Χριστούγεννα - Επαναγέννηση

Χριστούγεννα. Μια αρχετυπική κατάσταση που δεν αποτελεί κτήμα μιας και μόνο θρησκείας ή παράδοσης. Ο εορτασμός των Χριστουγέννων έχει τοποθετηθεί (όχι τυχαία) λίγο μετά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Ο ΗΛΙΟΣ που ανατέλλει, το νεογέννητο ΠΑΙΔΙ, η ΓΕΝΝΗΣΗ, αφορούν τον κάθε ένα/μια από εμάς. Πρόκειται για την γέννηση του νέου ανθρώπου μέσα μας, του νέου παιδιού, των νέων δυνατοτήτων που μέσα μας κυοφορούνται. Αλλά όπως κάθε γέννηση, κάθε μετάβαση, δεν μπορεί παρά να έχει τις δυσκολίες της. Το παλιό αντιστέκεται στο καινούριο, όμως η μετάβαση χαρακτηρίζεται από την κίνηση. Αυτό το νέο παιδί μέσα μας, δεν μπορεί να γεννηθεί μέσα από την στασιμότητα. Απαιτεί την κίνηση. Απαιτεί την αλλαγή. Απαιτεί την αναγνώριση της σκοτεινής πλευράς μας, της σκιάς μας (με την έννοια που έχει δώσει ο Γιουγκ), την θεραπεία των τραυμάτων του παρελθόντος και την απελευθέρωση από τα παλιά νοητικά μοτίβα (patterns). 

Αυτή την ανατολή, αυτή την επαναγέννηση, αυτό το νέο παιδί, το καλωσορίζουμε με χαρά. Kαλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες!

Σημ:  Τιφαρετ, ακριβώς στην καρδιά, στη μέση της διαδρομής του Καμπαλιστικού Δέντρου, λαμπερό χρυσό χρώμα... Όλοι οι ηλιακοί θεοί είναι εδώ και γνέφουν. Ομορφιά και αρμονία. Καρδιά και χρυσός. 

(φωτό: κάρτα ταρώ "the Sun")


Το κείμενο είχε δημοσιευτεί αρχικά στο blog μου "το ρόδι".

Καλό Χειμερινό Ηλιοστάσιο

Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου είναι εδώ. O σπόρος θα θαφτεί βαθιά στην παγωμένη γη, για να βλαστήσει την Άνοιξη. Ένας νέος κύκλος αρχίζει, μέσα απο τον φαινομενικό θάνατο. Απο το σκοτάδι στο φως. Κυοφορία του νέου. Μήτρα. Εσωτερική σπορά. Εσωστρέφεια. Ενδοσκόπηση. Νέοι πνευματικοί στόχοι για να αφουγκραστείς. Σιωπή... 

Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου είναι εδώ. Και όλοι οι ηλιακοί θεοί είναι εδώ επίσης. Καλό Χειμερινό Ηλιοστάσιο σε όλους/ες....

Φαντασία και ψέμα

«Πρέπει να αντιληφθείτε ότι η μηχανή μας δεν εργάζεται τέλεια. Η εργασία της απέχει πολύ από την τελειότητα, λόγω πολλών κακών λειτουργιών, έτσι ώστε ένα πολύ σημαντικό μέρος της μελέτης του εαυτού συνδέεται με τη μελέτη αυτών των κακών λειτουργιών. Πρέπει να τις γνωρίζουμε για να τις παραμερίσουμε. Και μια από τις ιδιαίτερα κακές λειτουργίες, που πολλές φορές αρέσουν στον εαυτό μας, είναι η φαντασία.

Φαντασία στο σύστημα αυτό, δεν σημαίνει ενσυνείδητη ή σκόπιμη σκέψη πάνω σε κάποιο θέμα ή το να φέρνουμε στο νου μας κάτι, αλλά στη φαντασία που στριφογυρίζει χωρίς έλεγχο και χωρίς αποτέλεσμα. Απορροφά πολλή ενέργεια και στρέφει τη σκέψη σε λάθος κατεύθυνση.

Ερ. Όταν λέτε «φαντασία», εννοείτε να φαντάζεται κανείς πως κάτι είναι αληθινό και όχι να σχεδιάζει εικόνες;

Απ. Η φαντασία έχει πολλές όψεις. Μπορεί να είναι απλώς συνηθισμένα ονειροπολήματα ή για παράδειγμα, το να φαντάζεται κανείς ανύπαρκτες δυνάμεις μέσα του. Είναι το ίδιο πράγμα. Εργάζεται χωρίς έλεγχο, λειτουργεί από μόνη της.

Ερ. Η καθεμιά από αυτές είναι αυταπάτη;

Απ. Δεν το παίρνει κανείς σαν αυταπάτη. Φαντάζεται κάτι, μετά το πιστεύει και ξεχνάει ότι ήταν φαντασία.
Μελετώντας τον άνθρωπο στην τωρινή του κατάσταση ύπνου, απουσίας ενότητας, μηχανικότητας και έλλειψης ελέγχου, βρίσκουμε και διάφορες άλλες κακές λειτουργίες που είναι το αποτέλεσμα της κατάστασής του. Ιδιαίτερα το γεγονός ότι λέει συνέχεια ψέματα στον εαυτό του και στους άλλους. Την ψυχολογία του συνηθισμένου ανθρώπου θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε και μελέτη του ψέματος, διότι ο άνθρωπος λέει ψέματα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Και στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να πει την αλήθεια. Δεν είναι τόσο απλό να λέμε την αλήθεια, πρέπει να μάθουμε πώς να το κάνουμε και καμιά φορά χρειάζεται πάρα πολύς καιρός.

Ερ. Θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε τι εννοείτε όταν λέτε ψέμα;

Aπ. Ψέμα είναι να σκεφτόμαστε ή να μιλάμε για πράγματα που δεν γνωρίζουμε. Αυτή είναι η αρχή του ψέματος. Δεν σημαίνει το ψέμα που λέγεται σκόπιμα – να λέμε παραμύθια, όπως για παράδειγμα ότι υπάρχει μια αρκούδα στο άλλο δωμάτιο. Μπορούμε να πάμε στο άλλο δωμάτιο και να δούμε πως δεν υπάρχει αρκούδα. Αλλά αν συγκεντρώσουμε όλες τις θεωρίες που διατυπώνουν οι άνθρωποι για οποιοδήποτε θέμα, χωρίς να γνωρίζουν τίποτε σχετικά, θα δούμε που αρχίζει το ψέμα. Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον εαυτό του, δεν γνωρίζει τίποτε και όμως έχει θεωρίες για τα πάντα. Οι περισσότερες από τις θεωρίες αυτές είναι ψέμα.»

