Τα λουλούδια και τα πουλιά

 

"Τα λουλούδια και τα πουλιά αποτελούν "ηλεκτρονικές λυχνίες" που μετασχηματίζουν κάποιες ενέργειες θεραπευτικές για τα ανθρώπινα όντα, χωρίς τις οποίες το ανθρώπινο βασίλειο θα υπέφερε τρομερά. Επίσης καθαρίζουν την ατμόσφαιρα απο τα βαριά στρώματα των κατώτερων σκεπτομορφών, των εγκληματικών ή αποτρόπαιων σκεπτομορφών. Βοηθούν στην εδραίωση της αρμονίας και του ρυθμού. Το τραγούδι των πουλιών και το άρωμα των λουλουδιών έχουν μια καταστροφική επίδραση στα αρνητικά συναισθήματα και στις άσχημες σκέψεις που πλανώνται στην ατμόσφαιρα. Είναι σημαντικό να εξαγνίζετε την ατμόσφαιρα του κήπου σας με αρωματικά και πολύχρωμα λουλούδια. Το άρωμα και το χρώμα είναι κραδασμοί που ασκούν μεγάλη επίδραση στον ψυχικό κόσμο.

(...)

Το νέφος και πολλά δηλητηριώδη αέρια, αποτέλεσμα της πλεονεξίας του ανθρώπου, καταστρέφουν τα λουλούδια, τα πουλιά και τα δέντρα μας. Γι αυτό οδηγούμαστε στην ασθένεια και στην ψυχική πάθηση και δημιουργούμε γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη των σκοτεινών δυνάμεων στον πλανήτη μας Οι πνευματικές ενέργειες μπορούν να εκδηλωθούν στον καθαρό αέρα, στην ομορφιά της φύσης, στο άρωμα, στα βουνά και στα δάση, που είναι καθαρά απο δηλητηριώδη αέρια.

Οι πνευματικές ενέργειες χρειάζονται υγιή πουλιά και άνθη σκέψης, συναισθήματος και πράξεων για να μπορέσουν να σκορπίσουν πιο άφθονη ζωή χαράς και ευδαιμονίας." 

Τ. Σαραϊνταριάν - Κόσμος μέσα στον άνθρωπο

 

Η εκπαίδευση και το έργο ενός μυημένου ( αποσπάσματα)

 

DION FORTUNE – Η εκπαίδευση και το έργο ενός μυημένου ( αποσπάσματα)

(…) Είναι βέβαιο ότι οι ανώτερες επιτεύξεις, σε οποιοδήποτε τομέα, πετυχαίνονται μόνο από τον άνθρωπο που αφιερώνει σε αυτό το σκοπό τη ζωή του. Η εσωτερική επιστήμη δεν αποτελεί εξαίρεση σε τούτο τον κανόνα. Ωστόσο, έχει πάρα πολλά να δώσει ακόμη σε εκείνους που απλά αγγίζουν τις πιο εξωτερικές πτυχές της.  (…) Μας δείχνει ότι η ζωή μας και όσα συμβαίνουν σε αυτήν, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα ενός κοσμικού συνόλου και μας δείχνει την ατομική μας σχέση με αυτό το σύνολο. Η γνώση ακόμα και των απλούστερων στοιχείων της εσωτερικής επιστήμης επιφέρει μια πλήρη μεταμόρφωση των αξιών μας.

(…) Δεν είναι όλοι έτοιμοι για τη μύηση. Λέγεται ότι απαιτούνται τρεις ζωές σταθερής και συνεχούς προσπάθειας για να βρει κανείς την Ατραπό. Αλλά, ακόμα κι αν νομίζουμε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να πετύχουμε το σκοπό μας σε αυτή τη ζωή, είναι γεγονός ότι σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια αρχή. Έστω κι αν δεν έχουμε ελπίδα να πετύχουμε τη μύηση σε αυτή τη ζωή, μπορούμε να ετοιμαζόμαστε για αργότερα. Κι εφόσον ο χρόνος στα Εσωτερικά Πεδία μετριέται διαφορετικά από ότι στο υλικό πεδίο, είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε.

