Να πεθάνεις πριν πεθάνεις

«Μπενούν: Για να γλιστρήσουμε από την περιφέρεια του Χρόνου στο Κέντρο, πρέπει να αρνηθούμε με τη βία τους εαυτούς μας. Μπορεί ο άνθρωπος να αρνηθεί την ίδια του την ύπαρξη;

Μιρδάδ: Γι’αυτό, πράγματι, πρέπει να αρνηθείς τον εαυτό που είναι ένα παιχνίδι στα χέρια του Χρόνου και έτσι να διεκδικήσεις τον Εαυτό που δεν εξαρτιέται από τις ταχυδακτυλουργίες του Χρόνου. 

Μπενούν: Μπορεί η άρνηση του ενός εαυτού να είναι η διεκδίκηση ενός άλλου;

Μιρδάδ: Μάλιστα, η άρνηση του εαυτού είναι η διεκδίκηση του Εαυτού. Όταν είναι κανείς νεκρός ως προς τη μεταβολή, τότε γεννιέται στο αμετάβλητο. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν για να πεθάνουν. Ευτυχισμένοι αυτοί που πεθαίνουν για να ζήσουν!

Μπενούν: Κι όμως, αγαπητή είναι η ατομικότητα του ανθρώπου, για τον άνθρωπο. Πως θα βυθιστεί στο Θεό και θα έχει ακόμη συνείδηση της ατομικότητάς του;

Μιρδάδ: Είναι καταστροφή για το ρυάκι να χαθεί στη Θάλασσα και έτσι να συνειδητοποιήσει τον εαυτό του σαν Θάλασσα; Για τον άνθρωπο η απώλεια της ατομικότητας μέσα στο Θεό είναι να χάσει τη σκιά του και να βρει την ασκίαστη ουσία του όντος του.»

Mikhail Naimy - Το βιβλίο του Μιρδάδ

«Μια άλλη πλευρά του συναισθηματικού πόνου που αποτελεί εγγενές μέρος του εγωϊκού νου είναι μια βαθιά αίσθηση έλλειψης ή ατέλειας, μια αίσθηση μη πληρότητας. Σε κάποιους ανθρώπους αυτό είναι συνειδητό, σε άλλους ασυνείδητο. Αν είναι συνειδητό, εκδηλώνεται με ένα ανησυχητικό και μόνιμο αίσθημα απαξίας και ανεπάρκειας. Αν είναι ασυνείδητο, γίνεται αισθητό έμμεσα, σαν μια έντονη επιθυμία και ανάγκη. Και στις δυο περιπτώσεις οι άνθρωποι μπαίνουν συχνά σε μια ψυχαναγκαστική επιδίωξη να ικανοποιήσουν το εγώ και σε μια αναζήτηση πραγμάτων με τα οποία θα ταυτιστούν για να γεμίσουν αυτή την τρύπα που αισθάνονται μέσα τους. 

Έτσι, πασχίζουν να αποκτήσουν περιουσία, χρήματα, επιτυχία, εξουσία, αναγνώριση ή μια ιδιαίτερη σχέση, βασικά για να μπορέσουν να νιώσουν καλύτερα για τον εαυτό τους, να νιώσουν πλήρεις. Όμως, ακόμα κι όταν τα αποκτούν όλα αυτά, σύντομα ανακαλύπτουν ότι η τρύπα είναι ακόμα εκεί, ότι δεν έχει πάτο. Τότε βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί δεν μπορούν πια να εξαπατούν τον εαυτό τους. Ή μάλλον, μπορούν, αλλά τους είναι όλο και πιο δύσκολο. 

Όσο ο εγωικός νους κυβερνάει τη ζωή σου, δεν μπορείς να είσαι πραγματικά ήσυχος. Δεν μπορείς να είσαι ήρεμος ή ικανοποιημένος, παρά μόνο για σύντομα διαλείμματα, όταν αποκτάς αυτό που θέλεις, όταν ένας πόθος σου έχει μόλις εκπληρωθεί. Το εγώ ταυτίζεται με εξωτερικά πράγματα. Χρειάζεται να δέχεται υπεράσπιση και να τρέφεται συνεχώς. Οι πιο κοινές ταυτίσεις του εγώ έχουν να κάνουν με τα υπάρχοντά σου, με τη δουλειά που κάνεις, με την κοινωνική θέση και αναγνώριση, τη γνώση και την παιδεία, την εξωτερική εμφάνιση, τις ιδιαίτερες ικανότητες, τις σχέσεις, την προσωπική και οικογενειακή ιστορία, τα συστήματα πεποιθήσεων, και συχνά επίσης με πολιτικές, εθνικιστικές, φυλετικές, θρησκευτικές και άλλες συλλογικές ταυτίσεις. Τίποτε απ’όλα αυτά δεν είσαι εσύ. 

Σου φαίνεται τρομακτικό αυτό; Ή μήπως σε ανακουφίζει που το μαθαίνεις; Αργά ή γρήγορα, θα χρειαστεί να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά. Ίσως ακόμα να σου φαίνεται δύσκολο να το πιστέψεις, και σίγουρα δε σου ζητάω να πιστέψεις ότι η ταυτότητά σου δεν μπορεί να βρεθεί σε οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα. Θα μάθεις μόνος σου την αλήθεια αυτού που σου λέω. Θα τη μάθεις την τελευταία στιγμή, όταν θα νιώθεις το θάνατο να πλησιάζει. Ο θάνατος σε απογυμνώνει από όλα αυτά που δεν είσαι εσύ. Το μυστικό της ζωής είναι «να πεθάνεις πριν πεθάνεις» - και να ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχει θάνατος.»

 Eckhart Tolle - H δύναμη του Τώρα