Η ψυχική μόλυνση

«Τώρα, πρέπει να ξέρετε και κάτι ακόμα, ότι οι τόσο άσχημες σκέψεις και τα συναισθήματα που οι άνθρωποι αδιάκοπα ξεχύνουν γύρω τους, μεταβάλλουν την ψυχική ατμόσφαιρα της γης σε ένα πραγματικό έλος.  Τι είναι το έλος; Είναι ένα μέρος όπου κανένα καινούριο νερό δεν έρχεται να καθαρίσει τίποτα και όπου βρίσκουν όλων των ειδών τα ζωϋφια. Παίρνουν την τροφή τους, πετάνε τα περιττώματά τους στο ίδιο νερό και το ένα απορροφά τη βρωμιά του άλλου. Να πως είναι η ανθρωπότητα: σαν σκουλήκια, γυρίνοι και βατράχια, μέσα σ’ένα έλος όπου καθένας πετάει τις βρωμιές του και καταπίνει αυτές του γείτονα: την αρρώστια, το μίσος, τη φιληδονία, την κακία, τη ζήλια, την ενοχή… Δεν βλέπουν, αν όμως ήταν λίγο διορατικοί θα έβλεπαν φοβερά μαύρα σχήματα, γλοιώδη, που βγαίνουν από ένα πλήθος ανθρώπων και που στη συνέχεια πάνε να σωρευτούν στα στρώματα της ατμόσφαιρας.

Μπορείτε μάλιστα να το νιώσετε αυτό όταν πλησιάζετε σε μια πόλη μετά από ένα διάστημα παραμονής στο βουνό. Όταν έχετε συνηθίσει την αγνότητα των βουνών όπου ζουν πολύ φωτεινές οντότητες, κατεβαίνοντας, δεν μπορείτε να μη νιώσετε όλα τα σύννεφα που αιωρούνται επάνω από την πόλη. Ακόμα κι όταν ο καιρός είναι καθαρός, τα βλέπετε αυτά τα σύννεφα, τα αισθάνεστε: κάτι το σκοτεινό, το πυκνό, που σκεπάζει την πόλη.

Οι άνθρωποι όλο και περισσότερο παραπονιούνται για τη μόλυνση. Οι επιστήμονες έχουν σημάνει συναγερμό και ανακαλύπτουν ότι όλα είναι μολυσμένα: το χώμα, το νερό, ο αέρας, και ότι τα φυτά, τα ψάρια, τα πουλιά και οι άνθρωποι πεθαίνουν. Δεν ξέρουν πια πώς να επανορθώσουν. Και άλλωστε, ακόμα κι αν έβρισκαν τον τρόπο, θα ήταν για την καλυτέρευση την εξωτερική και μόνο, πράγμα που δεν φτάνει. Δε φτάνει, επειδή στον πνευματικό κόσμο διαδίδονται επίσης μιάσματα που σκοτώνουν την ανθρωπότητα και αν οι άνθρωποι ήταν πραγματικά ευαίσθητοι, θα ένιωθαν ότι η ατμόσφαιρα του ψυχικού κόσμου είναι ακόμα χειρότερη από αυτή του φυσικού κόσμου. Όλοι παραπονιούνται για τα αέρια από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων. Αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν κάνουν άλλο από το να δηλητηριάζουν την πνευματική ατμόσφαιρα με τοξικά αέρια: τις κακές τους σκέψεις και τα συναισθήματα μίσους, ζήλιας, θυμού και φιληδονίας. Όλα όσα σαπίζουν και μουχλιάζουν μέσα στον άνθρωπο σαν ακάθαρτες σκέψεις και συναισθήματα, παράγουν ασφυκτικές και μολυσματικές αναθυμιάσεις. Κατηγορούν τα αυτοκίνητα, τι είναι όμως τα αυτοκίνητα δίπλα στα πέντε δισεκατομμύρια αδαή πλάσματα που ποτέ δεν έμαθαν να εξουσιάζουν την εσωτερική τους ζωή;

