Συνειδητότητα και έμφαση στη μορφική ταυτότητα

«Να μερικοί τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι προσπαθούν ασυνείδητα να δώσουν έμφαση στη μορφική τους ταυτότητα. Αν είσαι σε αρκετή εγρήγορση, μπορεί να καταφέρεις να διακρίνεις μερικά από τα ασυνείδητα πρότυπα μέσα σου:

- Το να απαιτείς αναγνώριση για κάτι που έκανες και να θυμώνεις ή να στεναχωριέσαι όταν δεν την λαμβάνεις.

- Το να προσπαθείς να τραβήξεις την προσοχή μιλώντας για τα προβλήματά σου, για το ιστορικό των ασθενειών σου ή κάνοντας σκηνές.

- Το να δίνεις τη γνώμη σου όταν δεν την έχει ζητήσει κανένας και δεν προσφέρει τίποτα στην κατάσταση.

 - Το να σε απασχολεί περισσότερο το πώς σε βλέπει ο άλλος άνθρωπος από ό,τι ο ίδιος ο άνθρωπος, δηλαδή το να χρησιμοποιείς τους άλλους ανθρώπους για εγωϊκή αντανάκλαση ή ως ενισχυτές του Εγώ.

 - Το να προσπαθείς να κάνεις εντύπωση στους άλλους μέσω αποκτημάτων, γνώσεων, ομορφιάς, κοινωνικής θέσης, σωματικής δύναμης κ.λ.π.

- Το να προκαλείς προσωρινή διόγκωση του Εγώ μέσω οργισμένης αντίδρασης εναντίον κάποιου πράγματος ή κάποιου ανθρώπου.

- Το να παίρνεις τα πράγματα προσωπικά, να αισθάνεσαι θιγμένος.

- Το να βγάζεις τον εαυτό σου σωστό και τους άλλους λάθος μέσω άσκοπης νοητικής ή λεκτικής γκρίνιας.

- Το να θέλεις να ξεχωρίζεις ή να φαίνεσαι σημαντικός.


Από τη στιγμή που θα διακρίνεις ένα τέτοιο πρότυπο μέσα σου, σου προτείνω να κάνεις ένα πείραμα. Βρες πως αισθάνεσαι και τι συμβαίνει αν εγκαταλείψεις αυτό το πρότυπο. Απλώς παράτα το και δες τι θα συμβεί.

Η μείωση της έμφασης σ’αυτό που είσαι στο επίπεδο της μορφής είναι άλλος ένας τρόπος για να παράγεις συνειδητότητα. Ανακάλυψε την τεράστια δύναμη που ρέει μέσα από σένα στον κόσμο όταν πάψεις να δίνεις έμφαση στη μορφική του ταυτότητα.»

Eckhart Tolle

Ένα άγγιγμα που ποτέ δεν πονά

"Να έχεις μια καρδιά που ποτέ δε σκληραίνει,

ένα χαρακτήρα που ποτέ δεν κουράζει,

ένα άγγιγμα που ποτέ δεν πονά."

Charles Dickens

Πληρότητα

Προχώρα ευαίσθητα κι ευγενικά τον Δρόμο Σου

καταμεσής του θορύβου και της βιασύνης αυτού του κόσμου,

και να ενθυμάσαι πάντα,

ποιά ειρήνη συνοδεύει τη σιωπή.

Ζήσε, όσο σου είναι δυνατόν, χωρίς να υποτάξεις τον εαυτό Σου,

σε αγαθές σχέσεις με τους άλλους.

Δήλωνε την αλήθεια Σου ήρεμα και ξεκάθαρα.

Άκουγε τους άλλους,

ακόμα και τους άμυαλους και τους αμαθείς:

Αυτοί επίσης έχουν την δική τους ιστορία.

Απόφευγε τους θορυβώδεις και τους επιθετικούς,

επιφέρουν μονάχα πνευματική ματαίωση.

Είναι πολύ πιθανό, να γίνεις είτε πικραμένος ή αλαζόνας,

εάν συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους,

 διότι πάντα θα υπάρχουν σημαντικότεροι και πιο ασήμαντοι άνθρωποι από εσένα.

Να χαίρεσαι για το κατορθωμένο, όπως για τα όνειρα σου,

να είσαι όμως σε κάθε περίπτωση ταπεινός.

Κράτα το ενδιαφέρον για την εργασία σου, όσο ταπεινή κι’ αν είναι,

αυτή είναι ένα πραγματικό απόχτημα μέσα στις εναλλαγές της τύχης.

Να είσαι προσεκτικός στις δουλειές σου, διότι ο κόσμος είναι γεμάτος από απάτες,

αλλά αυτό να μην σε τυφλώνει, στο να δεις και τις αρετές, που υπάρχουν,

υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ανώτερα ιδανικά,

Και πάντα η ζωή θα ειναι γεμάτη με ηρωισμούς.

