«Μην προσπαθείς
κατά τον ήλιο να πετάξεις, ψυχή
που οι φτερούγες σου δεν φτέρωσαν ακόμα.
Είναι γλυκό τα’αγέρι
στα κατώτερα μέρη
και σίγουρα και γνώριμα τα κατατόπια του σπιτιού.
Μοναχά τα όντα που’ναι δυνατά ημπορούν
να παρατήσουν τη φωλιά, που ο καθένας φτιάνει
για τον εαυτό του.
Η αγάπη της γυναίκας, του παιδιού, ειν’ πολύτιμη, το ξέρω.
Η φιλία και οι διασκεδάσεις της ζωής ειν’ ευχάριστες,
και φέρνουνε καλό της ζωής οι ευγενικές πονοψυχιές.
Κι οι φόβοι της ζωής, μ’όλο που’ναι ψεύτικοι, είναι
όμως στερεά αγκιστρωμένοι.
Όσοι είστε για να ζήστε τη ζωη που αυτά την τρέφουν,
να τη ζήσετε σας πρέπει, σκάλα κάνοντας χρυσή
απ’ αυτές σας τις αδυναμίες. Και με το να βρίσκεστε
μέσ’ σ’αυτά τα όνειρα ολημερίς, σε ψηλότερες αλήθειες
θ’ανεβείτε, θ’ανεβείτ’ ευκολότερα και θα’βρετε
λιγότερο βαρύ το βάρος των αμαρτιών, και θ’αποκτήσετε
και θέληση πιο σταθερή για να συντρίψετε των αισθήσεων
τα δεσμά, και μεσ’ στο στρατί να μπείτε.»
Sir Edwin Arnold – Το Φως της Ασίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου