Οι άνθρωποι παγιδεύτηκαν

«Θα έπρεπε να ξέρεις ότι οι σκέψεις δεν φαίνονται αλλά υπάρχουν. Εάν μια σκέψη μίσους μπορεί να δημιουργήσει μετρήσιμο δηλητήριο μέσα στο σώμα, αυτό θα πει ότι οι σκέψεις έχουν υλική πύκνωση και βαρύτητα. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές τους σκέψεις. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις δικές τους σκέψεις. Όλη η γη βοά από τις εκκωφαντικές σκέψεις των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν. Εάν το συλλογικό των ανθρωπίνων σκέψεων τείνει προς μια κατεύθυνση, αυτή η κατεύθυνση γίνεται πραγματικότητα. Ένα ανθρώπινο ον, του οποίου οι σκέψεις διαφοροποιούνται από τις συλλογικές, είναι δώρο για τη γη. Οι «ελεύθερες» σκέψεις είναι βάλσαμο και σωτηρία για τη γη.»
(…)
«Οι άνθρωποι παγιδεύτηκαν μέσα στα ίδια τα δώρα τα οποία χαρίστηκαν σε αυτούς από τη φύση. Το να δημιουργούν οι άνθρωποι πραγματικότητα, μέσα από τη σκέψη, χαρίστηκε σε αυτούς από την ίδια τη δημιουργία. Με λίγα λόγια, επιτράπηκε από τη δημιουργία οι άνθρωποι να υλοποιούν μέσα από τη σκέψη. Αργότερα όμως, παγιδεύτηκαν σε πολύ χαμηλές υλοποιήσεις της δημιουργίας και ξεχάστηκαν μέσα σε αυτές. Μέσα σε αυτές τις χαμηλές υλοποιήσεις, όλων των ειδών οι δυσαρμονίες συμβαίνουν. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι ζουν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον και η πραγματικότητά τους απαρτίζεται από δυσαρμονικά γεγονότα, τότε, είναι φυσικό η σκέψη τους να ακολουθεί την πραγματικότητα αυτή. Η σκέψη εγκλωβίστηκε σαν πουλί μέσα στη φυλακή των χαμηλών υλοποιήσεων και ο άνθρωπος έγινε δούλος.»

Ελένη Ιεροδιακόνου – Αναζητώντας τη δύναμη