 Να είσαι ο εαυτός Σου,

και προπάντος μην υποκριθείς στοργή και μην χλευάσεις την Αγάπη,

διότι παρ’όλη την έλλειψη και την απογοήτευση,

πάντα ξεφυτρώνει Αγάπη, σαν το αδάμαστο γρασίδι.

Αποδέξου με καλοσύνη το βάρος των ετών

και παραχώρησε με χάρη, οτιδήποτε ανήκει στην νεότητα.

Θρέψε την δύναμη του Πνεύματός Σου,

ώστε να προφυλαχτείς πίσω από την ασπίδα του σε αντιξοότητες.

Αλλά μην βασανίζεις τον εαυτό σου με έγνοιες, για το “τι θα γίνει”:

πολλοί φόβοι δημιουργούνται από κόπωση και μοναξιά.

Πλησίον μιας ευεργετικής αυτοπειθαρχίας, να είσαι φιλικός στον εαυτό σου.

Είσαι ένα Παιδί του Σύμπαντος, όχι λιγότερο από τα άνθη και τ’ αστέρια.

Είναι ένα αναμφισβήτητο δικαίωμά σου να βρίσκεσαι εδώ.

Και η δύναμη του Σύμπαντος θα εκδηλωθεί, έτσι, όπως είναι,

είτε το αντιλαμβάνεσαι ή όχι.

Γι’αυτό, να είσαι σε ειρήνη με τον Θεό, ότι κι’ εαν εσύ φαντάζεσαι, ότι Αυτός είναι.

Και όποιες κι αν είναι οι προθέσεις και οι κόποι σου:

κράτησε ειρήνη με την Ψυχή Σου σ’αυτή την θορυβώδη δίνη της ζωής.

Παρ’όλη την υποκρισία, τα βάσανα και τα γκρεμισμένα όνειρα,

αυτός ο Κόσμος είναι εντούτοις θαυμαστός.

Έχε τον νου Σου.

Επιδίωξε να εισαι ευτυχισμένος.

Αγνώστου

Ελευθερία σημαίνει να είναι κανείς φως του εαυτού του.

Για να γίνει μια ριζική αλλαγή στο σημερινό πολιτισμό και στην κοινωνική δομή χρειάζεται καινούρια συνείδηση και μια εντελώς νέα ηθική. Κι αυτό είναι κάτι ολοφάνερο, φαίνεται ότι και οι αριστεροί και οι δεξιοί και οι ριζοσπάστες, το αγνοούν. Όλα τα δόγματα, όλες οι φόρμουλες, όλες οι ιδεολογίες, είναι μέρος της παλιάς συνείδησης. Είναι κατασκευάσματα της σκέψης που η δραστηριότητά της είναι ο τεμαχισμός – αριστερά, δεξιά, κέντρο. Αυτή η δραστηριότητα οδηγεί αναπόφευκτα στην αιματοχυσία της δεξιάς ή της αριστεράς ή στον ολοκληρωτισμό.

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει ολόγυρά μας. Βλέπει κανείς την αναγκαιότητα της κοινωνικής, οικονομικής και ηθικής αλλαγής, αλλά ανταποκρίνεται μέσα από την παλιά συνείδηση, όπου ο κύριος παράγοντας είναι η σκέψη. Το χάος, η σύγχυση και η δυστυχία όπου έχουν πέσει οι άνθρωποι, είναι πράγματα που βρίσκονται μέσα στα όρια της παλιάς συνείδησης και χωρίς βαθιά αλλαγή αυτής της συνείδησης, κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα – πολιτική, οικονομική ή θρησκευτική – θα μας οδηγήσει στην αλληλοκαταστροφή και στην ερήμωση της γης.

Αυτό είναι ολοφάνερο σε κάθε σώφρονα άνθρωπο.

Πρέπει να είναι κανείς φως του εαυτού του. Αυτό το φως είναι ο νόμος. Δεν υπάρχει άλλος νόμος. Όλοι οι άλλοι νόμοι κατασκευάζονται από τη σκέψη κι έτσι είναι αντιφατικοί και κομματιασμένοι. Να είναι κανείς το φως του εαυτού του σημαίνει να μην ακολουθεί το φως κάποιου άλλου, οσοδήποτε λογικό, ορθολογιστικό, ιστορικά δικαιωμένο ή πειστικό κι αν είναι. Δεν μπορείς να είσαι το φως του εαυτού σου αν βρίσκεσαι κάτω από τη σκοτεινή σκιά της αυθεντίας, του δόγματος, του συμπεράσματος. Η ηθική δε φτιάχνεται από τη σκέψη. Δεν είναι αποτέλεσμα πιέσεων του περιβάλλοντος. Δεν ανήκει στο χτες, στην παράδοση. Η ηθική είναι παιδί της αγάπης και η αγάπη δεν είναι επιθυμία και ευχαρίστηση. Η σεξουαλική απόλαυση ή η απόλαυση των αισθήσεων δεν είναι αγάπη.

Ελευθερία σημαίνει να είναι κανείς φως του εαυτού του.

Μόνο τότε δεν είναι αφηρημένη έννοια, ταχυδακτυλουργία της σκέψης. Η πραγματική ελευθερία είναι ελευθερία από την εξάρτηση, την προσκόλληση, από την επιθυμία για εμπειρίες. Ελευθερία από την ίδια δομή της σκέψης σημαίνει ότι είναι κανείς φως του εαυτού του. Κάθε δραστηριότητα γίνεται κάτω από αυτό το φως κι έτσι δεν είναι ποτέ αντιφατική. Αντίφαση υπάρχει μόνο όταν αυτός ο νόμος, το φως, είναι κάτι χωριστό από την πράξη, όταν αυτός που πράττει είναι χωρισμένος από τις πράξεις του. Τα ιδανικά, οι αρχές , είναι η άγονη κίνηση της σκέψης και δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν με αυτό το φως. Το ένα αναιρεί το άλλο.

Αυτό το φως, αυτός ο νόμος, είναι τώρα κάτι χωριστό από σένα κι εκεί όπου υπάρχει ο παρατηρητής, αυτό το φως, αυτή η αγάπη δεν υπάρχει. Η δομή του παρατηρητή φτιάχνεται από τη σκέψη, η οποία δεν είναι ποτέ φρέσκια, ποτέ ελεύθερη. Δεν υπάρχει κανένα “πως”, κανένα σύστημα, καμιά πρακτική. Υπάρχει μόνο το να βλέπεις, πράγμα που είναι και η πράξη. Πρέπει να δεις αλλά όχι με τα μάτια κάποιου άλλου.

Αυτό το φως, αυτός ο νόμος, δεν είναι ούτε δικός σου ούτε κανενός άλλου.

Υπάρχει μόνο φως. Αυτό είναι αγάπη.

Jiddu Krishnamurti

Κρέας - μια τροφή νεκρή

«Το κρέας έχει μεγάλο ποσοστό χημικών εντομοκτόνων, συσσωρευμένο στους ιστούς του. Καθώς τα ζώα τρέφονται με προϊόντα καλλιεργημένα με χημικά λιπάσματα κι εντομοκτόνα, αυτά τα μη αποσυντιθέμενα χημικά συσσωρεύονται μέσα στα κύτταρα του ζώου. Το ανθρώπινο σαρκοφάγο συσσωρεύει ύστερα ακόμη πιο πολλά χημικά, τρώγοντας τις σάρκες αυτών των ζώων. Έρευνες και μελέτες έδειξαν πως δείγματα κρέατος και πουλερικών έχουν 2,5 φορές περισσότερο ζιζανιοκτόνο από ότι τα γαλακτοκομικά προϊόντα και 13 φορές περισσότερο από τα λαχανικά και τα δημητριακά. 

Κι ακόμη ένα άλλο μειονέκτημα του κρέατος είναι πως οι κρεατοπαραγωγοί για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, κάνουν ενέσεις με ορμόνες στα φτωχά ζώα για να κερδίσουν περισσότερο βάρος γρήγορα. Δεν τα αφήνουν να κινούνται ελεύθερα, αλλά τα ταϊζουν με το ζόρι για να παχύνουν, ζώντας σε μια τελείως ανθυγιεινή κατάσταση, κι αυτό μόνο για το λίγο περισσότερο χρήμα που θα κερδίσουν.

Σας παραθέτουμε μια έκθεση του δόκτορα Bellentine από το βιβλίο του Δίαιτα και Διατροφή:

«Οι σύγχρονες μέθοδοι εκτροφής ζώων για κατανάλωση μειώνουν κατά πολύ την ποιότητά τους. Για να τα κάνουν να μεγαλώσουν πιο γρήγορα, συντομεύουν το χρονικό διάστημα που πρέπει να τραφούν και επισπεύδουν την πώλησή τους ώστε να έχουν το ανώτατο όριο κέρδους, ταϊζοντας τα ζώα με ορμονικά παρασκευάσματα που τα κάνουν να κερδίζουν βάρος και να μεγαλώνουν γρήγορα. Μια από αυτές, το Diethylstilbesterol, τράβηξε την προσοχή του κοινού. Είναι μια οιστρογόνος ορμόνη με την οποία συνηθως τρέφονται τα ζώα εκτροφής και που τα κάνει να γίνονται παχύσαρκα. Η ορμόνη αυτή που είναι επίσης γνωστή σαν «το χαπάκι για το επόμενο πρωινό» όταν δίνεται στις γυναίκες σαν αντισυλληπτικό χάπι, έχει βρεθεί πως προκαλεί ανάπτυξη καρκίνου του στήθους, ινώδεις όγκους και μεγαλύτερη από το κανονικό αιμορραγία κατά την περίοδο στις γυναίκες, καθώς και ανικανότητα στους άνδρες. Κι ακόμη έχει αποδειχθεί η θεωρία πως υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στην ανάπτυξη καρκίνου του κόλπου στις θυγατέρες γυναικών που χρησιμοποιούν Diethylstilbesterol.

Ευνουχισμένα χοιρινά που ανατράφηκαν με αυτόν τον τρόπο κι εμποδίστηκαν να κινούνται για να παχύνουν γρήγορα, δημιουργούν προβλήματα για τον εκτροφέα αφού μερικές φορές πεθαίνουν από καρδιακές προσβολές πάνω στην πλατφόρμα φόρτωσης. Για να εμποδίσουν τα ζώα να αρρωσταίνουν εξαιτίας αυτού του αφυσικου τρόπου διαβίωσης, άρχισαν να προσθέτουν αντιβιοτικά στις τροφές τους. Το 1970 περίπου 1.300 τόνοι αντιβιοτικών ταϊστηκαν σε ζώα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόλο που τα ακριβή αποτελέσματα των κατάλοιπων αυτών των αντιβιοτικών μέσα στο κρέας που καταναλώνεται δεν είναι γνωστά, μια ομοσπονδιακή στρατιωτική δύναμη κατέληξε στο συμπέρασμα το 1972 πως υπάρχει ένας «επικρεμάμενος κίνδυνος» για την ανθρώπινη υγεία, εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου διατροφής και της χρήσης αντιβιοτικών στα ζώα που εκτρέφονται για το κρέας τους. 

Ζώα που μεγαλώνουν με αυτόν τον τρόπο είναι φανερό πως απέχουν πολύ από το να είναι υγιή και μερικά από αυτά αναπτύσσουν κακοήθεις όγκους, το γεγονός πως οι όγκοι αυτοί αφαιρούνται μέσα στο σφαγείο πριν βγει το κρέας στο εμπόριο, δείχνει καθαρά πως τα ζώα αυτού του είδους δεν μπορούν να προσφέρουν υψηλής ποιότητας τροφή για τον άνθρωπο.»

Προσωπικά, βρίσκουμε πως το παραπάνω σχόλιο δείχνει ολοφάνερα πως η αχόρταγη, η καταστροφική απληστία του ανθρώπου θα τον οδηγήσει σύντομα στην ίδια του την καταστροφή, και για να αντιληφθείτε ακόμη καλύτερα σε τι φρικτή κατάσταση είναι το κρέας που καταναλώνει το κοινό σκεφτείτε πως τα ζώα που νιώθουν τον επικείμενο θάνατό τους όταν τα πάνε για σφαγή εκκρίνουν τεράστιες ποσότητες αδρεναλίνης μέσα στην κυκλοφορία του αίματος, κι αυτή μένει αποθηκευμένη στην πεθαμένη σάρκα. Το γεγονός αυτό προστιθέμενο στην ίδια τη φύση του κρέατος προκαλεί στον κρεατοφάγο μια κατάσταση ανησυχίας και επιθετικότητας.

Οι περισσότερες εγκαταστάσεις παραγωγής κρέατος είναι πεπαλαιωμένες και μόλο που οι ιδιοκτήτες έχουν καλές προθέσεις ίσως, σε πολλές από αυτές, η απροσεξία και η τεμπελιά οδηγούν σε ανθυγιεινούς χειρισμούς του κρέατος. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητας ανάπτυξης σκουληκιών και μικροβίων που είναι πιθανό να προσβάλουν το σώμα του καταναλωτή κρέατος. Ένας περίπατος σε οποιαδήποτε αγορά της γειτονιάς σας θα είναι αρκετός για να σας πείσει.

Συγχρόνως το κρέας σπάνια είναι φρέσκο, σε αντίθεση με τα λαχανικά που είναι ακόμη ζωντανά σε πολλά μέρη περνούν συνήθως πολλές μέρες ανάμεσα στο θάνατο και την κατανάλωση του κρέατος. Είναι λοιπόν μια τροφή νεκρή, σε αντίθεση με τα φρέσκα λαχανικά που είναι ζωντανή τροφή.»

Ρομπερτ Ηλίας Νατζέμυ – Νότα Γεωργίου : «Διατροφή για υγεία και ζωντάνια»

Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας

«Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα, όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας». 

Fernando Pessoa