"Μπορώ άραγε με κάθε σοβαρότητα να σας δώσω την παράδοξη εντολή να εργάζεσθε με υπέρτατη σοβαρότητα κι όμως ταυτόχρονα να αρνείσθε να εργασθείτε με τέτοια σοβαρότητα και να μην παίρνετε τον εαυτό σας τόσο σοβαρά;
Εκείνοι που στέκουν στην εσώτερη πλευρά και μελετούν το έργο των παγκόσμιων ζηλωτών σήμερα, βλέπουν μια σχεδόν αξιολύπητη δυσφορία για την ατομική τους ανεπάρκεια, μια συνεχή κι επίμοχθη προσπάθεια από μέρους τους να “γίνουν αυτό που θα έπρεπε να είναι” κι όμως ταυτόχρονα μια απελπιστική έλλειψη αναλογίας και καμιά αίσθηση του χιούμορ. Σας παροτρύνω να καλλιεργήσετε και τις δύο αυτές ποιότητες.
Μην παίρνετε τον εαυτό σας τόσο σοβαρά και θα διαπιστώσετε ότι θα αποδεσμευθείτε για πιο ελεύθερο και δυναμικό έργο. Να παίρνετε στα σοβαρά το Σχέδιο και την κλήση στην υπηρεσία, αλλά μη σπαταλάτε χρόνο σε συνεχή αυτοανάλυση. Συνεπώς ο άμεσος στόχος για όλους τους ανατείνοντες μαθητές την εποχή αυτή μπορεί να ιδωθεί ότι είναι ως εξής:
1. Επίτευξη διαύγειας της σκέψης ως προς τα δικά τους προσωπικά κι άμεσα προβλήματα και πρώτιστα ως προς το πρόβλημα του αντικειμενικού σκοπού τους στην υπηρεσία. Αυτή κατορθώνεται με το διαλογισμό.
2. Ανάπτυξη ευαισθησίας στις νέες ώσεις που πλημμυρίζουν τον κόσμο αυτή την εποχή. Αυτή κατορθώνεται αγαπώντας περισσότερο όλους τους ανθρώπους κι ερχόμενοι με μεγαλύτερη ευκολία σε επαφή μαζί τους δια της αγάπης και της κατανόησης. Η αγάπη αποκαλύπτει.
3. Προσφορά υπηρεσίας με πλήρη απροσωπία. Αυτή κατορθώνεται με την εξάλειψη της προσωπικής φιλοδοξίας και της αγάπης για δύναμη.
4. Άρνηση να δίνεται προσοχή στην κοινή γνώμη ή στην αποτυχία. Αυτή κατορθώνεται με την αυστηρή προσοχή στη φωνή της ψυχής και με την προσπάθεια να ενοικεί πάντα στο μυστικό τόπο του Υψίστου"
Alice Bailey - Πραγματεία επι της λευκής μαγείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου