«Το αιθερικό μας σώμα παίρνει ενέργεια και τροφοδοτείται από το συγκινησιακό σώμα, το οποίο είναι ακόμα ο βασιλιάς αυτού του πλανήτη. Κατά κύριο λόγο ο κόσμος παίρνει ενέργεια από αυτό, καθώς ελάχιστο νοητικό πεδίο έχει αναπτύξει στο σύνολό της η ανθρωπότητα. Ποια πράξη να προλάβει να τροφοδοτηθεί από τόσο λιγοστή νοητική ύλη; Η νοητική ενέργεια που έχει παραχθεί είναι ελάχιστη, διότι δεν έχει γίνει ακόμη η μετάβαση από το αστρικό στο νοητικό πεδίο στον πλανήτη. Αναμένεται.
Όλο το φυσικό αντίστοιχο που βλέπεις λειτουργεί από ένα υποστηρικτικό αιθερικό στρώμα ενέργειας, από στροβιλιζόμενα ρεύματα ενέργειας. Αυτά υποστηρίζουν όλη την ανθρώπινη φυσική δραστηριότητα και πράξη. Και πίσω από αυτά τα στρώματα κρύβεται το τρομερό συγκινησιακό σώμα – ο επιθυμών, η επιθυμία και το αντικείμενο της επιθυμίας – το οποίο κινεί την ζωή των ανθρώπων. Όταν ο άνθρωπος πολωθεί νοητικά, όλο αυτό που βλέπεις γύρω σου δεν θα υπάρχει πλέον. Θα αλλάξει τελείως ο κόσμος.
Όταν πολωθεί κανείς νοητικά, όταν δηλαδή η ψυχή επενεργεί στον τριπλό φορέα, γιατί αυτό σημαίνει νοητική πόλωση, το συγκινησιακό σώμα εξαγνίζεται – ανοίγει ο λωτός της γνώσης του απατηλού και καθαρίζει το υλικό του, οπότε χάνονται σταδιακά οι αυταπάτες και οι γοητείες μια προς μια.»
(…)
«Οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμη λειτουργούν στην ομίχλη του συγκινησιακού σώματος, θεωρώντας τελείως φυσιολογική την αφύσικη λειτουργία του, δηλαδή τα φλογοβόλα πάθη και τις επιθυμίες του, το κουτσομπολιό και όλες τις άλλες ενέργειές του. Επιπλέον, διατυπώνουν και την γενική ερώτηση της αυταπάτης τους: χωρίς επιθυμίες πως μπορώ να ζήσω;»
(…)
«Τα αυτιά δεν ακούν, γιατί τα έχει κατακτήσει το συγκινησιακό σώμα και η γοητεία του συγκινησιακού σώματος που είναι ο βασικός αποκρουστήρας του φωτός, των διδασκαλιών, των εσωτερικών πεδίων, αλλά και εξαίρετων έργων της ποίησης, της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας. Όποια σπάνια πεδία και να προσφέρεις στο σύστημα του άλλου, υπάρχει αυτή η περιοχή μέσα του, η οποία δεν έχει γίνει περιοχή γνώσης του απατηλού, αλλά λειτουργεί ως πομπός απατηλότητας που ρίχνει την ομίχλη της και καλύπτει όλον τον φωτομεταβολισμό του οπότε το φως δεν μπορεί να περάσει.
Απατηλότητα παράγεται απ’όλη την δραστηριότητα των ανθρώπων. Ο μαθητής αγωνίζεται να ελέγξει και να γνωρίσει τη φύση του, θυσιάζοντας τον ελεύθερο χρόνο του στην αυτογνωσία και την αυτοφώτισή του, αλλιώς θα γίνει άλλος ένας παραγωγός ομίχλης στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, αντί να γίνει ιονιστής, εξαγνιστής και φωτισμένη ύπαρξη. Και μη νομίζεις ότι η εσωτερική εργασία ή τα λόγια κάποιου μπορούν να έχουν επίδραση. Αν δεν γίνεται εργασία αυτογνωσίας μέσα στον καθέναν, κανείς δεν μπορεί να σώσει κανέναν.»
Νίκος Στεφανίδης – Φωτομεταβολισμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου