Η αλλαγή δεν είναι ποτέ επώδυνη

Η αλλαγή δεν είναι ποτέ επώδυνη.

Μονάχα η αντίσταση στην αλλαγή είναι. 

Buddha

Χρυσαλίδα

Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά

“Όταν συναντιούνται δύο άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά βλέπουν πάντοτε ο ένας τον άλλον. Όταν είναι μαζί δυο άνθρωποι που έχουν γνωρίσει τη μοναχικότητα, βλέπουν κάτι ανώτερο και από τους δύο.

Πάντοτε δίνω αυτό το παράδειγμα: Δυο συνηθισμένοι εραστές που αισθάνονται και οι δύο μοναξιά, κοιτάζουν πάντοτε ο ένας τον άλλον.

Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά, κοιτάζουν το φεγγάρι, δεν κοιτάζει ο ένας τον άλλον. Άλλοτε θα ακούνε μαζί μουσική του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν ή του Βάγκνερ. Άλλοτε θα κάθονται δίπλα από ένα δέντρο και θα απολαμβάνουν την τρομερή οντότητα του δέντρου που τους αγκαλιάζει. Άλλοτε μπορεί να κάθονται δίπλα από έναν καταρράκτη και να ακούν την άγρια μουσική που δημιουργείται εκεί συνεχώς. Άλλοτε θα κοιτάζουν και οι δύο τον ωκεανό, το μακρύτερο σημείο που μπορούν να δουν τα μάτια.

Όποτε συναντιούνται δυο άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά, ο ένας κοιτάζει τον άλλον επειδή ψάχνουν συνέχεια τρόπους για να εκμεταλλευτούν ο ένας τον άλλον – πώς να χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλον, πώς να είναι ευτυχισμένοι μέσα από τον άλλον. Δύο άνθρωποι όμως που είναι βαθιά ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους δεν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλον. Αντίθετα, γίνονται συνταξιδιώτες. Προχωρούν σε ένα ιερό προσκύνημα. Το κοινό τους ενδιαφέρον τους ενώνει. 

Συνήθως, το κοινό ενδιαφέρον είναι το σεξ. Το σεξ μπορεί να ενώσει δυο ανθρώπους στιγμιαία, ευκαιριακά και πολύ επιφανειακά. Οι άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά έχουν ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Δεν είναι ότι δεν θα υπάρχει σεξ. Μπορεί και να υπάρχει, σαν μέρος όμως μιας ανώτερης αρμονίας. Ακούγοντας τη μουσική του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν, μπορεί να έρθουν πιο κοντά από τους συνηθισμένους εραστές που τους συνδέει μόνο το σεξ.

Κι όταν η αγάπη συμβαίνει από μόνη της, όταν συμβαίνει σαν μέρος μιας ανώτερης αρμονίας, έχει μια εντελώς διαφορετική ποιότητα μέσα της. Είναι θεϊκή, δεν είναι πια ανθρώπινη.

Η λέξη ευτυχία προέρχεται από τη λέξη τύχη. Η λέξη τυχαίο έρχεται επίσης από την ίδια ρίζα. Ευτυχία είναι εκείνο το καλό που τυχαίνει. Δεν μπορείς να την παράγεις εσύ, δεν μπορείς να την αναγκάσεις να συμβεί, δεν μπορείς να την πιέσεις. Το περισσότερο που μπορείς είναι να είσαι διαθέσιμος σ’ εκείνη. Ότι τύχει, έτυχε.

Δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά είναι πάντοτε διαθέσιμοι, αλλά ποτέ δεν το σκέφτονται. Ποτέ δεν κάνουν προσπάθειες για να βρουν την ευτυχία. Έτσι δεν είναι ποτέ απογοητευμένοι, επειδή ό,τι τύχει, έτυχε. Εκείνοι δημιουργούν την περίσταση.

Για την ακρίβεια, όταν είσαι ευτυχισμένος με τον εαυτό σου, εσύ είσαι ήδη η περίσταση και αν ο άλλος είναι επίσης ευτυχισμένος με τον εαυτό του, τότε είναι κι εκείνος η περίσταση. Όταν εκείνες οι δύο περιστάσεις έλθουν κοντά η μία με την άλλη, δημιουργείται μια μεγαλύτερη περίσταση. Μέσα σ’ εκείνη τη μεγαλύτερη περίσταση, πολλά τυχαίνουν χωρίς να κάνουν τίποτα.

Ο άνθρωπος τελικά δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να είναι ευτυχισμένος. Ο άνθρωπος χρειάζεται απλώς να ρέει και να αφήνεται.”

Osho

Η αναγνώριση της ψευδαίσθησης

"Η αναγνώριση της ψευδαίσθησης, είναι και το τέλος της.  Η επιβίωσή της εξαρτάται από το λάθος που κάνεις να την εκλαμβάνεις ως πραγματικότητα. Όταν βλέπεις ποιος δεν είσαι, η πραγματικότητα του ποιος είσαι αναδύεται από μόνη της."

Eckhart Tolle 

Η προσδοκία σου για κάτι μοναδικό και δραματικό

"Η προσδοκία σου για κάτι μοναδικό και δραματικό, για μια θαυμάσια έκρηξη, απλώς εμποδίζει και καθυστερεί την Αυτοπραγμάτωσή σου. Μην αναμένεις μια έκρηξη, γιατί η έκρηξη έχει ήδη συμβεί – τη στιγμή την οποία γεννήθηκες, όταν αντιλήφθηκες τον εαυτό σου ως αυτό που ζει – γνωρίζει – αισθάνεται. Υπάρχει μόνο ένα λάθος το οποίο κάνεις: εκλαμβάνεις το εσωτερικό ως εξωτερικό και το εξωτερικό ως εσωτερικό. Αυτό που είναι μέσα σου, το αντιλαμβάνεσαι να είναι έξω από σένα και αυτό που είναι έξω, το αντιλαμβάνεσαι ότι είναι μέσα σου. Ο νους και τα συναισθήματα είναι εξωτερικά, εσύ όμως τα θεωρείς προσωπικά.   Θεωρείς ότι ο κόσμος είναι αντικειμενικός, ενώ είναι εξ’ ολοκλήρου μια προβολή της ψυχής σου. Αυτή είναι η βασική σύγχυση και καμία νέα έκρηξη δεν θα την διορθώσει. Πρέπει να σκεφτείς τον εαυτό σου έξω από αυτό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος."

Nisargadatta Maharaj

Η αγάπη είναι διαστολή

"Όλη η αγάπη είναι διαστολή, όλος ο εγωϊσμός είναι συστολή. Επομένως, η αγάπη είναι ο μόνος νόμος της ζωής. Αυτός που αγαπά, ζει, αυτός που είναι εγωϊστής, πεθαίνει. Επομένως, αγάπη για χάρη της αγάπης, γιατί είναι νόμος της ζωής, ακριβώς όπως αναπνέεις για να ζήσεις". 

Swami Vivekananda

Παράμεινε στο κέντρο

"Παράμεινε στο κέντρο, με το να κάθεσαι στη μέση της αλλαγής, με το να αποδέχεσαι τόσο την επιτυχία όσο και την αποτυχία, την ευχαρίστηση και τον πόνο, την εμπιστοσύνη και την προδοσία, γνωρίζοντας ότι όλα τα πράγματα έρχονται και φεύγουν, όταν έρθει η ώρα. Να ρέεις με οτιδήποτε μπορεί να συμβαίνει και να αφήνεις το νου σου να είναι ελεύθερος. Παράμεινε στο κέντρο με το να αποδέχεσαι αυτό που κάνεις."

Zhuangzi

Oι μέγιστοι θησαυροί σου

"Απλότητα, υπομονή, συμπόνια.

Αυτά τα τρία είναι οι μέγιστοι θησαυροί σου.

