«Οι Θιβετανοί μυστικιστές δεν είναι ομιλητικοί. Όσοι απ’αυτούς δέχονται μαθητές, τους διδάσκουν σύμφωνα με μεθόδους όπου η συνομιλία παίζει ελάχιστο ρόλο. Οι μαθητές των ενορατικών ερημιτών βλέπων σπανίως το δάσκαλό τους και μόνο σε διαστήματα καθοριζόμενα από την πνευματική επίτευξη και τις ανάγκες του αρχαρίου.
Λίγοι μήνες ή λίγα χρόνια μπορούν να περάσουν μεταξύ των συναντήσεων. Αλλά
παρά τη φαινομενική απομόνωσή τους ο δάσκαλος και οι μαθητές – ειδικά οι
προχωρημένοι – δεν έχουν έλλειψη μέσων επικοινωνία όταν το θεωρούν αναγκαίο.
(…)
Το Θιβέτ φαίνεται να προσφέρει ιδιαίτερα ευνοϊκές συνθήκες για
τηλεπάθεια, καθώς και για ψυχικά φαινόμενα γενικά. Ποιες ακριβώς είναι αυτές οι
«συνθήκες»;
Θα ήταν ασύνετο να επιχειρήσουμε να τις προσδιορίσουμε, τη στιγμή που
η ίδια η φύση των ψυχικών φαινομένων είναι ακόμη τόσο μυστηριώδης.
Ίσως να βοηθάει το μεγάλο υψόμετρο της χώρας. Ίσως επίσης θα πρέπει να
λάβουμε υπόψη μας και τη μεγάλη σιωπή στην οποία λούζεται η χώρα, εκείνη την
παράξενη σιωπή για την οποία – αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω μια τόσο παράξενη
έκφραση – θα τολμούσα να πω ότι γίνεται ακουστή πάνω ακόμη και από τον πιο
δυνατό θόρυβο του πιο μανιασμένου και βρυχώμενου χειμάρρου.
Επίσης, ίσως πρέπει να συμπεριλάβουμε και τη μοναξιά: η έλλειψη
μεγάλου πλήθους, η νοητική δραστηριότητα του οποίου δημιουργεί πολλές δίνες
ψυχικής ενέργειας που ταράζουν τον αιθέρα. Ίσως, τέλος, και η αταραξία των
Θιβετανών, ο νους των οποίων δεν είναι όπως ο δικός μας, γεμάτος με φροντίδες
και έγνοιες, να αποτελεί άλλη μια από αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες.»
Alexandra David Neel – Μαγεία και μυστήριο στο Θιβέτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου