υπάρχει και το ψυχικό μέρος της, κρυμμένο από πίσω. Αυτοί οι χτύποι της καρδιάς είναι από το σωματικό μέρος της καρδιάς. Σε αυτούς τους χτύπους ή ανάμεσα σε αυτούς τους χτύπους, σε αυτά τα κενά, είναι ο πραγματικός χτύπος της πραγματικής καρδιάς – το ψυχικό μέρος.

Αυτή η καρδιά που ξέρεις είναι μόνο το υλικό μέρος. Έχεις χάσει εντελώς την επαφή με το θεϊκό μέρος της καρδιάς σου. Ζεις μια ζωή χωρίς αγάπη, μια ζωή χωρίς καρδιά. Είσαι σαν σκληρή πέτρα. Ούτε και οι πέτρες δεν είναι τόσο σκληρές – μπορούν να σπάσουν. Και σου λέω, με μεγάλη και μακρά εμπειρία: όταν προσπαθώ να σπάσω τη δική σου πέτρα, είναι πολύ δύσκολο, επειδή η πέτρα σου θέλει να προστατευτεί με κάθε τρόπο.

Προσπαθείς να προστατέψεις τις αρρώστιες σου, προσπαθείς να προστατέψεις την νεύρωσή σου, την τρέλα σου, επειδή με αυτά είσαι ταυτισμένος. Νομίζεις ότι εσύ είσαι αυτά. Δεν είσαι. ‘μέχρι να πεθάνεις, δεν θα γνωρίσεις ποτέ ποιος είσαι.»

Osho