Ελεύθεροι απο θλίψη

"Είναι παράξενο πόσο πολλοί άνθρωποι επιθυμούν αναγνώριση και επαίνους, ν’ αναγνωριστούν σαν μεγάλοι ποιητές ή φιλόσοφοι, κάτι που δυναμώνει το εγώ τους. Αυτό δίνει μεγάλη ικανοποίηση, αλλά έχει πολύ μικρή σημασία. Η αναγνώριση φουσκώνει τη ματαιοδοξία κάποιου κι ίσως και την τσέπη και μετά; Τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, αλλά αυτό το ξεχώρισμα γεννάει τα δικά του προβλήματα που όλο και αυξάνουν. Παρόλο που η αναγνώριση δίνει ικανοποίηση δεν είναι αυτοσκοπός.

Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στη λαχτάρα για αναγνώριση, για εκπλήρωση, για να πετύχουν. Και τότε η αποτυχία, που πάει παρέα με τη δυστυχία, είναι αναπόφευκτη.

Η ουσία είναι να απελευθερωθεί κανείς και από την επιτυχία και από την αποτυχία. Από την πρώτη στιγμή να μη νοιάζεται για το αποτέλεσμα, να κάνει εκείνο που αγαπά κι η αγάπη δεν ξέρει από τιμωρία ή ανταμοιβή. Αυτό είναι πραγματικά κάτι πολύ απλό όταν υπάρχει αγάπη. Πόσο λίγη προσοχή δίνουμε στην παρατήρηση και στη μελέτη των πραγμάτων που μας αφορούν. Είμαστε εγωκεντρικοί, τόσο απασχολημένοι με τις ανησυχίες μας και με τα προσωπικά μας συμφέροντα, που δεν έχουμε καιρό να παρατηρήσουμε και να καταλάβουμε. Έτσι που είμαστε απασχολημένοι, ο νους μας γίνεται αμβλύς και κουρασμένος, καταπιεσμένος και γεμάτος θλίψη, κι απ’αυτή τη θλίψη είναι που προσπαθούμε να ξεφύγουμε.

Όσο θα δρα το εγώ, θα υπάρχει αναπόφευκτα η κούραση, η άμβλυνση και η καταπίεση. Οι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι σε μια τρελή κούρσα, στον πόνο μιας εγωκεντρικής θλίψης. Αυτή η θλίψη είναι αποτέλεσμα βαθιάς απερισκεψίας. Εκείνοι που ζουν με περίσκεψη και άγρυπνη προσοχή είναι ελεύθεροι από θλίψη." 

Jiddu Krishnamurti - Γράμματα σε μια νεαρή φίλη

Η ζωή του Ζεν

Η ζωή του Ζεν αρχίζει, λοιπόν, με την απαλλαγή από την ψευδαίσθηση του κυνηγιού των στόχων, που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα – το καλό χωρίς το κακό, η ανάδειξη του εαυτού δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ιδέα, και το αύριο που δεν έρχεται ποτέ. Γιατί όλα αυτά τα πράγματα είναι μια απογοήτευση συμβόλων που προσποιούνται ότι είναι πραγματικότητες, κι έτσι το να τα ψάχνει κανείς είναι το ίδιο σαν να βαδίζει κατευθείαν προς έναν τοίχο, όπου ένας επιδέξιος ζωγράφος έχει σχεδιάσει με όλους τους κανόνες της προοπτικής ένα άνοιγμα. Με λίγα λόγια, το Ζεν αρχίζει στο σημείο όπου δεν υπάρχει τίποτα πλέον για να αναζητήσει κανείς και τίποτα για να κερδίσει. Και το Ζεν τονίζει με έμφαση ότι δεν πρέπει να θεωρείται σαν ένα σύστημα προσωπικής βελτίωσης ή σαν ένας δρόμος για να γίνει κάποιος Βούδας. Γιατί σύμφωνα με τα λόγια του Λιν – τσι: «Όταν ένας άνθρωπος ψάχνει για τον Βούδα, χάνει τον Βούδα».

Όλες οι ιδέες της προσωπικής βελτίωσης και του να γίνει ή να αποκτήσει κανείς κάτι στο μέλλον συνδέονται αποκλειστικά και μόνον με την αφηρημένη εικόνα για τον εαυτό μας. Ακολουθώντας αυτές τις ιδέες δεν κάνουμε άλλο από το να προσδίδουμε περισσότερη πραγματικότητα στην πλαστή εικόνα.

(...)

Το να φτάσει λοιπόν κανείς στην πραγματικότητα – στην «αυτοσύνη» - σημαίνει να πάει πέρα από το κάρμα, πέρα από κάθε συνεπή δράση, και να μπει σε μια ζωή που δεν έχει κανέναν απολύτως στόχο ή σκοπό. Κι όμως για το Ζεν και τον Ταοϊσμό αυτή ακριβώς είναι η αληθινή ζωή του σύμπαντος, που είναι πληρέστατη κάθε στιγμή και δεν έχει ανάγκη να δικαιωθεί στοχεύοντας σε κάτι πέρα από την ίδια.

(…)

Η κενή και χωρίς στόχο ζωή δεν έχει καμιά σχέση με την απελπισία. Αντίθετα, εμπεριέχει την ελευθερία του σύννεφου και του χειμάρρου, της ανέμελης περιπλάνησης, του αγριολούλουδου της απρόσιτης χαράδρας, της ομορφιάς που δεν επιδεικνύεται και της θάλασσας που φιλάει αδιάκοπα, ασταμάτητα, αιώνια την άμμο.

Επιπλέον η εμπειρία του Ζεν είναι περισσότερο μια κατάληξη, ένα συμπέρασμα, παρά μια πρόταση. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν το πρώτο βήμα σε μια σειρά από ηθικούς ή μεταφυσικούς συλλογισμούς, γιατί τα όποια συμπεράσματα οδηγούν σε αυτό και δεν συνάγονται από αυτό.

(…)

Οι φιλόσοφοι δεν είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν ότι υπάρχει ένα σημείο όπου από εκεί και πέρα η σκέψη οφείλει να σταματήσει γιατί παύει να έχει νόημα, όπως δεν έχει νόημα να βράζει κανείς ένα αυγό ώρες ατελείωτες.

(…)

Το Ζεν βρίσκεται πέρα από τα όρια της ηθικής, που οι κανόνες της θα πρέπει να αναζητηθούν όχι στη ίδια την πραγματικότητα, αλλά στις αμοιβαίες συμφωνίες μεταξύ των ανθρώπων. Η ηθική αντίληψη, όταν προσπαθούμε να την κάνουμε οικουμενική και απόλυτη, καταλήγει σε αδιέξοδο, γιατί ουσιαστικά δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε μια μέρα χωρίς να καταστρέψουμε τη ζωή κάποιου άλλου πλάσματος.

Alan Watts - αποσπάσματα απο το βιβλίο "Ο δρόμος του Ζεν". 

Μην ενδιαφέρεσαι για το πώς σε καθορίζουν οι άλλοι

"Το παρελθόν δεν έχει καμία δύναμη κατά τη διάρκεια της παρούσας στιγμής. Μην ενδιαφέρεσαι για το πώς σε καθορίζουν οι άλλοι. Όταν σε καθορίζουν, περιορίζονται, επομένως είναι δικό τους πρόβλημα. Όποτε αλληλεπιδράς με τους ανθρώπους, μην είσαι εκεί πρωτίστως ως μια λειτουργία ή ένας ρόλος, αλλά ως το πεδίο της συνειδητής Παρουσίας. Μπορείς να χάσεις μόνο κάτι που έχεις, δεν μπορείς να χάσεις κάτι που είσαι."

Eckhart Tolle

Η αγάπη είναι αθώα όταν δεν έχει κανένα κίνητρο

"Η αγάπη είναι αθώα όταν δεν έχει κανένα κίνητρο. Η αγάπη είναι αθώα όταν δεν είναι τίποτε άλλο από μοίρασμα της ενέργειάς σου. Έχεις πάρα πολλή κι έτσι τη μοιράζεσαι… θέλεις να την μοιραστείς.

Και για όποιον τη μοιράζεται μαζί σου, νιώθεις γι΄αυτόν ή αυτήν ευγνωμοσύνη, επειδή ήσουν σαν το σύννεφο, γεμάτο από νερό της βροχής, και κάποιος σε βοήθησε να ελαφρύνεις. ΄Η ήσουν σαν το λουλούδι, γεμάτος ευωδιά, και ήρθε ο άνεμος και πήρε το φορτίο σου. ΄Η είχες ένα τραγούδι να πεις και κάποιος άκουσε με προσοχή, με τόση προσοχή που σου έδωσε τον χώρο να το τραγουδήσεις. Για όποιον λοιπόν σε βοηθά να ξεχειλίζεις από αγάπη νιώθε για κείνον ευγνωμοσύνη. 

Διαποτίσου από το πνεύμα αυτό του μοιράσματος, ας γίνει τούτο ο ίδιος ο τρόπος της ζωής σου: να μπορείς να δίνεις χωρίς να σκέφτεσαι καθόλου ότι θα πάρεις, να μπορείς να δίνεις χωρίς να προσαρτάς εκεί κάποιους όρους, να μπορείς να δίνεις απλώς μέσα από την αφθονία σου."

Osho

Η ομορφιά είναι ένα φως μέσα στην καρδιά

"Η ομορφιά δεν βρίσκεται στο πρόσωπο. 

