Aπό πού κυλάει το ρυάκι της υπομονής;

 

«Πες μας, Φύλακα

από πού κυλάει το ρυάκι  της υπομονής;»

«Από το ορυχείο της εμπιστοσύνης.»

 

Άγκνι Γιόγκα

Η ουσία της ανθρώπινης ζωής

 

«Η ουσία της ανθρώπινης ζωής βρίσκεται στη συνειδητοποίηση του εσώτατου πυρήνα του ανθρώπου, δηλαδή στη συνειδητοποίηση του Θείου Εαυτού (του ανθρώπινου πνεύματος) σε αντίθεση με την αγωνιώδη προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος προσπαθεί να ανακαλύψει οτιδήποτε βρίσκεται έξω από τον εαυτό του.»

Διδάσκαλος  Κουτ Χουμι 

 (Σύγχρονες επιστολές των διδασκάλων της σοφίας)

Απλώς παίρνεις έναν φορέα, ο οποίος είναι ένα «κοστούμι»

 

«Απλώς παίρνεις έναν φορέα, ο οποίος είναι ένα «κοστούμι» που δεν μπορεί να κάνει τίποτε, γιατί δεν έχει ζωή. Πρέπει να έρθει η ζωή μέσα του για να κάνει κάτι.

Ο μαθητής δεν ταυτίζεται με τη μορφή. «Φοράει» τη μορφή και την εγκαταλείπει γιατί είναι ένα φθαρτό πεδίο. Όμως, κάνοντας ως πνεύμα επαφή με το περιβάλλον και συναντώντας τρομερά προβλήματα, νομίζει ότι αυτά τα προβλήματα είναι δικά του. Ελευθερώσου από τις προκαταλήψεις του τριπλού φορέα. Δεν είσαι ο τριπλός φορέας.

Στην ουσία είμαστε αγνοί σπινθήρες, αγνά φώτα, πύρινα πνεύματα. Ερχόμαστε σε επαφή με τον τριπλό κόσμο ως πνεύματα, ως πύρινοι σπινθήρες. Ερχόμαστε ως Κοσμικό Ίσταμαι και ως πνεύμα «φοράμε» τις διάφορες καρμικές στεφάνες.

Θυμήσου, έρχεσαι ως πνεύμα και φοράς καρμικές στεφάνες. Ναι, ντυνόμαστε ατελείς φορείς, αλλά τι δουλειά έχεις με τις ατέλειες; Τις ατέλειες θα τις φορέσεις παιδί μου. Απλά τραβάς το πνεύμα από την ταύτισή του και αφού νιώσει την αρχή του, το αφήνεις ελεύθερο στον προορισμό του. Θα συναντήσει ατελείς κύκλους, ναι. Μπαίνει στις ατέλειες, μπαίνει στους καρμικούς κύκλους, ναι.»

(…)

«Όσο είναι «ζωντανή» αυτή η τριπλή κατάσταση, βασανίζει τον καθέναν. Μπορεί να μιλάμε για αποσχηματισμό, αλλά στην ουσία δεν αποσχηματίζεται. Ο «ζωντανός» τριπλός φορέας, με τις τρομερές του ανάγκες και επιθυμίες, που στην ουσία είναι ο δυνάστης και βασανιστής του ανθρώπου, δεν επιτρέπει τον αποσχηματισμό. Και αφού μένει «ζωντανός», στήνει και αυτί να ακούσει, να απορροφήσει και να πάρει τα μέτρα του.

Το ιερό σου καθήκον να μένεις ως φωτεινό πεδίο όταν σχηματίζεσαι, είναι δικό σου, ήταν δικό σου και θα παραμείνει δικό σου. Όσες παραισθήσεις ή θυμαπάτες να σε τυλίξουν και όσοι να σου πουν το αντίθετο, το ιερό σου δικαίωμα να μένεις πάναγνη και ολοφώτεινη ύπαρξη όταν σχηματίζεσαι, θα παραμένει στους αιώνες των αιώνων.

Εκεί κρύβεται και το μυστικό της φώτισης, της αποδέσμευσής μας της πλανητικής. Αν καταφέρουμε να μπούμε ως φως, να σκορπίσουμε φως και να αποσχηματισθούμε, παραμένοντας φωτεινοί, τότε έχουμε ολοκληρώσει τον κύκλο, τίποτε πλέον δεν μας δεσμεύει εδώ και μπορούμε να μεταφερθούμε σε άλλον κύκλο μαθητείας σε ανώτερο επίπεδο.

Μπαίνεις ως πνεύμα, «φοράς» τις καρμικές στεφάνες, «φοράς» τις ατέλειες, εν γνώσει σου – ο λόγος είναι ατελής ή τα μάτια δεν βλέπουν καλά κ.τ.λ. Ναι, αλλά είσαι πνεύμα φωτεινό, κάνε το καθήκον σου, διάταξε το χάος γύρω σου, φέρε φως, ανάλαβε τις ευθύνες σου!»

