Θόρυβος και ησυχία

«Πηγαίνετε να επισκεφθείτε μια οικογένεια κι από την είσοδο κιόλας σας ενοχλεί πολύ έντονα η φασαρία: τα σκυλιά γαβγίζουν, τα παιδιά τσακώνονται και κλαίνε, το ραδιόφωνο ή η τηλεόραση ουρλιάζουν, οι γονείς φωνάζουν, οι πόρτες κοπανάνε…Όταν οι άνθρωποι ζουν μέσα σε όλο αυτόν τον θόρυβο, πώς να μην έχουν άρρωστο νευρικό σύστημα; Στους δρόμους, στις πόλεις, στα εργοστάσια και στους χώρους εργασίας, δεν υπάρχει άλλο από θόρυβο. Στην φύση βρίσκουμε πια την ησυχία όλο και λιγότερο τώρα, ακόμα και ο ουρανός έγινε θορυβώδης! Αναρωτιέται κανείς πού να πάει για να βρει επιτέλους την ησυχία…

Γι’ αυτό, όταν έρχεστε στις συγκεντρώσεις μας, σας ζητάω να προσέχετε να κάνετε το λιγότερο δυνατό θόρυβο. Το Ιζγκρέβ, το Μπονφέν, και όλα τα άλλα Κέντρα της Αδελφότητας είναι χώροι όπου έρχεστε για να βρείτε τις συνθήκες εκείνες που δεν έχετε στην καθημερινή ζωή, ώστε ν’ αναγεννηθείτε και να κάνετε μια πνευματική εργασία. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να προσπαθείτε να μην μεταφέρετε εδώ τους θορύβους του συνηθισμένου κόσμου.

Το ξέρω ότι στην αρχή αυτό φαίνεται δύσκολο για μερικούς. Δεν είναι βασική φροντίδα των ανθρώπων το να μην κάνουν θόρυβο: μιλάνε δυνατά, φωνάζουν, αναποδογυρίζουν τα αντικείμενα...Δεν περνάει καν η ιδέα από το μυαλό τους ότι αυτή η συμπεριφορά θα μπορούσε να είναι βλαβερή και για τους ίδιους και για τους άλλους. Όπως είναι, έτσι ακριβώς εκδηλώνονται ˙  θεωρούν ότι είναι πάρα πολύ καλά έτσι και το περιβάλλον τους δεν έχει παρά να τους υπομένει. Να όμως ένας τύπος εγωισμού ιδιαίτερα βλαβερός για την εξέλιξη. Ναι, προσοχή, πρέπει, αντίθετα να επαγρυπνείτε να μην ενοχλείτε τους άλλους με τον θόρυβο, γιατί έτσι ο άνθρωπος γίνεται συνειδητός και αναπτύσσει πολλά προτερήματα: την λεπτότητα, την ευαισθησία, την καλοσύνη, την γενναιοδωρία, την αρμονία...Κι εκείνος θα είναι ο πρώτος που θα επωφεληθεί! Πρέπει να δείτε την σπουδαιότητα του συνδέσμου που υπάρχει ανάμεσα σε μία συμπεριφορά και σε όλη την υπόλοιπη ύπαρξη.

Εγώ έχω ανάγκη τη σιωπή. Μόνο μέσα στην σιωπή ευημερώ και βρίσκω τις συνθήκες για την εργασία μου. Μου είναι αδύνατο να υποφέρω τον θόρυβο, με κάνει να το βάζω στα πόδια. Όταν ακούω θόρυβο, έχω μόνο μία επιθυμία, να τα παρατήσω όλα και να φύγω όσο πιο μακριά γίνεται. Βέβαια, εκείνοι που έρχονται εδώ πρώτη φορά τα χάνουν λίγο από την ησυχία, δεν την έχουν συνηθίσει, αναρωτιούνται: ¨Μα που έπεσα; Είναι σαν μοναστήρι!¨ Γιατί μοναστήρι; Η ησυχία δεν ανήκει στα μοναστήρια, ανήκει στην φύση, σε όλους τους σοφούς, σε όλους τους Μύστες και σε όλους τους συνετούς ανθρώπους.

Όσο πιο εξελιγμένος είναι ο άνθρωπος τόσο περισσότερο έχει ανάγκη την ησυχία. Το να είναι λοιπόν κάποιος θορυβώδης δεν είναι καλό σημάδι. Πόσοι άνθρωποι κάνουν θόρυβο για να τους προσέχουν! Μιλάνε δυνατά, γελάνε δυνατά, μπαίνουν σε μια αίθουσα χωρίς προφυλάξεις ενώ όλοι οι άλλοι έχουν ήδη καθίσει στις θέσεις τους, κοπανάνε τις πόρτες, σκοντάφτουν στα αντικείμενα ή τα αναποδογυρίζουν απλά και μόνο για να προσελκύσουν την προσοχή τω άλλων. Το να κάνουν θόρυβο είναι γι’ αυτούς ένας τρόπος επιβεβαίωσης του εαυτού τους, ένας τρόπος για να δείχνουν ότι είναι εκεί. Πρέπει λοιπόν να μάθουν ότι τα άδεια βαρέλια είναι αυτά που κάνουν τον πιο πολύ θόρυβο: ναι, καταλαβαίνουμε αμέσως την παρουσία τους! Πράγματι, πόσοι είναι οι άνθρωποι που είναι σαν τα άδεια βαρέλια: πηγαίνουν παντού κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο ο οποίος αποκαλύπτει την ανεπάρκεια και τη μετριότητά τους.

Παρατηρώ τους ανθρώπους και η συμπεριφορά τους αμέσως μου αποκαλύπτει την καλλιέργειά τους, το χαρακτήρα τους, την ιδιοσυγκρασία και τον βαθμό εξέλιξής τους. Όλα γίνονται ξεκάθαρα μέσα από τον τρόπο που παρουσιάζονται και που μιλάνε. Ορισμένοι μιλάνε σαν να θέλουν να καλύψουν, να κρύψουν κάτι, σαν να υποψιάζονται ότι η σιωπή μπορεί να αποκαλύψει ακριβώς αυτό που θέλουν να κρύψουν. Πριν καλά καλά τους γνωρίσετε, πρέπει να σας πουν αμέσως ένα σωρό ιστορίες για να επιβάλουν κάποια ιδέα για τον εαυτό τους, για τους άλλους ή για τα γεγονότα. Θα πείτε:¨ Μα μιλάνε για να γνωριστούμε!¨ Εντάξει, σύμφωνοι, αλλά για να γνωριστούν οι άνθρωποι μερικές φορές η σιωπή είναι πιο εύγλωττη από τις κουβέντες. Ναι, αν ζήσουν μαζί για λίγα λεπτά μέσα στην σιωπή, γνωρίζονται καλύτερα παρά μέσα από μία μεγάλη και άχρηστη φλυαρία.

Ο θόρυβος κρατάει τον άνθρωπο μέσα στις κατώτερες ψυχικές περιοχές. Τον εμποδίζει να μπει μέσα σε αυτόν τον αιθέριο κόσμο όπου η κίνηση γίνεται πιο εύκολη, η θεώρηση των πραγμάτων πιο ξεκάθαρη και η σκέψη πιο δημιουργική. Βέβαια, ο θόρυβος είναι η έκφραση της ζωής, όχι όμως εκείνης των ανώτερων βαθμιδών. Αποκαλύπτει μάλλον μία ατέλεια μέσα στην δομή η την λειτουργία των όντων και των αντικειμένων. Όταν μια μηχανή ή μια συσκευή αρχίσουν να έχουν διακοπές, τότε κάνουν ένα σωρό θορύβους. Και το ότι οι κατασκευαστές φροντίζουν όλο και περισσότερο να κατασκευάζουν αθόρυβες συσκευές, είναι επειδή ξέρουν πολύ καλά τελειότητας.

Ο πόνος είναι ένας θόρυβος που μας προειδοποιεί ότι κάποιο από τα όργανά μας έχει αρχίσει να χαλάει. Μέσα σ’ ένα υγιές σώμα τα όργανα είναι σιωπηλά. Βεβαίως εφόσον είναι ζωντανά εκφράζονται, αλλά αθόρυβα. Η ησυχία είναι το σημάδι ότι όλα λειτουργούν σωστά μέσα στον οργανισμό. Από την στιγμή που κάτι αρχίσει να τρίζει, προσοχή! αυτό είναι η αναγγελία κάποιας αρρώστιας.

Η σιωπή είναι η γλώσσα της τελειότητας, ενώ ο θόρυβος είναι η έκφραση κάποιου ελαττώματος, κάποιας ανωμαλίας ή μιας ζωής που ακόμα βρίσκεται σε αταξία και αναρχία και που χρειάζεται να κυριαρχηθεί και να επεξεργαστεί. Για παράδειγμα, τα παιδιά είναι θορυβώδη επειδή μέσα τους ξεχειλίζουν η ενεργητικότητα και η ζωντάνια. Αντίθετα, οι ηλικιωμένοι είναι σιωπηλοί. Θα πείτε:¨ Φυσικά, είναι ξεκάθαρο, οι ηλικιωμένοι αγαπούν την σιωπή επειδή έχουν λιγότερες δυνάμεις και ο θόρυβος τους ενοχλεί¨. Αυτό είναι λίγο αλήθεια, μπορεί όμως και να υπήρξε μέσα τους κάποια εξέλιξη, κι έτσι τώρα το πνεύμα τους είναι εκείνο που τους ωθεί να μπαίνουν στην σιωπή. Για ν’ αναθεωρήσουν την ζωή τους, να σκεφτούν, να πάρουν μαθήματα από αυτήν, χρειάζονται αυτήν την ησυχία μέσα στην οποία γίνεται ολόκληρη εργασία απόσπασης, υλοποίησης, σύνθεσης. Η αναζήτηση της σιωπής είναι μια εσωτερική διαδικασία η οποία οδηγεί τα όντα προς το φως και την αληθινή κατανόηση των πραγμάτων.

Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο καταλαβαίνει ότι ο θόρυβος είναι ένα εμπόδιο για την εργασία, ενώ αντίθετα η σιωπή είναι παράγοντας έμπνευσης και την αναζητά προκειμένου να δώσει στην καρδιά, στην ψυχή και στο πνεύμα του την δυνατότητα να εκδηλωθούν μέσα από τον διαλογισμό, την προσευχή, την φιλοσοφική ή την καλλιτεχνική δημιουργία. Πολλοί όμως είναι οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την ησυχία, δεν την αντέχουν. Είναι σαν τα παιδιά που αισθάνονται καλά μόνο μέσα στην κίνηση και τον θόρυβο, πράγμα που αποδεικνύει ότι πρέπει να δουλέψουν πολύ ακόμα για να αποκτήσουν μια αληθινή εσωτερική ζωή. Τους ενοχλεί ακόμα και η σιωπή της φύσης, και όταν συναντιούνται, βιάζονται να μιλήσουν, να μιλήσουν λες και τους ενοχλεί η ησυχία. Την αισθάνονται σαν ένα κενό που πρέπει να γεμίσουν με κουβέντες και με κινήσεις. Κι αυτό φυσικό, επειδή η φυσική σιωπή τους υποχρεώνει να συνειδητοποιήσουν τις εσωτερικές τους παραφωνίες και αταξίες, γι’ αυτό και την φοβούνται τόσο πολύ: αυτή η σιωπή μπορεί ακόμα και να τους τρελάνει. Καθώς δεν έχουν πια τίποτα το εξωτερικό από αυτούς για να τους τραβάει την προσοχή και να τους ζαλίζει, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τους εσωτερικούς τους δαίμονες.

Η σιωπή είναι η έκφραση της ειρήνης, της αρμονίας, της τελειότητας. Εκείνος που αρχίζει ν’ αγαπάει την σιωπή, που καταλαβαίνει ότι η σιωπή του φέρνει τις καλύτερες προϋποθέσεις για την ψυχική και την πνευματική δραστηριότητα, καταφέρνει σιγά σιγά να την πραγματοποιήσει σε οτιδήποτε κάνει: όταν μετατοπίζει τα αντικείμενα, όταν μιλάει, όταν περπατάει, όταν εργάζεται, αντί να προκαλεί ολόκληρη αναστάτωση, γίνεται πιο προσεκτικός, πιο λεπτός, πιο απαλός, και ό,τι και αν κάνει είναι εμποτισμένο με κάτι που μοιάζει να έρχεται από έναν άλλο κόσμο από έναν κόσμο  που είναι ποίηση, μουσική, χορός, έμπνευση.

Εσείς σαν μαθητές της Διδασκαλίας της Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας, πρέπει να ξέρετε ότι υπάρχουν κανόνες που πρέπει να γνωρίζετε και να σέβεστε, υπάρχουν ιδιότητες που πρέπει να καλλιεργήσετε αν στ’ αλήθεια θέλετε να εκδηλώνεστε μέσα σ’ αυτήν την Αδελφότητα σαν ένα μέλος ζωντανό, δραστήριο και φωτεινό. Ένας από αυτούς τους κανόνες, μία από αυτές τις ιδιότητες είναι η σιωπή. Μάθετε λοιπόν ν’ αγαπάτε και να πραγματοποιείτε τη σιωπή, διαφορετικά, ακόμα και αν με το φυσικό σας σώμα είστε παρών, η ψυχή και το πνεύμα σας θα είναι πάντοτε άλλου.»

 

 Omraam Mikhael Aivanhov - Ο δρόμος της σιωπής