Η ομορφιά είναι ένα φως μέσα στην καρδιά."

Khalil Gibran

The Flame - Khalil Gibran

Τα υποκατάστατα μαραίνονται γρήγορα

"Τα υποκατάστατα μαραίνονται γρήγορα. Μπορεί κανείς ν' αναζητά την υλική ευχαρίστηση ακόμα κι όταν ζει με πολύ λίγα πράγματα. Η επιθυμία για δύναμη, σε κάθε της μορφή -η δύναμη του ασκητή, η δύναμη του μεγάλου κεφαλαιούχου ή του πολιτικού ή του Πάπα- είναι επιθυμία για υλική ευχαρίστηση. Η δίψα κάποιου για δύναμη, για εξουσία, τον κάνει αδίστακτο και θρέφει συνεχώς το εγώ του· η αυτοεπεκτεινόμενη επιθετικότητα είναι στην ουσία υλική ευχαρίστηση. Η ταπεινοφροσύνη είναι απλότητα, αλλά η καλλιεργημένη ταπεινοφροσύνη είναι μια άλλη μορφή υλικής ευχαρίστησης.

Πολύ λίγοι έχουν επίγνωση των αλλαγών που γίνονται μέσα τους, των πισωγυρισμάτων, των συγκρούσεων και των παραμορφώσεων. Ακόμα κι όταν έχουν επίγνωση, προσπαθούν να τις παραμερίσουν ή να τρέξουν μακριά τους. Μην το κάνεις αυτό. Δεν νομίζω πως θα το κάνεις, αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ζει κανείς τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του με περισσότερη ένταση απ' όση χρειάζεται. Πρέπει κανείς να έχει επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων του, χωρίς ανησυχία, χωρίς πίεση. Η αληθινή επανάσταση στη ζωή σου έγινε· θα πρέπει τώρα να έχεις βαθιά επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων σου. Άφησέ τα να βγουν έξω, μην τα ελέγχεις, μην τα συγκρατείς. Άφησέ να ξεχυθούν, τόσο τα ειρηνικά όσο και τα βίαια, αλλά να 'χεις επίγνωσή τους.

Ασχολήσου με το τι είναι οι επιθυμίες σου, αν έχεις καμιά. Ο κόσμος είναι ωραίος και κάνουμε τα πάντα ν' απομακρυνθούμε απ' αυτόν, μέσα από λατρείες, προσευχές, μέσα από τις «αγάπες» και τους φόβους μας.

Δεν ξέρουμε αν είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί, δεν έχουμε πάει ποτέ βαθιά μέσα μας ώστε ν' ανακαλύψουμε «αυτό που πραγματικά είμαστε». Ζούμε στην επιφάνεια, ικανοποιημένοι με τόσο λίγα και γινόμαστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι από κάτι μικροπράγματα. Τ' ασήμαντα μυαλά μας έχουν ασήμαντα προβλήματα και δίνουν ασήμαντες απαντήσεις, κι έτσι περνούν οι μέρες μας. Δεν αγαπάμε, κι όταν το κάνουμε, γίνεται πάντα με φόβους και απογοητεύσεις, με λαχτάρα και θλίψη.

Σκεπτόμουν πόσο σπουδαίο είναι να είναι κανείς αγνός, να έχει έναν αγνό νου. Οι εμπειρίες είναι αναπόφευκτες, ίσως αναγκαίες· η ζωή είναι μια σειρά από εμπειρίες, αλλά δεν χρειάζεται να φορτώνεται ο νους με τις δικές του συσσωρευμένες απαιτήσεις, μπορεί να σβήνει κάθε εμπειρία και να διατηρεί τον εαυτό του αγνό, ανάλαφρο. Αυτό είναι σημαντικό γιατί δεν μπορεί αλλιώς ο νους να είναι φρέσκος, ξύπνιος και ευκίνητος. Το πρόβλημα δεν είναι «πώς» θα διατηρήσουμε το νου ευκίνητο· το «πώς» σημαίνει αναζήτηση μιας μεθόδου και ο νους δεν μπορεί ποτέ να γίνει αγνός με κάποια μέθοδο· μπορεί να γίνει μεθοδικός αλλά ποτέ αγνός, δημιουργικός."

Jiddu Krishnamurti

«Γράμματα σε Μία Νεαρή Φίλη» 

 

 

 

 

 

Μάθε να αφήνεις

"Μαθε να αφήνεις - αυτό είναι το το μυστικό της ευτυχίας."

Buddha 

 

Αμέσως μόλις κάνεις μια σκέψη

"Αμέσως μόλις κάνεις μια σκέψη, 

γέλα με αυτήν."

Lao Tzu