Όντας απλός στις ενέργειες και τις σκέψεις,

επιστρέφεις στην πηγή της ύπαρξης.

Υπομονετικός και με τους φίλους και με τους εχθρούς,

είσαι σε συμφωνία με τον τρόπο που τα πράγματα είναι.

Συμπονετικός προς τον εαυτό σου,

συμφιλιώνεις όλα τα όντα στον κόσμο."

Lao Tzu

Είσαι ένας επισκέπτης

"Είσαι ένας επισκέπτης.

Άφησε τη γη λίγο πιο όμορφη,

λίγο πιο ανθρώπινη,

λίγο πιο στοργική,

λίγο πιο αρωματισμένη,

για εκείνους τους άγνωστους επισκέπτες

που θα έρθουν μετά από εσένα."

Osho

Ο άνθρωπος γεννιέται ως σπόρος

"Ο άνθρωπος γεννιέται ως σπόρος. Μπορεί να γίνει ένα λουλούδι, μπορεί και να μην γίνει. Όλα εξαρτώνται από εσάς, από το τι κάνετε με τον εαυτό σας.  Όλα εξαρτώνται από εσάς, σε σχέση με το αν θα αναπτυχθείτε ή όχι. Είναι δική σας επιλογή. Και κάθε στιγμή η επιλογή πρέπει να αντιμετωπιστεί. Κάθε στιγμή είστε στο σταυροδρόμι."

Osho

Γκρίνια και αγανάκτηση

Η γκρίνια είναι μια από τις αγαπημένες στρατηγικές του Εγώ για την ενίσχυση του εαυτού. Κάθε γκρίνια είναι μια μικρή ιστορία που πλάθει ο νους και που την πιστεύεις απόλυτα. Είτε γκρινιάζεις μεγαλόφωνα είτε μόνο με τη σκέψη σου δεν έχει διαφορά. Μερικά Εγώ, που ίσως δεν έχουν και πολλά άλλα με τα οποία να ταυτιστούν, επιβιώνουν εύκολα μόνο και μόνο με την γκρίνια. Όταν είσαι στη λαβή ενός τέτοιου Εγώ, η γκρίνια, ιδιαίτερα σε σχέση με άλλους ανθρώπους, είναι καθ’ έξιν και, φυσικά, μη συνειδητή, πράγμα που σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις τι κάνεις. Η απόδοση αρνητικών ετικετών σε ανθρώπους, είτε κατάμουτρα ή, συνηθέστερα, όταν μιλάς γι’αυτούς σε άλλους ή ακόμα και όταν τους σκέφτεσαι, είναι συχνά μέρος αυτού του προτύπου. Οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί είναι η πιο άξεστη μορφή απόδοσης ετικετών και της ανάγκης του Εγώ να έχει δίκιο και να θριαμβεύει πάνω στους άλλους: «μαλάκας, κάθαρμα, σκρόφα» - όλα τελεσίδικες ετυμηγορίες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Στο επόμενο κατώτερο επίπεδο της κλίμακας της μη συνειδητότητας έχουμε κραυγές και τσιρίδες και, όχι πολύ πιο χαμηλά απ’αυτό, έχουμε τη σωματική βία.