(…)

«Υπάρχει και μια άλλη πλευρά της φαντασίας που διαφεύγει στη συνηθισμένη κατανόηση. Είναι το γεγονός ότι φανταζόμαστε ανύπαρκτα πράγματα – ανύπαρκτες ικανότητες, για παράδειγμα. Αποδίδουμε στον εαυτό μας δυνάμεις που δεν έχουμε. Φανταζόμαστε τον εαυτό μας ότι είναι αυτενσυνείδητος αν και αυτό δεν συμβαίνει. Οι δυνάμεις και η συνειδητότητα του εαυτού που έχουμε είναι μόνο κατά φαντασίαν. Φανταζόμαστε τον εαυτό μας πως είναι ένας, ενώ στην πραγματικότητα αποτελούμαστε από πολλά διαφορετικά «εγώ». Υπάρχουν πολλά τέτοια πράγματα που φανταζόμαστε για τον εαυτό μας και τους άλλους. Για παράδειγμα, φανταζόμαστε ότι μπορούμε να «πράττουμε», ότι έχουμε επιλογή. Δεν έχουμε επιλογή, δεν μπορούμε να «πράττουμε», τα πράγματα απλώς συμβαίνουν σε μας.

Έτσι λοιπόν τον φανταζόμαστε τον εαυτό μας, στην πραγματικότητα. Δεν είμαστε αυτό που φανταζόμαστε πως είναι ο εαυτός μας».

 Peter Ouspensky - Ο τέταρτος δρόμος

Η μόνη πραγματική αγάπη

"Η μόνη πραγματική αγάπη είναι αυτή που αναρωτιέται πως μπορεί να τροφοδοτεί την ανώτερη φύση στα όντα, πώς να τα υποστηρίζει, να τα φωτίζει, να τα δυναμώνει. Δυστυχώς, δεν το βλέπουμε αυτό συχνά, συναντάμε μάλλον ανθρώπους που δεν σκέφτονται παρά τον εαυτό τους, που ζητούν μόνο να ικανοποιηθούν και δε νοιάζονται καθόλου το τι θα συμβεί στον άλλο: τον σκίζουν, του αναστατώνουν τη ζωή, του καταστρέφουν το μέλλον του, αλλά λίγο τους ενδιαφέρει, αρκεί να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Πόσοι αναρωτιούνται τι καλό θα φέρει η αγάπη τους σε αυτήν ή σε αυτόν που αγαπούν; Πόσοι προσπαθούν να διακρίνουν τη φύση της ανάγκης που τους σπρώχνει;  Έχουν μια ανάγκη, να το μόνο σημαντικό πράγμα γι αυτούς. Αυτή η ανάγκη είναι εγωϊστική ή αφιλοκερδής; Έρχεται από τον Ουρανό ή από τις καταχθόνιες περιοχές; Δεν το ξέρουν, και δε θέλουν να το ξέρουν.

Εσείς όμως, στο εξής, προτού αναλάβετε οτιδήποτε για να έλξετε με το μέρος σας αυτόν ή αυτή που νομίζετε ότι αγαπάτε, σκεφτείτε, αναλύστε τον εαυτό σας και ρωτήστε τον τι θα του προσκομίσει η αγάπη σας:  θα τον βοηθήσει να προοδεύσει, να είναι πιο ελεύθερος ή θα του δυσκολέψει τη ζωή και θα ξυπνήσει μέσα του τα πιο κατώτερα ένστικτα;"

Omraam  Mikhael  Aivanhov

Η εδραίωση της ειρήνης

"Ας είμαστε σε ειρήνη με το σώμα μας και το μυαλό μας.

Ας επιστρέψουμε στον εαυτό μας και ας γίνουμε εξ ολοκλήρου ο εαυτός μας.

Ας γνωρίσουμε την πηγή της ύπαρξης,

κοινή για όλους μας και για όλα τα ζωντανά πλάσματα.

 Επικαλούμενοι την παρουσία της Μεγάλης Συμπόνιας,

ας γεμίσουμε τις καρδιές μας με τη δική μας συμπόνια -

προς τον εαυτό μας και προς όλα τα έμβια όντα.

Ας προσευχηθούμε  εμείς οι ίδιοι να παύσουμε να είμαστε

η αιτία του πόνου μεταξύ μας.

Με  ταπεινότητα, με επίγνωση της ύπαρξης της ζωής,

και των δεινών  που συμβαίνουν γύρω μας,

ας ασκήσουμε την εδραίωση της ειρήνης

στις καρδιές μας και στη γη."

Thich Nhat Hanh 

Υπάρχουν άτομα που τους αρέσει η αυτοκαταστροφή

"Υπάρχουν άτομα που τους αρέσει η αυτοκαταστροφή.
Υπάρχουν άτομα που συνεχώς αντιδρούν με τον εαυτό τους, που αρνούνται πεισματικά να ζήσουν σε αρμονία μαζί του, που απορρίπτουν κάθε επιθυμία τους, κάθε ελπίδα τους και κάθε όρεξη για να αντιμετωπίσουν τη ζωή θετικά. Αυτήν τη νότα της απαισιοδοξίας την έχουν σχεδόν όλοι οι άνθρωποι, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Όσο όμως μικρή έκταση κι αν καταλαμβάνει στη ζωή μας, παραμένει καταστροφική.

Τη στιγμή που ακτινοβολούμε τη δόνηση της απαισιοδοξίας – ανάλογα με το πόσο ισχυρή είναι – έλκουμε τις αντίστοιχες καταστάσεις. Είναι προτιμότερο να αλλάξει κάποιος τα πάντα παρά να παραμείνει έτσι.

Όσοι αρνούνται τη ζωή δημιουργούν μεγάλα προβλήματα σε σχέση με τον εσωτερικό εαυτό τους. Ενσαρκώθηκαν για να εξυπηρετήσουν το Πνεύμα τους και όχι να το εγκαταλείψουν. Τα πολύ απαισιόδοξα άτομα που δε θέλουν να χαρούν τη ζωή, που δεν πραγματοποιούν αυτό που πραγματικά θέλουν βαθιά μέσα τους, που ξεφεύγουν από τον ίδιο τους τον εαυτό και τον αρνούνται, αποκτούν συνήθως μεγάλα προβλήματα υγείας, πράγμα που αποτελεί συνέπεια του Καρμικού Νόμου και που τα οδηγεί να σκεφθούν τι έχασαν και τι δεν πρόλαβαν να ζήσουν καθόσον ήταν υγιείς."