Ορισμένα πράγματα, μάλιστα, θα τα πετύχουμε ευθύς εξ αρχής : ένα καινούριο ενδιαφέρον για τη ζωή, έναν κατακλυσμό έμπνευσης κι ελπίδας και μια δυνατότητα διόρθωσης των αδύνατων σημείων μας. Πάνω από όλα, θα ανυψωθούμε σε μια πιο γαλήνια ατμόσφαιρα, καθαρή από το βάρος της καθημερινής κακομοιριάς που απειλεί να μας πλακώσει. Η αίσθηση της ματαιότητας θα διαλυθεί και θα βρεθεί ένα κλειδί για τα προβλήματα της ύπαρξης.

 

(…) Δεν είναι σωστό να τα παρατάει κανείς επειδή νιώθει ότι δεν είναι έτοιμος ή ότι είναι «πολύ βαθιά νερά» γι αυτόν. Υπάρχει κάτι για τον καθένα. Ο καθένας μπορεί να βρει και να πάρει, όσα ακριβώς χρειάζεται για να τα χρησιμοποιήσει. Το αληθινό νερό της ζωής μπορεί να το δεχτεί ακόμα και το πιο ταπεινό κύπελο.

Ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε στην πηγή μονάχα μια φορά. Μπορούμε να έρθουμε ξανά και ξανά με το σταμνί μας. Γι αυτό ας μην απελπίζεται και ας μη φυγομαχεί κανένας. Υπάρχει χώρος για όλους και κάτι για τον καθένα.

 

(…) Αρκεί μόνο ο μαθητής να καταστήσει τον εαυτό του ικανό γι αυτή τη γνώση και τα μυστηριώδη κύματα που γεμίζουν το σύμπαν θα τον φέρουν σε επαφή με εκείνους που μπορούν να τον διαφωτίσουν, κι είναι πολλές οι εμπειρίες των ανθρώπων που τεκμηριώνουν την πίστη τούτη. Όποιος, ακόμα και υποσυνείδητα, έχει την επιθυμία να μελετήσει την ανώτερη γνώση, σίγουρα θα του δοθεί η ευκαιρία να το κάνει.

 

(…) Γι’ αυτό, θα παρακινούσα όσους επιθυμούν την άμεση γνώση, να αρχίσουν αμέσως το έργο της εναρμόνισης των φορέων της συνείδησής τους και ιδιαίτερα το νοητικό, για να μπορέσουν τη στιγμή που θα τους αποκαλυφθεί η ανώτερη γνώση, να ενεργήσουν σαν κρίκοι, μεταξύ αυτού που βρίσκεται ψηλά κι εκείνων των συνανθρώπων τους που ακόμα στέκονται σε κάποιο χαμηλότερο σκαλοπάτι της μεγάλης κλίμακας.

Θα τους παρακινούσα, αν χρειάζεται κάποιο κίνητρο γι αυτήν την προσπάθεια, να θυμούνται τι σήμαινε γι αυτούς τους ίδιους, την ώρα που στέκονταν στο ίδιο χαμηλό σκαλοπάτι, κάποια «βοήθεια», βοήθεια που από δω και πέρα θα είναι οι ίδιοι ικανοί να προσφέρουν σε όσους τη χρειάζονται. Στη διάρκεια της ανάπτυξης, καμιά προσπάθεια δεν πάει χαμένη, έστω κι αν αυτός που αγωνίζεται φαίνεται να χάνει για λίγο, από μπροστά του, το όραμα του σκοπού του.

 

(…) Οι ενέργειές μας στη ζωή πρέπει να είναι απόρροια της βούλησής μας κι όχι της επιθυμίας μας. Μέχρι να γίνει κατορθωτό αυτό, δεν μπορεί να υπάρξει σταθερή πρόοδος στην εξέλιξή μας, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι η επιθυμία είναι δημιούργημα των εξωτερικών ερεθισμάτων κι όχι της εσώτερης Ύπαρξής μας.

