O άνθρωπος ζει σε ένα πολύ άσχημο μέρος του σύμπαντος

«Η οργανική ζωή πάνω στη γη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην Ακτίνα της Δημιουργίας, διότι εγγυάται τη μεταβίβαση των ενεργειών και επιτρέπει την ανάπτυξη της Ακτίνας. Το αναπτυσσόμενο σημείο της Ακτίνας είναι η σελήνη. Η ιδέα είναι τελικά ότι η σελήνη θα γίνει σαν τη γη και η γη σαν τον ήλιο. Μετά θα εμφανιστεί μια άλλη σελήνη, και έτσι η ανάπτυξη θα συνεχιστεί ως ένα ορισμένο σημείο. Αλλά αυτό είναι κάπως νωρίς για να το συλλάβουμε ακόμη.

Η οργανική ζωή είναι ένα είδος συσκευής λήψης για να πιάνει και να μεταβιβάζει τις επιδράσεις που έρχονται από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Παράλληλα με το γεγονός ότι χρησιμεύει σαν μέσο επικοινωνίας ανάμεσα στη γη και στους πλανήτες, η οργανική ζωή τρέφει τη σελήνη. Όλα όσα ζουν, υπηρετούν τους σκοπούς της γης. Όλα όσα πεθαίνουν, τρέφουν τη σελήνη. Αυτό φαίνεται παράξενο στην αρχή, αλλά  όταν κατανοήσουμε τους νόμους που διέπουν την οργανική ζωή, θα αντιληφθούμε ότι βασίζεται σε έναν πολύ σκληρό νόμο, το νόμο ότι μια κατηγορία ζωντανών όντων τρώει μια άλλη κατηγορία. Αυτό όχι μόνο επιτρέπει στην οργανική ζωή να αυτοσιτίζεται, αλλά της επιτρέπει να τρέφει και τη σελήνη και να χρησιμεύει και σαν μεταδότης ενεργειών. Έτσι, η οργανική ζωή υπηρετεί πολλούς σκοπούς – τους σκοπούς των μεγαλύτερων κόσμων, των πλανητών, της γης και της σελήνης.

Γεννιέται το ερώτημα: πως μπορούμε να το αποδείξουμε; Μπορούμε να βρούμε ορισμένες αποδείξεις αργότερα, αναλογικά με τον άνθρωπο, διότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος σύμφωνα με την ίδια αρχή όπως και η Ακτίνα της Δημιουργίας. Υπάρχουν πολλά που δεν μπορούμε να αποδείξουμε με αντικειμενικό τρόπο, αλλά ίσως να μπορέσουμε να βρούμε αποδείξεις μελετώντας τον εαυτό μας.

ΕΡ: Γιατί πηγαίνει η ψυχή στο φεγγάρι όταν πεθαίνουμε;

ΑΠ: Το φεγγάρι πεινάει.

ΕΡ: Δεν πεινάει και η γη;

ΑΠ: Ολόκληρη η επιφάνεια της γης, η σύνθεσή της και η δομή της, εξαρτώνται από την οργανική ζωή. Η γη δέχεται το σώμα, διότι αυτό θέλει. Είναι θέμα γεύσης και όρεξης Η σελήνη θέλει το ένα, η γη το άλλο. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Αργότερα θα δείτε πιο καθαρά πως συνδέονται τα πράγματα, πως το ένα πράγμα κάνει το άλλο να μεγαλώνει. Ορισμένες ύλες μεταβιβάζονται στη σελήνη με τον τρόπο αυτό, οι οποίες διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να φτάσουν ως εκεί. Και φτάνουν ήδη χωνεμένες.

ΕΡ: Τι είναι η γη; Είναι ζωντανή; Που τελειώνει η οργανική ζωή και που αρχίζει η γη;

ΑΠ: Η οργανική ζωη είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο – ζώα, φυτά, άνθρωποι και όλοι οι μικροοργανισμοί. Όσο για τη γη είναι ασφαλώς ένα ζωντανό ον αλλά σε εντελώς διαφορετική κλίμακα. Τίποτα δεν είναι νεκρό στη φύση. Νεκροί είναι μόνο μερικοί άνθρωποι.

ΕΡ: Ποια είναι η μορφή επικοινωνίας μεταξύ της οργανικής ζωής και της γης;

ΑΠ: Υπάρχουν πολλές μορφές επικοινωνίας. Όταν εισπνέετε αέρα, για παράδειγμα, αυτό είναι επικοινωνία.

Βρισκόμαστε στη γη σαν μέρος της οργανικής ζωής. Η οργανική ζωή βρίσκεται κάτω από ορισμένες επιδράσεις που έρχονται από όλους τους πλανήτες και, αφού αποτελούμε μέρος της, οι επιδράσεις αυτές μας επηρεάζουν και μας. Βρισκόμαστε επίσης και κάτω από ορισμένες επιδράσεις που προέρχονται από τον ήλιο, το Γαλαξία και, ίσως, κάτω από τις επιδράσεις Όλων των Κόσμων, αν και, φυσικά, οι επιδράσεις Όλων των Κόσμων σε ένα μεμονωμένο άνθρωπο είναι πολύ μικρές. Δεν γνωρίζουμε πολλά, σχετικά με επιδράσεις που έρχονται από το φεγγάρι, γνωρίζουμε όμως ότι αυτό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην οργανική ζωή και, αν δεν κατανοήσουμε με ποιο τρόπο συνδέονται τα πάντα και με ποιο τρόπο η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη συνδέεται με τους πλανήτες και τον ήλιο, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη θέση του ανθρώπου και τη ζωή του όπως είναι τώρα.

Για παράδειγμα, χωρίς αυτό το διάγραμμα είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς ότι ο άνθρωπος ζει σε ένα πολύ άσχημο μέρος του σύμπαντος, και ότι πολλά πράγματα που τα θεωρούμε άδικα, με τα οποία επαναστατούμε και προσπαθούμε να τα καταπολεμήσουμε, είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα αυτής της θέσης της οργανικής ζωής πάνω στη γη. Αν ήμασταν στο φεγγάρι, θα ήταν πολύ χειρότερο- δεν θα υπήρχε δυνατότητα ανάπτυξης – μπορούμε να αναπτύξουμε ορισμένα μέρη μέσα μας.

Ελάχιστο ποσοστό πλανητικών επιδράσεων φθάνουν σε μας, σαν μεμονωμένα άτομα. Γενικά, οι πλανητικές επιδράσεις γίνονται αισθητές μόνο από τις μάζες των ανθρώπων. Έτσι, είναι υπεύθυνες για τους πολέμους, τις επαναστάσεις και τα παρόμοια. Ο μεμονωμένος άνθρωπος βρίσκεται σε πολύ μικρό ποσοστό κάτω από πλανητικές επιδράσεις, διότι το μέρος που μπορεί να επηρεαστεί από αυτές δεν είναι αναπτυγμένο. Αυτό το μέρος είναι η ουσία.

Ως ένα σημείο, ο άνθρωπος βρίσκεται και κάτω από την επίδραση του ήλιου, και μπορεί να βρεθεί κάτω από πολύ ανώτερες επιδράσεις αν αναπτύξει ανώτερα κέντρα και συνδεθεί με αυτά. Ανάπτυξη λοιπόν σημαίνει τη μετάβαση από κάποιο είδος επιδράσεων σε κάποιο άλλο. Για την ώρα, είμαστε πιο συγκεκριμένα κάτω από την επίδραση της σελήνης. Πρέπει να γινόμαστε όλοι και πιο ενσυνείδητοι για να μπορέσουμε να έρθουμε κάτω από ανώτερες επιδράσεις.»

Peter Ouspensky - O Tέταρτος Δρόμος