Roger De Pins – επιστολές , μέρος Α’

Φθινόπωρο και αλχημεία

"Γιατί οι αλχημιστές περιγράφουν τον μετασχηματισμό της ύλης στο Μεγάλο Έργο ως ακολουθία χρωμάτων; Επειδή έχουν παρατηρήσει αυτή την ακολουθία στον κόσμο της βλάστησης. Σκεφτείτε τα οπωροφόρα δέντρα, για παράδειγμα: εκτός από μερικές αποχρώσεις - επειδή η φύση είναι πλούσια σε ποικιλία - περνούν μέσα από μια σειρά χρωμάτων και πάντα με την ίδια σειρά. Το χειμώνα, τα δέντρα είναι μαύρα και γυμνά. Την άνοιξη γίνονται λευκά με λουλούδια και πράσινα με φύλλα. Στη συνέχεια, έρχεται το καλοκαίρι, και τα ώριμα φρούτα γίνονται κίτρινα και κόκκινα. Το φθινόπωρο το φύλλωμα γίνεται κόκκινο και χρυσό, και με κόκκινο και χρυσό η διαδικασία τελειώνει. Είναι το τέλος του κύκλου, όπως συμβαίνει στο έργο της αλχημείας. Όπως και η βλάστηση, τα ανθρώπινα όντα πρέπει να περάσουν μέσα από όλες τις φάσεις της αλχημικής διαδικασίας: πεθαίνουν, μετά αναγεννιούνται, ανασταίνονται με νέες αρετές και δυνάμεις: νέα χρώματα."

Omraam  Mikhael  Aivanhov

Τα αρνητικά συναισθήματα είναι απολύτως ανώφελα.

«Φαίνεται παράξενο αλλά είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι όλα τα αρνητικά συναισθήματα είναι απολύτως ανώφελα. Δεν εξυπηρετούν κανένα χρήσιμο σκοπό. Δεν μας εξοικειώνουν με καινούρια πράγματα και δεν μας φέρνουν πιο κοντά σε καινούρια πράγματα. Δεν μας δίνουν ενέργεια. Απλώς σπαταλούν ενέργεια και δημιουργούν δυσάρεστες ψευδαισθήσεις. Μπορούν ακόμη και να καταστρέψουν τη σωματική υγεία.

Μετά από μια κάποια μελέτη και παρατήρηση ίσως καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα, ότι δεν είναι υποχρεωτικά. Εδώ το σύστημα προσφέρει βοήθεια διότι δείχνει ότι δεν υπάρχει στ’αλήθεια πραγματικό κέντρο για τα αρνητικά συναισθήματα, αλλά ότι ανήκουν σε ένα τεχνητό κέντρο μέσα μας, που δημιουργούμε κατά την παιδική ηλικία μιμούμενοι ανθρώπους με αρνητικά συναισθήματα οι οποίοι μας περιστοιχίζουν. Οι άνθρωποι διδάσκουν ακόμη και στα παιδιά τους να εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα. Ύστερα τα παιδιά μαθαίνουν ακόμη πιο πολλά με τη μίμηση. Μιμούνται τα μεγαλύτερα παιδιά, τα μεγαλύτερα μιμούνται τους μεγάλους και έτσι σε πολύ μικρή ηλικία γίνονται ξεφτέρια στα αρνητικά συναισθήματα.

Είναι μεγάλη απελευθέρωση όταν αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχουν υποχρεωτικά αρνητικά συναισθήματα. Γεννιόμαστε χωρίς αυτά, αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο διδάσκουμε στον εαυτό μας αρνητικά συναισθήματα.»

(…)

«Εξάλλου, αν θέλουμε να αναπτύξουμε συνειδητότητα και να βελτιώσουμε τις λειτουργίες μας, θα ήταν καλό από την αρχή σχεδόν κιόλας της παρατήρησης του εαυτού να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε ορισμένες από τις λειτουργίες μας, που όχι μόνο δεν χρησιμεύουν σε τίποτε αλλά είναι σαφώς βλαβερές. Παραδείγματος χάρη, παρατηρώντας τον εαυτό σας, ιδιαίτερα όταν παρατηρείτε τη συναισθηματική λειτουργία, προσπαθήστε να σταματήσετε όσο γίνεται περισσότερο κάθε έκφραση αρνητικών συναισθημάτων. Η ζωή πολλών ανθρώπων ουσιαστικά αποτελείται από αυτά. Εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα σε κάθε στιγμή που μπορεί να διανοηθεί κανείς, σε κάθε ευκαιρία είτε κατάλληλη είτε ακατάλληλη. Είναι σε θέση πάντοτε να βρίσκουν ψεγάδια στο καθετί. Η βασική τάση του ανθρώπου 1,2 και 3 είναι να εκφράζει αμέσως όλα τα αρνητικά του συναισθήματα. Αν κάνει μια προσπάθεια να σταματήσει αυτή την έκφραση, του δίνει υλικό για παρατήρηση και βλέπει τον εαυτό του από τελείως διαφορετική γωνία αν κάνει σοβαρές προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή, θα πειστεί πολύ σύντομα ότι δεν έχει θέληση, διότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να σταματήσει κανείς να εκφράζει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Ωστόσο είναι απαραίτητο.

Μια άλλη περιττή λειτουργία είναι η ομιλία. Μιλάμε πολύ. Μιλάμε, μιλάμε και τελειωμό δεν έχουμε. Και στην πραγματικότητα ποτέ δεν το προσέχουμε. Συνήθως νομίζουμε πως μιλάμε πολύ λίγο , ελάχιστα, αλλά ιδιαίτερα εκείνοι που λένε τα πιο πολλά νομίζουν πως δεν μιλάνε ποτέ. Αυτό το θέμα είναι πολύ χρήσιμο για παρατήρηση . θα δείτε πως περνάει η μέρα σας, πόσα πράγματα λέτε μηχανικά σε ορισμένες περιστάσεις, πόσα άλλα λέτε μηχανικά σε άλλες περιστάσεις. Ή θα προσέξετε ότι απλώς μιλάτε συνέχεια διότι σας ευχαριστεί ή γεμίζει το χρόνο σας. Πρέπει να το παρατηρήσετε αυτό και να σταματήσουμε έστω και ένα μέρος από αυτή την περιττή ομιλία. Η ομιλία, η φαντασία, το ψέμα και η έκφραση αρνητικών συναισθημάτων είναι στην πραγματικότητα οι κύριες λειτουργίες μας.»