 

(…) Η εσωτερική διδασκαλία ποτέ δε δίνεται στην πρώτη επαφή που θα έχει κανείς με τον αποκρυφισμό. Αρχικά, ερχόμαστε σε επαφή με την εξωτερική του μορφή, όμως αποκαλύπτονται αρκετά για να κεντριστεί η περιέργεια κι αν ο νους έχει διεγερθεί ικανοποιητικά, ώστε να αρχίσει να ρωτά, αυτό δείχνει ότι είναι έτοιμος για να πάρει την απάντηση.

(…) Αξίζει να σημειώσουμε πως ό,τι καταχτιέται, ποτέ δε χάνεται. Η ικανότητα παραμένει έστω και αν εξαφανίζεται η μνήμη. Ό,τι έχει μαθευτεί, αποθηκεύεται στο υποσυνείδητο και βοηθά στη συγκρότηση του χαρακτήρα. Σε κάθε ζωή επαναλαμβάνουμε, στα γρήγορα, την πρόοδο που συντελέστηκε στις προηγούμενες ζωές, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που σταματήσαμε, οπότε αρχίζουμε τη νέα ανοδική και κοπιαστική πορεία μας, στο μονοπάτι της προόδου. Το παραπάνω γεγονός εξηγεί τη γρήγορη εξέλιξη που έχουν μερικοί, ενώ άλλοι με πολύ μόχθο ανοίγουν το δρόμο τους προς τα πάνω. Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα, πως το κομμάτι του δρόμου που πάνω του σήμερα τόσο οδυνηρά παλεύουμε, θα επαναληφθεί και γρήγορα θα ξεπεραστεί όταν ανατείλει το αύριο μιας νέας ενσάρκωσης.

 

(…) Οι κανόνες της Ατραπού δεν αποτελούν έναν τυπικό κώδικα που ζητά επιφανειακή εφαρμογή, αλλά την αφοσίωση της ύπαρξης σε ένα ιδανικό που για να το φτάσει κανείς, απαιτεί αυτοπειθαρχία.

(…) Έχει μεγαλύτερη αξία το γεγονός ότι μια ψυχή θα πρέπει να μάθει να κάνει συνειδητά το σωστό κι όχι να το εφαρμόζει μηχανικά. Αν υπάρχει πειθαρχία στους κοσμικούς νόμους, θα προκύψουν ορισμένα αποτελέσματα, αν παραβλεφθούν, θα επακολουθήσουν οι αναπόφευκτες συνέπειες του παραβιασμένου φυσικού νόμου.

(…) Η πρώτη αρχή που πρέπει να διδαχτεί, αφορά τη φύση των κοσμικών νόμων και το απαραβίαστό τους. Οι μαθητές πρέπει να αποδεχτούν την ιδέα της απόλυτης κυριαρχίας του νόμου – πως τίποτα δεν είναι απαραίτητο, τυχαίο ή συμπτωματικό. Ό,τι γίνεται, είναι αποτέλεσμα κάποιας αιτίας. Έχοντας συνείδηση αυτού του νόμου, ο μυημένος ποτέ δεν μεμψιμοιρεί ή γκρινιάζει, αλλά αποδέχεται ήρεμα και χωρίς να δυσανασχετεί κάθε τι που του συμβαίνει, γνωρίζοντας πως τίποτα δεν του «τυχαίνει» χωρίς να του οφείλεται. (…) Η μόνη του φροντίδα είναι η εναρμόνισή του με τον παγκόσμιο νόμο, και είτε σκύβει το κεφάλι του για να μελετήσει το μάθημά του, είτε το σηκώνει για να τραγουδήσει και να χαρεί, το πρόσωπό του ποτέ δε χάνει τη γαλήνη του.

(…) Γνωρίζει ότι ορισμένες καταστάσεις έρχονται γύρω του για να προκαλέσουν ορισμένες αντιδράσεις στην ίδια του τη φύση και το κάρμα του θα είναι ανάλογο με το χειρισμό που θα τις κάνει. Όταν θα ελέγχει αυτές τις αντιδράσεις του, θα έχει επεξεργαστεί πια και το κάρμα  του. Έτσι, γνωρίζει ότι, αν και δεν μπορεί να καθορίσει τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα περάσει τη ζωή του, μπορεί τουλάχιστο να καθορίσει τις αντιδράσεις του σ’αυτές.

