Η εκπαίδευση και το έργο ενός μυημένου ( αποσπάσματα)

 

DION FORTUNE – Η εκπαίδευση και το έργο ενός μυημένου ( αποσπάσματα)

(…) Είναι βέβαιο ότι οι ανώτερες επιτεύξεις, σε οποιοδήποτε τομέα, πετυχαίνονται μόνο από τον άνθρωπο που αφιερώνει σε αυτό το σκοπό τη ζωή του. Η εσωτερική επιστήμη δεν αποτελεί εξαίρεση σε τούτο τον κανόνα. Ωστόσο, έχει πάρα πολλά να δώσει ακόμη σε εκείνους που απλά αγγίζουν τις πιο εξωτερικές πτυχές της.  (…) Μας δείχνει ότι η ζωή μας και όσα συμβαίνουν σε αυτήν, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα ενός κοσμικού συνόλου και μας δείχνει την ατομική μας σχέση με αυτό το σύνολο. Η γνώση ακόμα και των απλούστερων στοιχείων της εσωτερικής επιστήμης επιφέρει μια πλήρη μεταμόρφωση των αξιών μας.

(…) Δεν είναι όλοι έτοιμοι για τη μύηση. Λέγεται ότι απαιτούνται τρεις ζωές σταθερής και συνεχούς προσπάθειας για να βρει κανείς την Ατραπό. Αλλά, ακόμα κι αν νομίζουμε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να πετύχουμε το σκοπό μας σε αυτή τη ζωή, είναι γεγονός ότι σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια αρχή. Έστω κι αν δεν έχουμε ελπίδα να πετύχουμε τη μύηση σε αυτή τη ζωή, μπορούμε να ετοιμαζόμαστε για αργότερα. Κι εφόσον ο χρόνος στα Εσωτερικά Πεδία μετριέται διαφορετικά από ότι στο υλικό πεδίο, είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε.

Ορισμένα πράγματα, μάλιστα, θα τα πετύχουμε ευθύς εξ αρχής : ένα καινούριο ενδιαφέρον για τη ζωή, έναν κατακλυσμό έμπνευσης κι ελπίδας και μια δυνατότητα διόρθωσης των αδύνατων σημείων μας. Πάνω από όλα, θα ανυψωθούμε σε μια πιο γαλήνια ατμόσφαιρα, καθαρή από το βάρος της καθημερινής κακομοιριάς που απειλεί να μας πλακώσει. Η αίσθηση της ματαιότητας θα διαλυθεί και θα βρεθεί ένα κλειδί για τα προβλήματα της ύπαρξης.

 

(…) Δεν είναι σωστό να τα παρατάει κανείς επειδή νιώθει ότι δεν είναι έτοιμος ή ότι είναι «πολύ βαθιά νερά» γι αυτόν. Υπάρχει κάτι για τον καθένα. Ο καθένας μπορεί να βρει και να πάρει, όσα ακριβώς χρειάζεται για να τα χρησιμοποιήσει. Το αληθινό νερό της ζωής μπορεί να το δεχτεί ακόμα και το πιο ταπεινό κύπελο.

Ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε στην πηγή μονάχα μια φορά. Μπορούμε να έρθουμε ξανά και ξανά με το σταμνί μας. Γι αυτό ας μην απελπίζεται και ας μη φυγομαχεί κανένας. Υπάρχει χώρος για όλους και κάτι για τον καθένα.

 

(…) Αρκεί μόνο ο μαθητής να καταστήσει τον εαυτό του ικανό γι αυτή τη γνώση και τα μυστηριώδη κύματα που γεμίζουν το σύμπαν θα τον φέρουν σε επαφή με εκείνους που μπορούν να τον διαφωτίσουν, κι είναι πολλές οι εμπειρίες των ανθρώπων που τεκμηριώνουν την πίστη τούτη. Όποιος, ακόμα και υποσυνείδητα, έχει την επιθυμία να μελετήσει την ανώτερη γνώση, σίγουρα θα του δοθεί η ευκαιρία να το κάνει.

 

(…) Γι’ αυτό, θα παρακινούσα όσους επιθυμούν την άμεση γνώση, να αρχίσουν αμέσως το έργο της εναρμόνισης των φορέων της συνείδησής τους και ιδιαίτερα το νοητικό, για να μπορέσουν τη στιγμή που θα τους αποκαλυφθεί η ανώτερη γνώση, να ενεργήσουν σαν κρίκοι, μεταξύ αυτού που βρίσκεται ψηλά κι εκείνων των συνανθρώπων τους που ακόμα στέκονται σε κάποιο χαμηλότερο σκαλοπάτι της μεγάλης κλίμακας.

Θα τους παρακινούσα, αν χρειάζεται κάποιο κίνητρο γι αυτήν την προσπάθεια, να θυμούνται τι σήμαινε γι αυτούς τους ίδιους, την ώρα που στέκονταν στο ίδιο χαμηλό σκαλοπάτι, κάποια «βοήθεια», βοήθεια που από δω και πέρα θα είναι οι ίδιοι ικανοί να προσφέρουν σε όσους τη χρειάζονται. Στη διάρκεια της ανάπτυξης, καμιά προσπάθεια δεν πάει χαμένη, έστω κι αν αυτός που αγωνίζεται φαίνεται να χάνει για λίγο, από μπροστά του, το όραμα του σκοπού του.