Τώρα, το ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άρρωστοι, δεν είναι μόνο εξαιτίας της μόλυνσης του αέρα, του νερού και της τροφής, όχι. Αν η ψυχική ατμόσφαιρα δεν ήταν τόσο πολύ μολυσμένη, ο άνθρωπος θα κατάφερνε να εξουδετερώνει όλα τα εξωτερικά δηλητήρια. Το κακό είναι πρώτα πρώτα εσωτερικό. Όταν ο άνθρωπος ζει μέσα στην αρμονία, οι δυνάμεις που έχει μέσα του αντιδρούν και απορρίπτουν τις ακαθαρσίες, ακόμα και στο φυσικό επίπεδο, και έτσι ο οργανισμός καταφέρνει να αμυνθεί.

Ο άνθρωπος είναι ευάλωτος πρώτα μέσα του και αυτή η αδυναμία του λίγο λίγο καταλήγει να εκδηλωθεί και εξωτερικά. Πάρτε το παράδειγμα κάποιου που έχει εξαιρετική πίστη και πολύ αγνό αίμα: μπορεί να ζει ανάμεσα σε άρρωστους που έχουν χολέρα, ανάμεσα σε λεπρούς, σε φυματικούς, χωρίς να κολλάει. Ενώ άλλους, ακόμα κι αν αποφεύγουν για να γλιτώσουν, τα μικρόβια τους φτάνουν!       Ναι, γιατί κάτι σαπίζει μέσα τους κι αυτό το σάπισμα είναι ωραιότατη τροφή για τα μικρόβια. Σαν το έχω ήδη εξηγήσει, η αγνότητα του αίματος και της σκέψης εκμηδενίζει όλες τις ευνοϊκές συνθήκες για τους ανεπιθύμητους ακόμα και στο φυσικό επίπεδο. Ενώ αν το κακό έχει ήδη διεισδύσει μέσα στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στην καρδιά και τις επιθυμίες, τότε υπάρχει μια πόρτα ανοιχτή και είναι πανεύκολο στη συνέχεια να τρυπώσουν οι αρρώστιες και να προξενήσουν καταστροφές! Η επίσημη επιστήμη δεν το έχει καταλάβει ακόμα, είναι πολύ πίσω σε αυτό το θέμα. Σε όλα τα άλλα θέματα είναι πολύ προχωρημένη, στέλνει διαστημόπλοια και ανθρώπους στους άλλους πλανήτες, αλλά στην εξερεύνηση του εσωτερικού κόσμου είναι πάρα πολύ πίσω. Γι αυτό και δεν υπάρχουν υγιείς άνθρωποι επάνω στη γη. Επειδή την αγνότητα πρέπει πρώτα να την εγκαταστήσει κανείς μέσα του: στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στις επιθυμίες, στα βλέμματα, στα λόγια, στις κινήσεις. Όλες οι εκπορεύσεις πρέπει να αλλάξουν, να βελτιωθούν.

Πως δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι ότι η μόλυνση δεν υπάρχει μόνο στο φυσικό επίπεδο; Υπάρχουν άνθρωποι που, χωρίς καν να σας αγγίξουν, με μόνες τις εκπορεύσεις τους, μπορούν να σας δηλητηριάσουν. Αν υπήρχαν εργαστήρια με πολύ τελειοποιημένα μηχανήματα, θα μπορούσαν να διαπιστώσουν ότι ορισμένες ρευστές εκπορεύσεις των ανθρώπων είναι ικανές να σκοτώσουν μικρά ζώα από ασφυξία. Θα μπορούσε βέβαια να γίνει και η αντίστροφη διαπίστωση: πόσο ευεργετικές είναι οι εκπορεύσεις εντός πνευματικού ανθρώπου για όλα τα όντα, ακόμα και για τις πέτρες και για τα φυτά και για τα ζώα. Η αφιλοκερδής και γεμάτη αγάπη σκέψη του, δρα τόσο ευνοϊκά σ’αυτούς που τον περιβάλλουν, όσο η παρουσία ενός εγκληματία δρα αρνητικά. Ακόμα και τα πνεύματα που έχουν αφήσει τη γη έρχονται δίπλα του για να τραφούν από τις εκπορεύσεις του. Το ότι η ατμόσφαιρα της γης δεν έχει γίνει ακόμα εντελώς μη αναπνεύσιμη είναι χάρη σ’αυτά τα όντα που δε σκέφτονται άλλο από το να διαχέουν γύρω τους το φως και την ειρήνη.