(…)

«Μιλήσαμε ήδη για διαρροές ενέργειας, αλλά το χειρότερο από όλα είναι η έκφραση αρνητικών συναισθημάτων. Αν μπορείτε να σταματήσετε την έκφραση αρνητικών συναισθημάτων, θα αποταμιεύσετε ενέργεια και δεν θα αισθανθείτε ποτέ να σας λείπει.

Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι θα γίνουμε ενσυνείδητα όντα αν χρησιμοποιούμε με σωστό τρόπο την ενέργεια που χρησιμοποιείται τώρα με λανθασμένο τρόπο. Η μηχανή μπορεί να παράγει αρκετή ενέργεια, αλλά εσείς μπορεί να την σπαταλάτε με το να θυμώνετε, να εξάπτεσθε ή με κάτι ανάλογο, και μετά μένει ελάχιστη. Ο φυσιολογικός οργανισμός παράγει υπεραρκετή ενέργεια όχι μόνο για όλα τα κέντρα αλλά και για αποθήκευση. Η παραγωγή είναι εντάξει, αλλά δεν γίνεται σωστά η κατανάλωση. Οι διαρροές αυτές πρέπει να μελετηθούν, διότι με ορισμένα είδη διαρροών δεν αξίζει να συνεχίσει κανείς παρά μόνο αφού σταματήσουν, επειδή όσο περισσότερη ενέργεια συσσωρεύει κανείς, τόσο περισσότερο θα διαρρέει. Θα ήταν σαν να χύναμε νερό σε κόσκινο. Ορισμένα αρνητικά συναισθήματα δημιουργούν τέτοιες ακριβώς διαρροές. Σε ορισμένες περιπτώσεις μερικοί άνθρωποι περνάνε από ολόκληρη γκάμα αρνητικών συναισθημάτων που είναι τόσο συνηθισμένα, ώστε ούτε καν τα προσέχουν. Αυτό μπορεί να μη κρατήσει παρά πέντε λεπτά ή πέντε δευτερόλεπτα αλλά μπορεί να είναι αρκετό για να ξοδέψει όλη την ενέργεια που είχε παράγει ο οργανισμός τους επί είκοσι τέσσερις ώρες.»

(…)

«Αυτή είναι μια από τις χειρότερες ψευδαισθήσεις που έχουμε. Νομίζουμε ότι τα αρνητικά συναισθήματα τα δημιουργούν οι περιστάσεις, ενώ όλα τα αρνητικά συναισθήματα βρίσκονται σε μας, μέσα μας. Το σημείο αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πάντα νομίζουμε ότι για τα αρνητικά μας συναισθήματα φταίνε οι άλλοι ή φταίνε οι περιστάσεις. Πάντα το νομίζουμε αυτό. Τα αρνητικά μας συναισθήματα βρίσκονται μέσα μας και δημιουργούνται από εμάς τους ίδιους. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως αναπόφευκτος λόγος ή πράξη κάποιου άλλου ή κάποια περίσταση να δημιουργήσει αρνητικό συναίσθημα σε μένα. Είναι απλώς η αδυναμία μου. Κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν μπορεί να δημουργηθεί από εξωτερικές αιτίες αν εμείς δεν το θέλουμε. Τα αρνητικά συναισθήματα τα έχουμε επειδή τα επιτρέπουμε στον εαυτό μας, τα δικαιολογούμε, τα εξηγούμε σύμφωνα με εξωτερικές αιτίες, και έτσι δεν τα καταπολεμούμε.

Ερ: Υπάρχει λόγος που θέλουμε τόσο πολύ να τα κρατάμε;

Απ: Συνήθεια. Τα έχουμε τόσο συνηθίσει που δεν μπορούμε να κοιμηθούμε χωρίς αυτά. Τι θα έκαναν πολλοί άνθρωποι χωρίς αρνητικά συναισθήματα; H  συνήθεια αυτή είναι τοσο ριζωμένη, ώστε χρειάζεται ειδική εργασία για να απαλλαγούμε από αυτά.»

(…)

«Ερ: Μπορεί να έχει κανείς αρνητικά συναισθήματα και να είναι καλά στην υγεία του;

Απ: Τη λέξη «υγεία» πρέπει να την παίρνουμε με την ευρύτερη έννοια, από την άποψη του συστήματος. Δεν πρέπει να την παίρνουμε με τη συνηθισμένη έννοια των σωματικών εκδηλώσεων – την πραγματική απουσία σωματικής αρρώστιας – διότι μια από τις πρώτες ανάγκες της υγείας είναι η σωστή λειτουργία των κέντρων. Οι άνθρωποι που τα κέντρα τους δεν λειτουργούν σωστά, δεν είναι υγιείς. Πρέπει να διευρυνθεί η ιδέα της υγείας. Δεν πρέπει να την παίρνουμε με στενή έννοια.

Ερ: Σχετικά με τη σωστή λειτουργία των κέντρων, δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να εμποδίσουμε το συναισθηματικό κέντρο να παρεμβαίνει στην εργασία που προσπαθούμε να κάνουμε με το διανοητικό

Απ: Συνέχει επεμβαίνει. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε ώσπου να υπερνικήσετε τα αρνητικά συναισθήματα και να μάθετε να μην ταυτίζεστε όταν πάψετε να ταυτίζεστε, τα αρνητικά συναισθήματα αποδυναμώνονται, διότι αυτά είναι δυνατόν να υπάρχουν μόνο με βάση την ταύτιση.

Ερ: Όταν νιώθουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, γιατί πρέπει να μην το εκδηλώνουμε;

Απ: Είναι το ίδιο όπως και με την περιττή ομιλία. Ρωτήστε τον εαυτό σας: είναι χρήσιμο, είναι απαραίτητο να τα εκφράζουμε; Η ιδέα είναι να δημιουργήσουμε αντίσταση, διαφορετικά δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε. Και αυτή η δημιουργία αντίστασης αποτελεί εισαγωγή στη μελέτη των συναισθημάτων. Δεν μπορούμε να τα δούμε χωρίς αυτή.»

(…)

« Ερ: Το να συγκρατούμε και να μην εκφράζουμε τα αρνητικά συναισθήματα, το να μην «ξεθυμαίνουμε», να μη «βγάζουμε τα απωθημένα μας», όπως το λέμε στην καθημερινή κουβέντα, δεν μπορεί να έχει βλαβερή επίπτωση;

Απ: Δεν υπάρχει κίνδυνος. Ο βαθμός που μπορούμε να τα συγκρατήσουμε δεν είναι αρκετά μεγάλος ώστε να βλάψουμε τον εαυτό μας. Το να «βγάζουμε τα απωθημένα μας» για ανακούφιση είναι ψευδαίσθηση. Μας κάνει να χάνουμε ενέργεια. Η έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων είναι πάντοτε μηχανική, και γι αυτό δεν μπορεί ποτέ να είναι χρήσιμη. Αλλά η αντίσταση σε αυτή είναι συνειδητή.

Ερ: Αν δεν πρέπει να έχουμε αρνητικά συναισθήματα, καταργείται όλη η συναισθηματική ζωή!

Απ: Ακριβώς το αντίθετο. Τώρα δεν έχουμε συναισθηματική ζωή, αλλά μόνο απομίμηση. Το θέμα είναι να έχουμε συναισθηματική ζωή. Οι πραγματικές δυνατότητες για γνώση βρίσκονται στο συναισθηματικό κέντρο.

Ερ: Τον ίδιο βαθμό εξάντλησης προκαλεί ο έλεγχος όπως και η αποδέσμευση. Τι κερδίζω τότε όταν προσπαθώ να ελέγξω την έκφραση του θυμού;

Απ: Η υπόθεση είναι τελείως εσφαλμένη ότι πρόκειται για την ίδια ποσότητα ενέργεια, διότι ο έλεγχος αυξάνει την ενέργεια. Μπορεί βέβαια να διαθέσετε ορισμένη ποσότητα ενέργειας για να ελέγξετε κάποιο συναίσθημα, αλλά την επόμενη στιγμή, αφού δεν ξοδεύετε ενέργεια σε αυτό το άχρηστο συναίσθημα, ο έλεγχος θα αυξήσει την ενέργειά σας. Αυτή είναι η χημική δράση του ελέγχου.

Ερ: Η πείρα μου λέει, ότι η καταπίεση της έκφρασης ενός αρνητικού συναισθήματος, μας κουράζει.

Απ: Μπορεί να κουραστείτε μόνο αν καταπνίγετε την έκφραση. Αλλά εγώ δεν είπα ποτέ να καταπνίγετε, είπα: «Να μην εκφράζετε, να βρείτε λόγους για να μην εκφράζετε». Η καταπίεση δεν μπορεί να βοηθήσει ποτέ, γιατί αργά ή γρήγορα το αρνητικό συναίσθημα θα ξεπηδήσει. Αν απλώς καταπιέζετε, διατηρείτε την ταύτιση και αποκλείετε μόνο την εξωτερική έκφραση. Το ζήτημα είναι να βρούμε λόγους, να σκεφτόμαστε σωστά, διότι η έκφραση του αρνητικού συναισθήματος βασίζεται πάντοτε σε κάποιο είδος εσφαλμένης σκέψης.»

Peter Ouspensky - Ο τέταρτος δρόμος

Ένας μοναχικός άνθρωπος είναι σαννυάσιν

"Ένας μοναχικός άνθρωπος είναι σαννυάσιν. Αυτό σημαίνει σαννυάσιν – ένα μοναχικό όν, ένας περιπλανώμενος, απόλυτα ευτυχισμένος μέσα στη μοναχικότητά του. Αν κάποιος περπατά δίπλα του, πολύ καλά. Αν κάποιος φύγει, και πάλι πολύ καλά. Ποτέ δεν περιμένει κανέναν και ποτέ δεν κοιτάζει πίσω. Μόνος του, είναι ολοκληρωμένος. Αυτή η αίσθηση της οντότητας, αυτή η ολοκλήρωση σε κάνει ένα κύκλο, η αρχή και το τέλος συναντιώνται, το Άλφα και το Ωμέγα συναντιώνται. Ένας μοναχικός άνθρωπος δεν είναι σαν μια ευθεία. Εσύ είσαι σαν μια ευθεία. Η αρχή και το τέλος σου δεν συναντιώνται ποτέ. Ένας μοναχικός άνθρωπος είναι σαν κύκλος. Η αρχή και το τέλος του συναντιώνται."

Osho - Ο σπόρος του σιναπιού

Το πνεύμα είναι ένα φως απο την ομορφιά των άστρων

"Το πνεύμα είναι ένα φως απο την ομορφιά των άστρων. Λίγα όμως πνεύματα συγχωνεύονται με το φως. Τα περισσότερα βρίσκονται σε αστρικά σώματα. Καλύτερα να λάμπεις σαν άστρο, διατηρώντας τη γνώση και τη δυνατότητα να επιστρέψεις στους πλανήτες για να βοηθήσεις. Μπορεί κανείς να διαλέξει ένα καλύτερο πεπρωμένο - δεν είναι προφανείς οι δυνατότητες αυτού που δίνει;"

Φύλλα απο τον κήπο του Μόρυα (Β')

Η πραγματική θεραπεία δεν πρέπει να περιορίζεται στο φυσικό πεδίο μόνο

«Υπάρχει ένα απέραντο πεδίο έρευνας πάνω στην ανθρώπινη σύνθεση. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ένα φυσικό σώμα, αλλά έχει και συναισθηματικό και νοητικό σώμα και ακόμα λεπτοφυέστερα σώματα. Αν κάποιο από αυτά τραυματιστεί με οποιονδήποτε τρόπο, δημιουργεί ένα πολύ περίπλοκο τραύμα. Αυτό σε κατάλληλο χρόνο εκφράζεται με τη μορφή μιας ψυχολογικής ή φυσικής αρρώστιας. Η πραγματική θεραπεία δεν πρέπει να περιορίζεται στο φυσικό πεδίο μόνο, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει όλους τους φορείς της ψυχής.

Όταν μιλάμε για ψυχολογική θεραπεία πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αναφερόμαστε στην ψυχή, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν είναι η ψυχή που αρρωσταίνει, αλλά οι φορείς της. Μελέτες στην ψυχοσωματική ιατρική δείχνουν πως το 75% των ανθρώπινων ασθενειών έχουν την πηγή τους στον κόσμο των συναισθημάτων και των σκέψεων του ανθρώπου, ή στα νοητικά και συναισθηματικά πεδία ή φορείς της ψυχής. Όταν εμφανιστεί μια διαταραχή σε αυτά τα πεδία, το ρεύμα της ζωής δεν μπορεί να κυκλοφορήσει ελεύθερα μέσα από το μηχανισμό του ανθρώπου. Συσσωρεύεται σε ορισμένα σημεία δημιουργώντας υπερδιέγερση ή ατονία και έτσι παράγει πολλές περίπλοκες ασθένειες.»