Kάθε λεπτό έχεις μια επιλογή

 

"Kάθε λεπτό έχεις μια επιλογή, η οποία είτε σε οδηγεί πιο κοντά στο πνεύμα σου, είτε πιο μακριά απο αυτό.
Το να αφήνουμε μας δίνει ελευθερία. Και η ελευθερία είναι η μόνη συνθήκη για ευτυχία.
Εάν, μέσα στην καρδιά μας, ακόμα είμαστε προσκολλημένοι σε οτιδήποτε - θυμός, άγχος ή αποκτήματα - δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι."

Thich Nhat Hanh

Αυξήστε το φως παντού

 

"Ο μαθητής πρέπει να συνεργαστεί με το Σχέδιο των Μεγάλων Όντων όσο καλύτερα μπορεί να το κατανοήσει και πρέπει να το υπηρετήσει όσο καλύτερα μπορεί. Το Σχέδιο έχει τρεις πτυχές:

α) να αυξήσει το φως και την κατανόηση στον κόσμο

β) να αυξήσει την αγάπη, τις σωστές ανθρώπινες σχέσεις, την καλή θέληση και την περιεκτικότητα

γ) να δημιουργήσει την επιθυμία για τελειότητα σε άλλους και στον εαυτό σας

Αυξήστε το φως παντού. Φέρτε το φως της αλήθειας και της πραγματικότητας και της απλότητας. Αυξήστε παντού την αγάπη, τη συμπόνια, τις σωστές ανθρώπινες σχέσεις, την καλή θέληση, την περιεκτικότητα. Μιλήστε, γράψτε και εργαστείτε για αυτό το Σχέδιο. Αυξήστε την επιθυμία σε κάθε άτομο να αγωνιστεί για την τελειότητα, την επιθυμία για σταθερή και συνεχή βελτίωση, προκειμένου να απελευθερωθούν οι υψηλότερες δυνατότητες που κρύβονται σε κάθε άνθρωπο. Βοηθήστε τους ανθρώπους να αναπτύξουν τα ταλέντα τους. Μην αφήνετε τα λουλούδια να μαραίνονται στο δρόμο σας."

Torkom Saraydarian -  Challenge for Discipleship

Όταν συνδέομαι με τον έξω κόσμο, τότε ζω

 

"Πάρτε για παράδειγμα, τον εγωισμό, που απασχολεί το μισό σχεδόν του χρόνου μας και της ζωής μας. Αν κάποιος ή κάτι, έχει πληγώσει τον εγωισμό μας από έξω, τότε, όχι μόνο εκείνη τη στιγμή, αλλά και για πολύ χρόνο αργότερα, η κεκτημένη του ταχύτητα κλείνει όλες τις πόρτες, και επομένως κλείνει απέξω τη ζωή.

Όταν συνδέομαι με τον έξω κόσμο, τότε ζω. Αν ζω μόνο μέσα στον εαυτό μου, τότε αυτό δεν είναι ζωή – αλλά όλοι ζουν έτσι. Όταν εξετάζω τον εαυτό μου, συνδέω τον εαυτό μου με τον έξω κόσμο.

Για παράδειγμα, τώρα κάθομαι εδώ. Ο Μ. είναι εδώ, καθώς και ο Κ. Κατοικούμε μαζί. Ο Μ. με είπε ανόητο – έχω προσβληθεί. Ο Κ. μου έριξε ένα υποτιμητικό βλέμμα – έχω προσβληθεί. Νοιάζομαι, είμαι πληγωμένος και δεν θα ηρεμήσω, δεν θα συνέλθω για πολύ καιρό.

Όλοι οι άνθρωποι επηρεάζονται έτσι, όλοι έχουν συνεχώς παρόμοιες εμπειρίες. Η μία εμπειρία καταλαγιάζει, αλλά πριν καλά-καλά καταλαγιάσει, μια άλλη του ίδιου είδους αρχίζει. Η μηχανή μας είναι διαρρυθμισμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε δεν υπάρχουν ξεχωριστές θέσεις που να μπορούμε να έχουμε την ταυτόχρονη εμπειρία διαφορετικών πραγμάτων.