Η αγανάκτηση είναι το συναίσθημα που συνοδεύει την γκρίνια και τη νοητική απόδοση ετικετών στους ανθρώπους και προσθέτει ακόμα μεγαλύτερη ενέργεια στο Εγώ. Αγανάκτηση σημαίνει να αισθάνεσαι χολωμένος, τσατισμένος, θιγμένος ή προσβεβλημένος. Νιώθεις αγανάκτηση για την απληστία των άλλων ανθρώπων, για την ανεντιμότητά τους, την έλλειψη ακεραιότητας, γι αυτό που κάνουν, για ό,τι έκαναν στο παρελθόν, γι’αυτό που είπαν, γι’αυτό που αμέλησαν να κάνουν, γι’αυτό που έπρεπε ή δεν έπρεπε να κάνουν. Το Εγώ λατρεύει την αγανάκτηση. Αντί να παραβλέπεις την έλλειψη συνειδητότητας στους άλλους, την κάνεις ταυτότητά τους. Ποιος το κάνει αυτό; Η έλλειψη συνειδητότητας σ’εσένα, το Εγώ. Μερικές φορές το «ελάττωμα» που αντιλαμβάνεσαι σε κάποιον άλλο δεν υπάρχει καν. Είναι μια ολοκληρωτική παρερμηνεία, μια προβολή από ένα νου εκπαιδευμένο να βλέπει εχθρούς και να βγάζει τον εαυτό του ανώτερο ή δικαιωμένο. Άλλες φορές το ελάττωμα μπορεί να υπάρχει, αλλά, όταν εστιάζεις πάνω του την προσοχή σου, μερικές φορές αποκλείοντας οτιδήποτε άλλο, το ενισχύεις. Κι αυτό στο οποίο αντιδράς όταν το βλέπεις σε κάποιον άλλο το ισχυροποιείς στον εαυτό σου.

Η μη αντίδραση στο Εγώ των άλλων είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους όχι μόνο για να πας πέρα από το Εγώ στον εαυτό σου, αλλά και για να διαλύσεις το συλλογικό ανθρώπινο Εγώ. Όμως μπορείς να είσαι σε κατάσταση μη αντίδρασης μόνο αν αναγνωρίζεις ότι η συμπεριφορά κάποιου προέρχεται από το Εγώ, ότι είναι έκφραση της συλλογικής ανθρώπινης δυσλειτουργίας. Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είναι προσωπικό, δεν υπάρχει πια ο ψυχαναγκασμός να αντιδράσεις σαν να ήταν. Μην αντιδρώντας στο Εγώ, θα μπορείς συχνά να φέρνεις στην επιφάνεια την ψυχική υγεία των άλλων, που είναι η συνειδητότητα που δεν έχει αποκτηθεί μέσω εξαρτημένης μάθησης, σε αντίθεση με εκείνη που έχει αποκτηθεί μέσω αυτής. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να κάνεις πρακτικά βήματα για να προστατευτείς από ανθρώπους που πάσχουν από βαθιά έλλειψη συνειδητότητας. Αυτό μπορείς να το κάνεις χωρίς να τους κάνεις εχθρούς σου. Η μεγαλύτερή σου προστασία, όμως, είναι το να είσαι συνειδητός. Κάποιος γίνεται εχθρός αν προσωποποιήσεις την έλλειψη συνειδητότητας, που είναι το Εγώ, Η μη αντίδραση δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη. Μια άλλη λέξη για τη μη αντίδραση είναι η συγχώρεση. Συγχωρώ σημαίνει παραβλέπω ή, μάλλον, βλέπω πέρα από κάτι. Κοιτάζεις μέσα από το Εγώ την ψυχική υγεία που υπάρχει σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα ως ουσία του.

Στο Εγώ αρέσει πολύ να γκρινιάζει και να αγανακτεί όχι μόνο για άλλους ανθρώπους, αλλά και για καταστάσεις. Ό,τι μπορείς να κάνεις σε έναν άνθρωπο μπορείς να το κάνεις και σε μια κατάσταση: να την κάνεις εχθρό σου. Η συνεπαγωγή είναι πάντα: Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό, δεν θέλω να είμαι εδώ, δε θέλω να κάνω αυτό που κάνω, μου φέρονται άδικα. 

Και ο μεγαλύτερος εχθρός του Εγώ είναι, φυσικά, η παρούσα στιγμή, δηλαδή η ίδια η ζωή.