 

Νίκος Στεφανίδης 

 Ανέτειλε στα Ιμαλάια Έδυσε στην Αττική γη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η απελευθέρωση απο τον τροχό

 

«Η απελευθέρωση είναι απελευθέρωση από το μικροσκοπικό σου νου και τα παιχνίδια του. Δεν είσαι πραγματικά αλυσοδεμένος, απλώς πιστεύεις πως είσαι.  Δεν είσαι φυλακισμένος, είναι απλώς ιδέα σου. Εσύ είσαι ο φυλακισμένος και εσύ είσαι ο δεσμοφύλακας. Τη στιγμή λοιπόν που αποφασίζεις να βγεις από τη φυλακή, δεν σε εμποδίζει κανένας.

Η απελευθέρωση από την ταύτιση, η απελευθέρωση από το σώμα, από το νου, από ιδεολογίες, από προκαταλήψεις, από όλα εκείνα που φτιάχνουν εσένα – από αυτό που νομίζεις πως είσαι εσύ – η απελευθέρωση από εσένα, σε φέρνει στην πραγματικότητα.

(…)

Το να ελευθερωθείς από τη σκλαβιά είναι ένα εσωτερικό φαινόμενο. Μπορείς να ζήσεις απόλυτα ελεύθερος, μέσα σε έναν απόλυτα ανελεύθερο κόσμο. Μπορείς να ζήσεις απόλυτα ελεύθερος. Ακόμα και μέσα στη φυλακή, δεν έχει καμία διαφορά, επειδή η ελευθερία είναι μια εσωτερική συμπεριφορά. Αν έχουν σπάσει οι εσωτερικοί σου σπόροι, είσαι ελεύθερος. Δεν μπορείς να φυλακίσεις ένα βούδα. Μπορείς να τον ρίξεις στη φυλακή, μα δεν μπορείς να του αφαιρέσεις την ελευθερία του, δεν μπορείς να τον κάνεις να αισθανθεί φυλακισμένος. Θα ζει εκεί, θα πεθάνει εκεί με πλήρη επίγνωση. Αν έχεις πλήρη επίγνωση, είσαι πάντοτε ελεύθερος. Η επίγνωση είναι ελευθερία, η μη επίγνωση είναι σκλαβιά.

Η επίγνωση γίνεται ελευθερία. Και η ελευθερία είναι ο σκοπός της ζωής. Χωρίς ελευθερία, η ζωή δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Και με τη λέξη ελευθερία, σου θυμίζω,  δεν εννοώ ούτε την πολιτική, ούτε την κοινωνικά, ούτε την οικονομική ελευθερία. Με τη λέξη ελευθερία, εννοώ την απελευθέρωση από το νου, την απελευθέρωση από το χρόνο, την απελευθέρωση από την επιθυμία τη στιγμή που ο νους δεν υπάρχει πια, είσαι ένα με το σύμπαν και είσαι τόσο απέραντος, όσο και το ίδιο το σύμπαν.

Η ζωή είναι τροχός και ο τροχός είναι επαναλαμβανόμενος. Δεν θα φθάσεις πουθενά, αν εξακολουθείς να είσαι προσκολλημένος στον τροχό. Στην Ανατολή είναι γνωστό δεδομένο ότι πρέπει να πηδήξουμε έξω από τον τροχό. Μόνο τότε είμαστε ελευθεροι. Το να ελευθερωθείς από αυτόν τον τροχό της γέννησης και του θανάτου είναι το να έχεις ελευθερία. Τότε απλώς είσαι. Τότε δεν κινείσαι. Τότε δεν υπάρχει παρελθόν και δεν υπάρχει μέλλον, αλλά μόνο το παρόν. Τότε το τώρα είναι ο μοναδικός χρόνος και το εδώ είναι ο μοναδικός χώρος.»

 

Osho –  Ταξίδι στην καρδιά

 

 

Το μέγα απόρρητο μιας σταγόνας

 

"Ο ήλιος που λάμπει μέσα σε μια σταγόνα νερό, είναι ένα διαμάντι, είναι ένας κόσμος. Ευτυχισμένος αυτός που, όταν η σταγόνα εξατμιστεί, δεν πιστεύει ότι έφυγε και ο ήλιος. Όλες αυτές οι ομορφιές που περνούν, δεν είναι παρά φευγαλέες ανταύγειες του αιωνίου Κάλλους, μοναδικού αντικειμένου της αγάπης μας.
Θα ήθελα να είχα μάτια αετού και να πετάξω προς τον ήλιο, αν όμως ο ήλιος έλθει σε μένα μοιράζοντας τα θαύματά του μέσα στις σταγόνες της πρωινής δροσιάς, θα ευχαριστήσω τη φύση χωρίς να στεναχωρηθώ πολύ, όταν το διαμάντι εξαφανιστεί."

Eliphas Levi - To Μέγα Απόρρητο

 

 

 

 

 

 

 

Όπως η βροχή ξεπλένει τα φύλλα

 

«H βροχή που πέφτει σήμερα από το πρωι πάνω στο ξερό χώμα είναι κάτι το υπέροχο, έτσι δεν είναι; Ξεπλένει τα φύλλα, αναζωογονεί τη γη. Και νομίζω ότι, έτσι όπως η βροχή ξεπλένει τα φύλλα, έτσι θα έπρεπε όλοι μας να ξεπλύνουμε το νου μας, που είναι καλυμμένος από τη σκόνη αιώνων, τη σκόνη εκείνου που αποκαλούμε γνώση, εμπειρία. Αν εσείς κι εγώ καθαρίζαμε το νου μας κάθε μέρα, τον ελευθερώναμε από τις αναπολήσεις του χθες, ο καθένας μας τότε θα είχε ένα φρέσκο νου, ένα νου ικανό να αντιμετωπίσει τα πάμπολλα προβλήματα της ζωής.»

 

Κρισναμούρτι – Η αίσθηση της ευτυχίας

 

 

Η εμπιστοσύνη σου Με κάνει αρχιτέκτονα

 

 

"Η εμπιστοσύνη σου Με κάνει αρχιτέκτονα. 

Εσύ όμως πρέπει να χτίσεις."

 

Φύλλα απο τον κήπο του Μορυα - Βιβλίο Πρώτο

 

 (φωτό: Ο Γαλαξίας απο τον ναό του Καρνάκ - Αίγυπτος) 

 

 

 

Να χαρίσουμε στην ανθρώπινη ψυχή την απεραντοσύνη

«Όταν είμαι μόνος στο δωμάτιό μου, ή στον καθαρό αέρα του βουνού ή μπροστά στην απεραντοσύνη του ωκεανού, γιατί να ασχοληθώ με ασήμαντα πράγματα; Η απεραντοσύνη, η ενότητα, το σύνολον, αυτό μου αρέσει. Θέλω να βυθισθεί η ψυχή μου στον Κοσμικό ωκεανό και να πιει όσο μπορεί, να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει.

Πρέπει να χαρίσουμε στην ανθρώπινη ψυχή αυτή την απεραντοσύνη γιατί εκεί νιώθει χαρά, εκεί μπορεί και αναπνέει ελεύθερα. Δώστε της μοναχά έναν χώρο περιορισμένο, και θα την δείτε να πνίγεται, να νιώθει σαν φυλακισμένη. Εξάλλου το ίδιο συμβαίνει και στους ανθρώπους: περιορίζονται υπερβολικά σε μικροπράγματα και δεν τους μένει ούτε ένα λεπτό για να βυθιστούν στην απεραντοσύνη και να νιώσουν πληρότητα. Φαίνεται ότι δεν τους μένει χρόνος. Ε λοιπόν, αυτό ακριβώς είναι που κουράζει τους ανθρώπους: όλα αυτά τα μικροπράγματα στα οποία αναλώνονται ταυτόχρονα.

Βέβαια, το να περιοριστούν είναι απαραίτητο. Ας πούμε, η γέννηση ενός παιδιού: είναι ένας περιορισμός, ο οποίος όμως είναι απαραίτητος προκειμένου να εκδηλωθεί κάποιος. Για να μπορέσει να κατέβει στην ύλη, ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να περιορίσει τον εαυτό του, αλλά όταν πεθάνει ξαναγυρίζει στην ενότητα, στην απεραντοσύνη.

Η ζωή αποτελείται από αυτές τις δυο διαδικασίες, και για να είσθε ευτυχισμένοι πρέπει να ξέρετε πώς να τις εφαρμόζετε στη δική σας ύπαρξη: να μπαίνετε βαθιά μέσα σας να ενώνεστε με το σύμπαν, με την Παγκόσμια Ψυχή, και μετά να μπορείτε να κινείστε ανάμεσα στους ανθρώπους. Αλλά να μην παραμένετε εκεί για πολύ γιατί αλλιώς θα πλήξετε και θα υποφέρετε. Ξαναπάρτε λοιπόν το δρόμο προς τα πάνω και βυθισθείτε στον Κοσμικό ωκεανό. Το ότι οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και αισθάνονται να τους περιβάλλει το κενό και η απελπισία, οφείλεται στο ότι δεν ξέρουν πώς να εφαρμόζουν τις δυο αυτές μεθόδους.»

 

 Omraam Mikhael Aivanhov - Γνωθι σαυτον