 

(…) Οι ενέργειές μας στη ζωή πρέπει να είναι απόρροια της βούλησής μας κι όχι της επιθυμίας μας. Μέχρι να γίνει κατορθωτό αυτό, δεν μπορεί να υπάρξει σταθερή πρόοδος στην εξέλιξή μας, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι η επιθυμία είναι δημιούργημα των εξωτερικών ερεθισμάτων κι όχι της εσώτερης Ύπαρξής μας.

 

(…) Η εσωτερική διδασκαλία ποτέ δε δίνεται στην πρώτη επαφή που θα έχει κανείς με τον αποκρυφισμό. Αρχικά, ερχόμαστε σε επαφή με την εξωτερική του μορφή, όμως αποκαλύπτονται αρκετά για να κεντριστεί η περιέργεια κι αν ο νους έχει διεγερθεί ικανοποιητικά, ώστε να αρχίσει να ρωτά, αυτό δείχνει ότι είναι έτοιμος για να πάρει την απάντηση.

(…) Αξίζει να σημειώσουμε πως ό,τι καταχτιέται, ποτέ δε χάνεται. Η ικανότητα παραμένει έστω και αν εξαφανίζεται η μνήμη. Ό,τι έχει μαθευτεί, αποθηκεύεται στο υποσυνείδητο και βοηθά στη συγκρότηση του χαρακτήρα. Σε κάθε ζωή επαναλαμβάνουμε, στα γρήγορα, την πρόοδο που συντελέστηκε στις προηγούμενες ζωές, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που σταματήσαμε, οπότε αρχίζουμε τη νέα ανοδική και κοπιαστική πορεία μας, στο μονοπάτι της προόδου. Το παραπάνω γεγονός εξηγεί τη γρήγορη εξέλιξη που έχουν μερικοί, ενώ άλλοι με πολύ μόχθο ανοίγουν το δρόμο τους προς τα πάνω. Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα, πως το κομμάτι του δρόμου που πάνω του σήμερα τόσο οδυνηρά παλεύουμε, θα επαναληφθεί και γρήγορα θα ξεπεραστεί όταν ανατείλει το αύριο μιας νέας ενσάρκωσης.

 

(…) Οι κανόνες της Ατραπού δεν αποτελούν έναν τυπικό κώδικα που ζητά επιφανειακή εφαρμογή, αλλά την αφοσίωση της ύπαρξης σε ένα ιδανικό που για να το φτάσει κανείς, απαιτεί αυτοπειθαρχία.

(…) Έχει μεγαλύτερη αξία το γεγονός ότι μια ψυχή θα πρέπει να μάθει να κάνει συνειδητά το σωστό κι όχι να το εφαρμόζει μηχανικά. Αν υπάρχει πειθαρχία στους κοσμικούς νόμους, θα προκύψουν ορισμένα αποτελέσματα, αν παραβλεφθούν, θα επακολουθήσουν οι αναπόφευκτες συνέπειες του παραβιασμένου φυσικού νόμου.

(…) Η πρώτη αρχή που πρέπει να διδαχτεί, αφορά τη φύση των κοσμικών νόμων και το απαραβίαστό τους. Οι μαθητές πρέπει να αποδεχτούν την ιδέα της απόλυτης κυριαρχίας του νόμου – πως τίποτα δεν είναι απαραίτητο, τυχαίο ή συμπτωματικό. Ό,τι γίνεται, είναι αποτέλεσμα κάποιας αιτίας. Έχοντας συνείδηση αυτού του νόμου, ο μυημένος ποτέ δεν μεμψιμοιρεί ή γκρινιάζει, αλλά αποδέχεται ήρεμα και χωρίς να δυσανασχετεί κάθε τι που του συμβαίνει, γνωρίζοντας πως τίποτα δεν του «τυχαίνει» χωρίς να του οφείλεται. (…) Η μόνη του φροντίδα είναι η εναρμόνισή του με τον παγκόσμιο νόμο, και είτε σκύβει το κεφάλι του για να μελετήσει το μάθημά του, είτε το σηκώνει για να τραγουδήσει και να χαρεί, το πρόσωπό του ποτέ δε χάνει τη γαλήνη του.

(…) Γνωρίζει ότι ορισμένες καταστάσεις έρχονται γύρω του για να προκαλέσουν ορισμένες αντιδράσεις στην ίδια του τη φύση και το κάρμα του θα είναι ανάλογο με το χειρισμό που θα τις κάνει. Όταν θα ελέγχει αυτές τις αντιδράσεις του, θα έχει επεξεργαστεί πια και το κάρμα  του. Έτσι, γνωρίζει ότι, αν και δεν μπορεί να καθορίσει τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα περάσει τη ζωή του, μπορεί τουλάχιστο να καθορίσει τις αντιδράσεις του σ’αυτές.