Η γκρίνια δεν πρέπει να συγχέεται με την πληροφόρηση κάποιου ανθρώπου για ένα λάθος ή ανεπάρκεια έτσι ώστε να μπορέσει να το διορθώσει. Και η αποχή από την γκρίνια δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να ανέχεσαι την κακή ποιότητα ή συμπεριφορά. Δεν υπάρχει Εγώ στην ενημέρωση του σερβιτόρου ότι η σούπα σου είναι κρύα και χρειάζεται να ζεσταθεί – αν περιοριστείς στα δεδομένα, που είναι πάντα ουδέτερα. «Πως τολμάς να μου σερβίρεις κρύα σούπα…» Αυτό είναι γκρίνια. Υπάρχει ένα «μου» που απολαμβάνει να βγάζει κάποιον «λάθος». Η γκρίνια για την οποία μιλάμε εδώ είναι στην υπηρεσία του Εγώ, όχι της αλλαγής. Μερικές φορές είναι φανερό ότι το Εγώ δε θέλει πραγματικά κάποια αλλαγή, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει να γκρινιάζει.

Δες αν μπορείς να συλλάβεις, δηλαδή να αντιληφθείς, τη φωνή μέσα στο κεφάλι, ίσως τη στιγμή ακριβώς που γκρινιάζει για κάτι, και να αναγνωρίσεις τι πραγματικά είναι: η φωνή του Εγώ, τίποτα περισσότερο από ένα νοητικό πρότυπο αποκτημένο μέσω εξαρτημένης μάθησης, μια σκέψη. Όποτε αντιλαμβάνεσαι αυτή τη φωνή, θα συνειδητοποιείς επίσης ότι δεν είσαι η φωνή, αλλά αυτός που έχει επίγνωσή της. Στην πραγματικότητα είσαι η επίγνωση που έχει επίγνωση της φωνής. Στο παρασκήνιο υπάρχει η επίγνωση. Στο προσκήνιο υπάρχει η φωνή, αυτός που σκέφτεται. Με αυτόν τον τρόπο ελευθερώνεσαι από το Εγώ, ελευθερώνεσαι από τον απαρατήρητο νου. Τη στιγμή που αποκτάς επίγνωση του Εγώ μέσα σου, παύει πια να είναι, με τη στενή έννοια, το Εγώ, και γίνεται απλώς ένα παλιό νοητικό πρότυπο αποκτημένο μέσω εξαρτημένης μάθησης. Το Εγώ συνεπάγεται μη επίγνωση. Επίγνωση και Εγώ δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Το παλιό νοητικό πρότυπο ή νοητική συνήθεια μπορεί και πάλι να επιβιώσει και να επανεμφανίζεται για κάποιο διάστημα επειδή έχει την κεκτημένη ταχύτητα χιλιάδων ετών συλλογικής ανθρώπινης έλλειψης συνειδητότητας πίσω του, αλλά κάθε φορά που αναγνωρίζεται εξασθενεί.

Ekchart Tolle - απο το βιβλίο "Για μια νέα ζωή"

Όλα τα οικοδομήματα είναι επισφαλή

"Όποια συμπεριφορά και να εκδηλώνει το Εγώ, η κρυμμένη παρωθητική δύναμη είναι πάντα η ίδια: η ανάγκη να ξεχωρίζει, να είναι ιδιαίτερο, να έχει τον έλεγχο, η ανάγκη για εξουσία, για προσοχή, για περισσότερα. Και φυσικά, η ανάγκη να νιώθει μια αίσθηση διαχωρισμού, δηλαδή, η ανάγκη για αντίθεση, για εχθρούς.