Torkom Saraydarian -  Η κρυμμένη δόξα του εσωτερικού ανθρώπου 

Οι άνθρωποι προσπαθούν να είναι κάποιοι

"Οι άνθρωποι προσπαθούν να είναι κάποιοι. Αυτό είναι αρκετά εύκολο να γίνει, αν δεν σταματούν στο δρόμο τους. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να είστε συνειδητά "κανένας". Αναζητάτε κάθε λεπτό να είστε κάποιοι. Όλη η προσοχή σας είναι στον εαυτό σας - δεν επιτρέπετε στο εγώ να διαλυθεί.

Η άρνηση του εαυτού πρέπει να εξηγηθεί. Είναι η άρνηση του εγωισμού, της θυμαπάτης του ιδιοτελούς συμφέροντος, του αισθήματος σπουδαιότητας, της ευθιξίας, των πληγωμένων συναισθημάτων, της πληγωμένης υπερηφάνειας, της επίδειξης. Όσο λιγότερο σας ενδιαφέρει ο ξεχωριστός σας εαυτός, τόσο περισσότερο μπορείτε να υπηρετείτε, να συνεργάζεστε και να εναρμονίζεστε με τους ανθρώπους."

Torkom Saraydarian

Μέσα στο πνεύμα, ξεχάστε το ασήμαντο

"Μέσα στο πνεύμα, ξεχάστε το ασήμαντο."

Φύλλα απο τον κήπο του Μόρυα (Β)

Η ψυχική μόλυνση

«Τώρα, πρέπει να ξέρετε και κάτι ακόμα, ότι οι τόσο άσχημες σκέψεις και τα συναισθήματα που οι άνθρωποι αδιάκοπα ξεχύνουν γύρω τους, μεταβάλλουν την ψυχική ατμόσφαιρα της γης σε ένα πραγματικό έλος.  Τι είναι το έλος; Είναι ένα μέρος όπου κανένα καινούριο νερό δεν έρχεται να καθαρίσει τίποτα και όπου βρίσκουν όλων των ειδών τα ζωϋφια. Παίρνουν την τροφή τους, πετάνε τα περιττώματά τους στο ίδιο νερό και το ένα απορροφά τη βρωμιά του άλλου. Να πως είναι η ανθρωπότητα: σαν σκουλήκια, γυρίνοι και βατράχια, μέσα σ’ένα έλος όπου καθένας πετάει τις βρωμιές του και καταπίνει αυτές του γείτονα: την αρρώστια, το μίσος, τη φιληδονία, την κακία, τη ζήλια, την ενοχή… Δεν βλέπουν, αν όμως ήταν λίγο διορατικοί θα έβλεπαν φοβερά μαύρα σχήματα, γλοιώδη, που βγαίνουν από ένα πλήθος ανθρώπων και που στη συνέχεια πάνε να σωρευτούν στα στρώματα της ατμόσφαιρας.

Μπορείτε μάλιστα να το νιώσετε αυτό όταν πλησιάζετε σε μια πόλη μετά από ένα διάστημα παραμονής στο βουνό. Όταν έχετε συνηθίσει την αγνότητα των βουνών όπου ζουν πολύ φωτεινές οντότητες, κατεβαίνοντας, δεν μπορείτε να μη νιώσετε όλα τα σύννεφα που αιωρούνται επάνω από την πόλη. Ακόμα κι όταν ο καιρός είναι καθαρός, τα βλέπετε αυτά τα σύννεφα, τα αισθάνεστε: κάτι το σκοτεινό, το πυκνό, που σκεπάζει την πόλη.

Οι άνθρωποι όλο και περισσότερο παραπονιούνται για τη μόλυνση. Οι επιστήμονες έχουν σημάνει συναγερμό και ανακαλύπτουν ότι όλα είναι μολυσμένα: το χώμα, το νερό, ο αέρας, και ότι τα φυτά, τα ψάρια, τα πουλιά και οι άνθρωποι πεθαίνουν. Δεν ξέρουν πια πώς να επανορθώσουν. Και άλλωστε, ακόμα κι αν έβρισκαν τον τρόπο, θα ήταν για την καλυτέρευση την εξωτερική και μόνο, πράγμα που δεν φτάνει. Δε φτάνει, επειδή στον πνευματικό κόσμο διαδίδονται επίσης μιάσματα που σκοτώνουν την ανθρωπότητα και αν οι άνθρωποι ήταν πραγματικά ευαίσθητοι, θα ένιωθαν ότι η ατμόσφαιρα του ψυχικού κόσμου είναι ακόμα χειρότερη από αυτή του φυσικού κόσμου. Όλοι παραπονιούνται για τα αέρια από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων. Αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν κάνουν άλλο από το να δηλητηριάζουν την πνευματική ατμόσφαιρα με τοξικά αέρια: τις κακές τους σκέψεις και τα συναισθήματα μίσους, ζήλιας, θυμού και φιληδονίας. Όλα όσα σαπίζουν και μουχλιάζουν μέσα στον άνθρωπο σαν ακάθαρτες σκέψεις και συναισθήματα, παράγουν ασφυκτικές και μολυσματικές αναθυμιάσεις. Κατηγορούν τα αυτοκίνητα, τι είναι όμως τα αυτοκίνητα δίπλα στα πέντε δισεκατομμύρια αδαή πλάσματα που ποτέ δεν έμαθαν να εξουσιάζουν την εσωτερική τους ζωή;

Τώρα, το ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άρρωστοι, δεν είναι μόνο εξαιτίας της μόλυνσης του αέρα, του νερού και της τροφής, όχι. Αν η ψυχική ατμόσφαιρα δεν ήταν τόσο πολύ μολυσμένη, ο άνθρωπος θα κατάφερνε να εξουδετερώνει όλα τα εξωτερικά δηλητήρια. Το κακό είναι πρώτα πρώτα εσωτερικό. Όταν ο άνθρωπος ζει μέσα στην αρμονία, οι δυνάμεις που έχει μέσα του αντιδρούν και απορρίπτουν τις ακαθαρσίες, ακόμα και στο φυσικό επίπεδο, και έτσι ο οργανισμός καταφέρνει να αμυνθεί.