Έχουμε μόνο μια θέση για τις ψυχικές μας εμπειρίες. Έτσι, αν αυτή η θέση είναι κατειλημμένη από εμπειρίες παρόμοιες με τις παραπάνω, τότε δεν μπορεί ούτε λόγος να γίνει ότι θα έχουμε τις εμπειρίες που επιθυμούμε. Και αν ορισμένα επιτεύγματα ή απελευθερώσεις υποτίθεται ότι θα μας φέρουν ορισμένες εμπειρίες, ποτέ δεν θα το κάνουν, αν τα πράγματα παραμείνουν όπως είναι.

George Gurjieff

Μην προσπαθείς κατά τον ήλιο να πετάξεις

 

«Μην προσπαθείς κατά τον ήλιο να πετάξεις, ψυχή

που οι φτερούγες σου δεν φτέρωσαν ακόμα.

Είναι γλυκό τα’αγέρι στα κατώτερα μέρη

και σίγουρα και γνώριμα τα κατατόπια του σπιτιού.

Μοναχά τα όντα που’ναι δυνατά ημπορούν

να παρατήσουν τη φωλιά, που ο καθένας φτιάνει

για τον εαυτό του.

Η αγάπη της γυναίκας, του παιδιού, ειν’ πολύτιμη, το ξέρω.

Η φιλία και οι διασκεδάσεις της ζωής ειν’ ευχάριστες,

και φέρνουνε καλό της ζωής οι ευγενικές πονοψυχιές.

Κι οι φόβοι της ζωής, μ’όλο που’ναι ψεύτικοι, είναι

όμως στερεά αγκιστρωμένοι.

Όσοι είστε για να ζήστε τη ζωη που αυτά την τρέφουν,

να τη ζήσετε σας πρέπει, σκάλα κάνοντας χρυσή

απ’ αυτές σας τις αδυναμίες. Και με το να βρίσκεστε

μέσ’ σ’αυτά τα όνειρα ολημερίς, σε ψηλότερες αλήθειες

θ’ανεβείτε, θ’ανεβείτ’ ευκολότερα και θα’βρετε

λιγότερο βαρύ το βάρος των αμαρτιών, και θ’αποκτήσετε

και θέληση πιο σταθερή για να συντρίψετε των αισθήσεων

τα δεσμά, και μεσ’ στο στρατί να μπείτε.»

Sir Edwin Arnold – Το Φως της Ασίας

Αυτόν που έπεσε δεν χρειάζεται να τον ποδοπατήσετε

 

Αυτόν που έπεσε δεν χρειάζεται να τον ποδοπατήσετε. Χρειάζεται να του δώσετε το χέρι σας και να τον σηκώσετε με αγάπη. Να σκέφτεστε τις συμφορές των άλλων σαν να ήταν δικές σας και θα μπορείτε να συμπονάτε τους πάντες. Η αγενής επίκριση είναι ένας εχθρός που βασανίζει και χαίρεται με τον ξεπεσμό των άλλων. Η αγάπη είναι ένας σωτήριος φίλος που χαίρεται με την ευτυχία και την ευημερία των άλλων.

Μην τονίζετε τις αμαρτίες των άλλων, ούτε τις δικές σας – να συγχωρείτε και να ξεχνάτε τα περασμένα λάθη. Μη δίνετε ζωή και μορφή στα δικά σας λάθη ή των άλλων. Μη μιλάτε για τα λάθη των άλλων. Ποτέ μη γράφετε γι’ αυτά και μην τα δημοσιοποιείτε. Μην ασχολείστε και μην επαναλαμβάνετε φήμες και κουτσομπολιά. Μην κάνετε μια αναλήθεια αθάνατη με το να μιλάτε γι’ αυτήν, με την ηχώ της τρομπέτας σας στο χορό της διαφωνίας. Και μη βγάζετε προσωπικά συμπεράσματα και μη μιλάτε γι’ αυτά όταν δεν είστε σε θέση να καταλάβετε όλες τις πλευρές.

Να είστε απασχολημένοι με το να κάνετε τον εαυτό σας καλό. Το παράδειγμά σας θα μιλήσει ένα εκατομμύριο φορές πιο δυνατά απ’ όσο οι λέξεις. Εξουδετερώστε την επίκριση ζώντας ταπεινά με τις αρχές της αλήθειας. Αναμορφώστε τον εαυτό σας. Και βλέποντας το παράδειγμά σας, οι άλλοι θα εμπνευστούν και θα αναμορφώσουν κι αυτοί τον εαυτό τους. Αυτό είναι που θέλει και έχει ανάγκη ο κόσμος: αυτούς που επικρίνουν τον εαυτό τους, όχι τους άλλους. Νικήστε την αχρειότητα με το ενάρετο παράδειγμα, το λάθος με την αλήθεια, το μίσος με την αγάπη, την άγνοια με τη σοφία, τον φόβο με το κουράγιο, τη στενομυαλιά με την κατανόηση, τη μισαλλοδοξία με την ελευθεροφροσύνη. Καλλιεργήστε μέσα σας εσείς οι ίδιοι αυτές τις αρετές. Δώστε προσοχή στο καθάρισμα του δικού σας νου, και ίσως οι άλλοι να ενθαρρυνθούν να κάνουν το ίδιο.

Paramahamsa Yogananda

 

 

 

Ζητά την αναγνώριση

 

«Είναι καλύτερα για τον καθένα, να εκτελεί το δικό του καθήκον, έστω και ατελές, παρά το καθήκον ενός άλλου, έστω και αν εφαρμόζεται καλά. Καλύτερα να αφανισθείς εκτελώντας το δικό σου καθήκον. Είναι επικίνδυνο να εκτελεί κανείς το καθήκον κάποιου άλλου.»

Bhagavad Gita

 

"Ζητά την αναγνώριση του αγώνα και της επίτευξής του· ποθεί το φως που άναψε να επισύρει μια ανταπόκριση από τους άλλους· θέλει να είναι γνωστός σαν μαθητής· ποθεί να δείχνει τη δύναμή του και την εξαιρετικά αναπτυγμένη αγαπητική του φύση έτσι ώστε να μπορεί να προκαλεί θαυμασμό, ή τουλάχιστον προσοχή. Αλλά τίποτε δε συμβαίνει. Δε θεωρείται καλύτερος απ’ τους υπόλοιπους αδελφούς του. Η ζωή συνεπώς είναι απογοητευτική. Αυτές οι αλήθειες της αυτοανάλυσης σπάνια αντιμετωπίζονται καθαρά ή εκφράζονται απ’ τον καθένα σας και συνεπώς (επειδή προσπαθώ να σας βοηθήσω) τις διατυπώνω για σας και σας φέρνω αντιμέτωπους μ’ αυτές. Είναι δύσκολο για τους νοήμονες άνδρες και γυναίκες να βλέπουν όσους συνδέονται στενά μαζί τους ν’ ασχολούνται με τη ζωή και τα προβλήματα από μια άποψη εντελώς διαφορετική απ’ τη δική τους – να τα χειρίζονται με αδύναμο ή ανόητο τρόπο (απ’ τη σκοπιά του μαθητή) και να κάνουν προφανώς σοβαρά σφάλματα στην κρίση ή την τεχνική.

Κι όμως, αδελφέ από παλιά, γιατί είσαι τόσο βέβαιος ότι έχεις δίκιο κι ότι η άποψή σου είναι αναγκαστικά σωστή; Ίσως η άποψή σου για τη ζωή και η ερμηνεία σου μιας κατάστασης να χρειάζεται αναπροσαρμογή και τα κίνητρά σου κι οι στάσεις σου να μπορούν να είναι περισσότερο εξυψωμένα ή αγνά. Ακόμη κι αν είναι – για σένα – τα πιο υψηλά και τα καλύτερα που μπορείς να επιτύχεις σ’ ένα δεδομένο χρόνο, τότε συνέχισε το δρόμο σου κι άφησε τον αδελφό σου ν’ ακολουθήσει το δικό του. “Καλύτερο το δικό σου ντάρμα απ’ το ντάρμα ενός άλλου.” Έτσι εκφράζει η Μπαγκαβάτ Γκιτά την αλήθεια αυτή, λέγοντας στο μαθητή να κοιτάζει τη δουλειά του.

Αυτή η στάση της μη παρέμβασης και η άρνηση επίκρισης δεν εμποδίζει με κανένα τρόπο την αμοιβαία υπηρεσία ή τις εποικοδομητικές ομαδικές σχέσεις. Δεν αποκλείει την έκφραση αγάπης ή την ευτυχή ομαδική συνεργασία. Υπάρχει πάντα μεγάλη ευκαιρία για την άσκηση απροσωπίας σε όλες τις ομαδικές σχέσεις. Σε κάθε ομάδα υπάρχει συνήθως ένα μέλος (και πιθανόν πολλά) που αποτελεί πρόβλημα για τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην ομάδα. Ίσως κι εσύ ο ίδιος να είσαι και να μην το ξέρεις. Ίσως γνωρίζεις ποιος ανάμεσα στους συνεργάτες σου αποτελεί δοκιμασία για τους συντρόφους του. Μπορείς ίσως να δεις καθαρά ποια είναι η αδυναμία της ομάδας και ποιος είναι εκείνος που εμποδίζει τον όμιλο από καλύτερη δραστηριότητα.

Αυτό είναι καλό και ωραίο, αρκεί να συνεχίσεις ν’ αγαπάς και να υπηρετείς και ν’ απέχεις από την επίκριση. Είναι μια λανθασμένη στάση να προσπαθείς επίμονα να διορθώσεις τον αδελφό σου, να τον μαλώνεις ή να προσπαθείς να του επιβάλεις τη θέλησή σου ή την άποψή σου, αν και είναι πάντα θεμιτό να εκφράζουμε ιδέες ή να κάνουμε εισηγήσεις. Οι όμιλοι των μαθητών είναι όμιλοι ελεύθερων κι ανεξάρτητων ψυχών που υποτάσσουν τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα στην υπηρεσία και ζητούν τον εσώτερο εκείνο δεσμό που θα συγχωνεύσει τον όμιλο σ’ ένα όργανο για την υπηρεσία της ανθρωπότητας και της Ιεραρχίας. Συνεχίστε με τη δική σας ψυχική πειθαρχία κι αφήστε τους αδελφούς σας να συνεχίσουν τη δική τους".

Αλίκη Μπέιλι (Διδάσκαλος Θιβετανός)  Μαθητεία στη Νέα Εποχή (Ι)

Όλες οι υπάρξεις υπακούν στη φύση τους

«Όλες οι υπάρξεις υπακούν στη φύση τους. Τι ωφελεί να την παραβιάσουμε; Ακόμη και ο άνθρωπος που γνωρίζει, ενεργεί σύμφωνα με τη φύση του.

Στα αντικείμενα τούτης ή εκείνης της αισθήσεως παραμονεύουν η έλξη και η απώθηση. Μην πέσεις στην εξουσία τους, γιατί επιτίθενται στην ψυχή καθώς πορεύεται.

Είναι καλύτερα για τον καθένα, να εκτελεί το δικό του καθήκον, έστω και ατελές, παρά το καθήκον ενός άλλου, έστω και αν εφαρμόζεται καλά. Καλύτερα να αφανισθείς εκτελώντας το δικό σου καθήκον. Είναι επικίνδυνο να εκτελεί κανείς το καθήκον κάποιου άλλου.

Όμως, αν λάθος δεν είναι να ακολουθήσεις τη δική σου φύση, τι είναι τότε εκείνο, μέσα στον άνθρωπο που τον σπρώχνει στην αμαρτία, ακόμα και εναντίον της ίδιας του της θέλησης που αγωνίζεται, ω Κρίσνα;

Είναι η επιθυμία και ο σύντροφός της ο θυμός, που σπιλώνουν τα πάντα, που καταβροχθίζουν τα πάντα. Μάθε ότι τούτοι είναι οι μεγάλοι εχθροί της ψυχής, που πρέπει να νικηθούν.

Καθώς μια φωτιά σκεπάζεται από τη στάχτη, ένας καθρέπτης από τη σκόνη και ένα έμβρυο τυλιγμένο από το αμνιακό υγρό, έτσι και η ζωντανή οντότητα καλύπτεται από τα πάθη.»

Bhagavad Gita