Το Εγώ θέλει πάντα κάτι από τους άλλους ανθρώπους ή καταστάσεις. Υπάρχει πάντα μια κρυφή ατζέντα, πάντα μια αίσθηση «μη αρκετού ακόμα», ανεπάρκειας και έλλειψης που πρέπει να καλυφθεί. Χρησιμοποιεί ανθρώπους και καταστάσεις για να πάρει αυτό που θέλει και, ακόμα κι όταν το πετυχαίνει, δεν είναι ποτέ ικανοποιημένο για πολύ. Συχνά εμποδίζεται ως προς τους στόχους του και, ως επι το πλείστον, το κενό μεταξύ του «θέλω» και του «αυτού που υπάρχει» γίνεται μόνιμη πηγή ταραχής και αγωνίας. Το πασίγνωστο και κλασσικό πλέον τραγούδι «I can get no satisfaction» (Δεν μπορώ να βρω ικανοποίηση) είναι το τραγούδι του Εγώ. Το υποκείμενο συναίσθημα που διέπει όλη τη δραστηριότητα του Εγώ είναι ο φόβος. Ο φόβος του να είσαι «κανένας», ο φόβος της ανυπαρξίας, ο φόβος του θανάτου. Όλες του οι δραστηριότητες είναι τελικά σχεδιασμένες για την εξάλειψη αυτού του φόβου, αλλά το περισσότερο που μπορεί να κάνει ποτέ το Εγώ είναι να τον καλύψει προσωρινά με μια ερωτική σχέση, ένα νέο απόκτημα ή νικώντας σε τούτο ή σε εκείνο. Η ψευδαίσθηση δε θα σε ικανοποιήσει ποτέ. Μόνο η αλήθεια του ποιος είσαι, αν συνειδητοποιηθεί, θα σε λυτρώσει.

Γιατί υπάρχει ο φόβος: Επειδή το Εγώ αναφύεται μέσω της ταύτισης με τη μορφή και, βαθιά μέσα του, γνωρίζει ότι καμία μορφή δεν είναι μόνιμη, ότι είναι όλες παροδικές. Έτσι, υπάρχει πάντα η ανασφάλεια γύρω από το Εγώ, ακόμα κι αν εξωτερικά εμφανίζεται σίγουρο."

Eckhart Tolle  απο το βιβλίο "Για μια νέα ζωή".

Η ίδια μας η ζωή, πρέπει να είναι το μήνυμά μας

"Η ίδια μας η ζωή, πρέπει να είναι το μήνυμά μας."

Thich Nhat Hanh

Aκολουθούμε φυσικά τον συμπαντικό νόμο

"Χωρίς να έχει πρόθεση 

η πεταλούδα αναζητά το λουλούδι.

Όταν το λουλούδι ανοίγει, η πεταλούδα έρχεται.

Όταν η πεταλούδα έρχεται, το λουλούδι ανοίγει. 

Είμαι κι εγώ όμοιος.

Ίσως δεν γνωρίζω τους άλλους ανθρώπους.

Και εκείνοι ίσως δε με γνωρίζουν.

Αλλά χωρίς γνώση ο ένας για τον άλλον

ακολουθούμε φυσικά τον συμπαντικό νόμο."

Ryokan

Ποιος είμαι λοιπόν;

"Τι μεγάλη απελευθέρωση είναι, το να συνειδητοποιήσω  ότι «η φωνή μέσα στο κεφάλι μου» δεν είναι αυτό που είμαι. Ποιος είμαι λοιπόν; Είμαι αυτός που παρατηρεί αυτό."

Eckhart Tolle

Ο νους δημιουργεί την άβυσσο

"Ο νους δημιουργεί την άβυσσο.

Η καρδιά την διασχίζει."

Nisargadatta Maharaj

Το πραγματικό θαύμα

"Οι άνθρωποι συνήθως θεωρούν ότι το να περπατά κανείς πάνω στο νερό ή στον αέρα είναι ένα θαύμα. Το πραγματικό θαύμα δεν είναι να περπατάει κανείς πάνω στο νερό ή στον αέρα, αλλά το να περπατάει πάνω στη γη. Κάθε μέρα συμμετέχουμε σε ένα θαύμα, το οποίο δεν το αναγνωρίζουμε καν: ένας μπλε ουρανός, λευκά σύννεφα, πράσινα φύλλα, τα μαύρα γεμάτα περιέργεια μάτια ενός παιδιού – τα δικά μας μάτια. Τα πάντα είναι ένα θαύμα."

Thich Nhat Hanh