Ο άνθρωπος είναι ευάλωτος πρώτα μέσα του και αυτή η αδυναμία του λίγο λίγο καταλήγει να εκδηλωθεί και εξωτερικά. Πάρτε το παράδειγμα κάποιου που έχει εξαιρετική πίστη και πολύ αγνό αίμα: μπορεί να ζει ανάμεσα σε άρρωστους που έχουν χολέρα, ανάμεσα σε λεπρούς, σε φυματικούς, χωρίς να κολλάει. Ενώ άλλους, ακόμα κι αν αποφεύγουν για να γλιτώσουν, τα μικρόβια τους φτάνουν!       Ναι, γιατί κάτι σαπίζει μέσα τους κι αυτό το σάπισμα είναι ωραιότατη τροφή για τα μικρόβια. Σαν το έχω ήδη εξηγήσει, η αγνότητα του αίματος και της σκέψης εκμηδενίζει όλες τις ευνοϊκές συνθήκες για τους ανεπιθύμητους ακόμα και στο φυσικό επίπεδο. Ενώ αν το κακό έχει ήδη διεισδύσει μέσα στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στην καρδιά και τις επιθυμίες, τότε υπάρχει μια πόρτα ανοιχτή και είναι πανεύκολο στη συνέχεια να τρυπώσουν οι αρρώστιες και να προξενήσουν καταστροφές! Η επίσημη επιστήμη δεν το έχει καταλάβει ακόμα, είναι πολύ πίσω σε αυτό το θέμα. Σε όλα τα άλλα θέματα είναι πολύ προχωρημένη, στέλνει διαστημόπλοια και ανθρώπους στους άλλους πλανήτες, αλλά στην εξερεύνηση του εσωτερικού κόσμου είναι πάρα πολύ πίσω. Γι αυτό και δεν υπάρχουν υγιείς άνθρωποι επάνω στη γη. Επειδή την αγνότητα πρέπει πρώτα να την εγκαταστήσει κανείς μέσα του: στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στις επιθυμίες, στα βλέμματα, στα λόγια, στις κινήσεις. Όλες οι εκπορεύσεις πρέπει να αλλάξουν, να βελτιωθούν.

Πως δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι ότι η μόλυνση δεν υπάρχει μόνο στο φυσικό επίπεδο; Υπάρχουν άνθρωποι που, χωρίς καν να σας αγγίξουν, με μόνες τις εκπορεύσεις τους, μπορούν να σας δηλητηριάσουν. Αν υπήρχαν εργαστήρια με πολύ τελειοποιημένα μηχανήματα, θα μπορούσαν να διαπιστώσουν ότι ορισμένες ρευστές εκπορεύσεις των ανθρώπων είναι ικανές να σκοτώσουν μικρά ζώα από ασφυξία. Θα μπορούσε βέβαια να γίνει και η αντίστροφη διαπίστωση: πόσο ευεργετικές είναι οι εκπορεύσεις εντός πνευματικού ανθρώπου για όλα τα όντα, ακόμα και για τις πέτρες και για τα φυτά και για τα ζώα. Η αφιλοκερδής και γεμάτη αγάπη σκέψη του, δρα τόσο ευνοϊκά σ’αυτούς που τον περιβάλλουν, όσο η παρουσία ενός εγκληματία δρα αρνητικά. Ακόμα και τα πνεύματα που έχουν αφήσει τη γη έρχονται δίπλα του για να τραφούν από τις εκπορεύσεις του. Το ότι η ατμόσφαιρα της γης δεν έχει γίνει ακόμα εντελώς μη αναπνεύσιμη είναι χάρη σ’αυτά τα όντα που δε σκέφτονται άλλο από το να διαχέουν γύρω τους το φως και την ειρήνη.

Πώς να μάθουμε στους ανθρώπους να είναι κύριοι των σκέψεων και των επιθυμιών τους για να μη μολύνουν πια τη φύση και τις αιθερικές περιοχές; Δεν είναι ούτε καν αρκετά οξυδερκείς ώστε να μπορούν να αποφεύγουν τη μόλυνση του φυσικού επιπέδου, πόσο μάλλον του ψυχικού, που δεν τη βλέπουν! Και συνεχίζουν να αφήνουν να ξεφεύγουν κακές σκέψεις, κακά συναισθήματα που θα διεισδύσουν σε όλους τους ανθρώπους τους οποίους συναναστρέφονται. Μπορεί η συνείδηση αυτών των ανθρώπων να μην είναι αρκετά αφυπνισμένη ώστε να μπορούν να συνειδητοποιήσουν τη φύση των στοιχείων που περνούν μέσα τους, που τους δηλητηριάζουν και τους καταστρέφουν, αλλά και χωρίς να το καταλαβαίνουν αυτά τα στοιχεία ενεργούν ήδη. Κι εκείνοι που τα έχουν εκπέμψει, τιμωρούνται. Ναι, γιατί όλα καταγράφονται: πόσα μέρη μόλυναν, πόσοι άνθρωποι βρωμίστηκαν, ναι, όλα σημειώνονται.

Η φύση είναι ένας ζωντανός οργανισμός κι εμείς είμαστε μέρος του. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κύτταρο βαλμένο κάπου μέσα στον τεράστιο κοσμικό οργανισμό, ο οποίος τον κρατάει τον τρέφει, του δίνει ζωή. Αν αυτός συμπεριφέρεται σαν ένα κακοποιό στοιχείο που δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα, μέσα σ’αυτόν τον οργανισμό δημιουργείται ένα είδος όγκου. Και καθώς η φύση δεν μπορεί να υποφέρει ένα άτομο το οποίο αδιάκοπα δημιουργεί εστίες μόλυνσης, παίρνει κάποιο καθαρτικό και το διώχνει. Τι νομίζατε, η φύση ξέρει να αμύνεται! Πρέπει λοιπόν να σκεφτόμαστε πώς να ζούμε σε αρμονία με αυτό το μεγάλο παγκόσμιο σώμα μέσα στο οποίο έχουμε «στέγη και τροφή». 

Να ζούμε αρμονικά με τη φύση, σημαίνει να παίρνουμε προφυλάξεις για να προβάλλουμε λιγότερες ακαθαρσίες, να προκαλούμε λιγότερες καταστροφές και, αντίθετα, να δουλεύουμε για να γεμίζουμε το διάστημα με σκέψεις αγνές, φωτεινές και ευεργετικές. Καθώς τα πράγματα δεν μένουν ποτέ στην ίδια θέση αλλά διαδίδονται, αυτά τα εξαγνιστικά κύματα είναι μια ευλογία για την ανθρωπότητας. Που όμως βρίσκονται φωτισμένοι άνθρωποι που θα θέλαν να κάνουν μια τέτοια εργασία;»

Omraam  Mikhael  Aivanhov - Η δύναμη της σκέψης

Οι παράλογες απαιτήσεις από τον κόσμο

Μπορείς να συμμετέχεις στο χορό της Δημιουργίας και να είσαι ενεργός χωρίς προσκόλληση στα αποτελέσματα και χωρίς να έχεις παράλογες απαιτήσεις από τον κόσμο: πραγμάτωσέ με, κάνε με ευτυχισμένο, κάνε με να νιώθω ασφαλής, πες μου ποιος είμαι. Ο κόσμος δεν μπορεί να σου δώσει αυτά τα πράγματα και, όταν δεν έχεις πια τέτοιες προσδοκίες, κάθε αναδημιουργημένη οδύνη φτάνει στο τέλος της. Κάθε τέτοια οδύνη οφείλεται σε υπερεκτίμηση της μορφής και μη επίγνωση της διάστασης του εσωτερικού χώρου. Όταν αυτή η διάσταση είναι παρούσα στη ζωή σου, μπορείς να απολαμβάνεις πράγματα, εμπειρίες και τις απολαύσεις των αισθήσεων χωρίς να χάνεσαι μέσα σ’αυτά, χωρίς εσωτερική προσκόλληση σ’αυτά, δηλαδή χωρίς να γίνεσαι εθισμένος στον κόσμο.