Πώς να μάθουμε στους ανθρώπους να είναι κύριοι των σκέψεων και των επιθυμιών τους για να μη μολύνουν πια τη φύση και τις αιθερικές περιοχές; Δεν είναι ούτε καν αρκετά οξυδερκείς ώστε να μπορούν να αποφεύγουν τη μόλυνση του φυσικού επιπέδου, πόσο μάλλον του ψυχικού, που δεν τη βλέπουν! Και συνεχίζουν να αφήνουν να ξεφεύγουν κακές σκέψεις, κακά συναισθήματα που θα διεισδύσουν σε όλους τους ανθρώπους τους οποίους συναναστρέφονται. Μπορεί η συνείδηση αυτών των ανθρώπων να μην είναι αρκετά αφυπνισμένη ώστε να μπορούν να συνειδητοποιήσουν τη φύση των στοιχείων που περνούν μέσα τους, που τους δηλητηριάζουν και τους καταστρέφουν, αλλά και χωρίς να το καταλαβαίνουν αυτά τα στοιχεία ενεργούν ήδη. Κι εκείνοι που τα έχουν εκπέμψει, τιμωρούνται. Ναι, γιατί όλα καταγράφονται: πόσα μέρη μόλυναν, πόσοι άνθρωποι βρωμίστηκαν, ναι, όλα σημειώνονται.

Η φύση είναι ένας ζωντανός οργανισμός κι εμείς είμαστε μέρος του. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κύτταρο βαλμένο κάπου μέσα στον τεράστιο κοσμικό οργανισμό, ο οποίος τον κρατάει τον τρέφει, του δίνει ζωή. Αν αυτός συμπεριφέρεται σαν ένα κακοποιό στοιχείο που δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα, μέσα σ’αυτόν τον οργανισμό δημιουργείται ένα είδος όγκου. Και καθώς η φύση δεν μπορεί να υποφέρει ένα άτομο το οποίο αδιάκοπα δημιουργεί εστίες μόλυνσης, παίρνει κάποιο καθαρτικό και το διώχνει. Τι νομίζατε, η φύση ξέρει να αμύνεται! Πρέπει λοιπόν να σκεφτόμαστε πώς να ζούμε σε αρμονία με αυτό το μεγάλο παγκόσμιο σώμα μέσα στο οποίο έχουμε «στέγη και τροφή». 

Να ζούμε αρμονικά με τη φύση, σημαίνει να παίρνουμε προφυλάξεις για να προβάλλουμε λιγότερες ακαθαρσίες, να προκαλούμε λιγότερες καταστροφές και, αντίθετα, να δουλεύουμε για να γεμίζουμε το διάστημα με σκέψεις αγνές, φωτεινές και ευεργετικές. Καθώς τα πράγματα δεν μένουν ποτέ στην ίδια θέση αλλά διαδίδονται, αυτά τα εξαγνιστικά κύματα είναι μια ευλογία για την ανθρωπότητας. Που όμως βρίσκονται φωτισμένοι άνθρωποι που θα θέλαν να κάνουν μια τέτοια εργασία;»

Omraam  Mikhael  Aivanhov - Η δύναμη της σκέψης