Eckhart Tolle

Ισορροπία μεταξύ των δυο πόλων

«Όπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να αρχίσει τη ζωή του αυτόνομα, μέχρι να αποχωριστεί από την κοιλιά της μητέρας του, το ίδιο δεν μπορεί να μπει στο δρόμο της πραγματικής προόδου μέχρι να αισθανθεί την ύπαρξη της δυαδικότητας μέσα του. Βαθμιαία, και καθώς κινείται προς ανώτερα επίπεδα της δυαδικότητας, μια μέρα, αντιλαμβάνεται συνειδητά πως υπάρχουν δυο πόλοι μέσα του, διαχωρισμένοι από ένα μεσαίο σημείο, το σημείο της ισορροπίας. Μέσα του είναι ο πόλος της ύλης και ο πόλος του Θείου Σπινθήρα ή πνεύματος, διαχωρισμένοι από την εσωτερική γέφυρα ή Ψυχή που εκφράζεται σαν η νόηση του ανθρώπου μέσα από την πνευματική ουσία του. Απ’ αυτό το σημείο υπάρχουν οι ορμές του υλικού πόλου και οι πιέσεις του πνευματικού πόλου και μεταξύ τους υπάρχει η αρχή της κατανόησης ή της μεταρσίωσης. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος γίνει ικανός να αποκαθιστά μια ισορροπία μεταξύ των δυο αντίθετων σημείων και των πιέσεών τους, μπορεί να γίνει τριαδικότητα και μέσω αυτής μονάδα. Η μοναδικότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί, μέχρις ότου το σημείο της ισορροπίας μεταξύ των δυο πόλων εγκαθιδρυθεί.

Όλες οι νοητικές, ψυχολογικές και φυσικές αρρώστιες του κόσμου ή του ανθρώπου είναι αποτελέσματα εσωτερικών διαμαχών μεταξύ του ανώτερου και του κατώτερου. Το μυστικό της υγείας, της χαράς και της επιτυχίας είναι η αρμονία, η ενοποίηση και η μεταρσίωση.

Ίσως έχετε δει κάποιον που, βγαίνοντας από το σπίτι του, κάνει μερικά βήματα και μετά ξαναγυρίζει, σταματά συλλογισμένος και συνεχίζει το δρόμο του με αβέβαιο τρόπο. Μια στιγμή αργότερα γυρίζει πάλι, ξανακάνει μερικά βήματα, σταματά και συνεχίζει το δρόμο του. Αυτή είναι η εξωτερική έκφραση του εσωτερικού αγώνα του ανθρώπου που είναι θύμα δυο αντιμαχόμενων ενεργειών, συναισθημάτων ή σκέψεων. Από τέτοιες διαμάχες προέρχεται η νωθρότητα του νου, η νευρική κατάρρευση, η απαισιοδοξία, η αμφιταλάντευση στην αποφασιστικότητα, η έλλειψη θάρρους και ίσως οι νοητικές ασθένειες με τα αναρίθμητα αποτελέσματά τους.»

Torkom Saraydarian - Η κρυμμένη δόξα του εσωτερικού ανθρώπου

Ιδανικό της ψυχής είναι να έχει χώρο, να απλώνεται

"Ίσως να εκπλαγείτε αλλά το ιδανικό της ψυχής, αυτό που επιζητεί, δεν είναι ούτε η γνώση, ούτε το φως, ούτε η ευτυχία. Ιδανικό της ψυχής είναι να έχει χώρο, να απλώνεται ως το άπειρο, καθώς δεν χρειάζεται παρά μόνον ένα πράγμα: να διαστέλλεται, να διευρύνεται, να εξαπλώνεται μέχρι να έρθει να αγκαλιάσει το άπειρο. Ιδανικό της είναι το άπειρο. Αν την περιορίσουμε, αισθάνεται δυστυχισμένη. Η ψυχή του ανθρώπου είναι ένα τόσο δα μέρος της Παγκόσμιας Ψυχής, και μέσα μας αισθάνεται τόσο περιορισμένη, τόσο πολύ να πνίγεται μέσα στο φυσικό μας σώμα, που μόνη της επιθυμία είναι να μπορέσει να απλωθεί στον χώρο, στο διάστημα. Επικρατεί συνήθως η άποψη ότι η ψυχή χωράει ολόκληρη μέσα στον άνθρωπο. Στην πραγματικότητα όμως δεν συμβαίνει αυτό, μόνον ένα μικρό τμήμα της βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο, και το υπόλοιπο βρίσκεται έξω από αυτόν και ζει μια ανεξάρτητη ζωή, μέσα στον Κοσμικό Ωκεανό. Καθώς όμως η Παγκόσμια Ψυχή έχει τα σχέδιά της για μας και καθώς επιθυμεί να έχει την δυνατότητα να μας εμψυχώνει, να μας ζωντανεύει, να μας κάνει πιο ωραίους, εργάζεται πάνω μας ώστε να εισχωρήσει μέσα μας και να μας διαποτίσει όλο και περισσότερο. Η ψυχή μας δεν είναι περιορισμένη μέσα σε εμάς τους ίδιους, είναι κάτι πολύ ευρύτερο, όπως ακριβώς, το πραγματικό είναι μας, το Ανώτερο Εγώ μας δεν είναι αυτό το μικρό εγώ που γνωρίζουμε, αλλά μια οντότητα πολύ, πολύ ισχυρή. Όσο για την ψυχή, αυτή άπειρα ξεπερνά αυτό που μπορούμε εμείς να φαντασθούμε ότι είναι. Υπάρχει εξωτερικά από το φυσικό σώμα. Μπορεί να το εγκαταλείψει να ταξιδέψει, να επισκεφθεί άλλες περιοχές του διαστήματος, και μακρινές οντότητες."

  

Omraam Mikhael Aivanhov - Γνώθι σ'αυτον