O χορός του Σίβα είναι ο χορός της υποατομικής ύλης

«Η παρομοίωση του κοσμικού χώρου βρήκε τη βαθύτερη και ωραιότερη έκφρασή της στον Ινδουισμό, με την εικόνα του θεού – χορευτή Σίβα. Ο θεός Σίβα, που η λατρεία του είναι η πιο διαδεδομένη στην Ινδία, σε μια από τις γνωστότερες ενσαρκώσεις του, παρουσιάζεται ως βασιλιάς των χορευτών. Οι ινδουιστές θεωρούν ότι κάθε εκδήλωση της ζωής αποτελεί ένα μέρος της μεγάλης ρυθμικής εναλλαγής ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή, ανάμεσα στο θάνατο και την αναγέννηση. Ο χορός του Σίβα συμβολίζει ακριβώς αυτό τον αιώνιο ρυθμό του θανάτου και της ζωής.»

(..)

«Το πάνω δεξί χέρι του θεού βαστάει ένα τύμπανο και συμβολίζει των πρώτο ήχο της δημιουργίας. Το πάνω αριστερό χέρι βαστάει τη φλόγα, το σύμβολο της καταστροφής. Η ισορροπία ανάμεσα στα δυο επάνω χέρια αντιπροσωπεύει τη δυναμική ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή του κόσμου, που επισφραγίζεται από την ήρεμη έκφραση του προσώπου του θεού, όπου η πολικότητα της δημιουργίας και της καταστροφής χάνει τη σημασία της. Το δεύτερο δεξί χέρι με μια απλή χειρονομία λέει: «Μη φοβάσαι». Συμβολίζει τη διατήρηση, την προστασία, την ειρήνη, ενώ το κάτω αριστερό χέρι δείχνει κάτω το ανασηκωμένο πόδι, συμβολίζοντας τη λύτρωση από την ψευδαίσθηση της «μαγια».  Ο θεός χορεύει επάνω στο σώμα ενός δαίμονα, το σύμβολο της άγνοιας του ανθρώπου που πρέπει να κατανικηθεί για να έρθει η απελευθέρωση»

(…)

«Η σύγχρονη φυσική απέδειξε πως ο ρυθμός της δημιουργίας και τη καταστροφής δεν εκδηλώνεται μόνον στην εναλλαγή των εποχών ή στο θάνατο και τη ζωή των όντων, αλλά προπάντων αποτελεί αυτή καθαυτή την ουσία της άψυχης ύλης, εφόσον όλα τα υλικά σωματίδια «αυτό-αλληλεπιδρούν», εκπέμποντας και απορροφώντας στοιχειώδη σωματίδια. Με άλλα λόγια η σύγχρονη φυσική μας αποκάλυψε ότι κάθε υποατομικό σωματίδιο, όχι μόνον εκτελεί έναν ενεργειακό χορό, αλλά ότι είναι ένας ενεργειακός χορός, μια παλλόμενη εξελικτική διαδικασία δημιουργίας και καταστροφής.»

(…)

«Για τη μοντέρνα φυσική ο χορός του Σίβα είναι ο χορός της υποατομικής ύλης. Και όπως στα πλαίσια της ινδουιστικής μυθολογίας αποτελεί τον αδιάκοπο χορό της δημιουργία και της καταστροφής, που αφορά στο σύνολό του τον κόσμο, έτσι κι εδώ αντιπροσωπεύει τη βάση της ύπαρξης όλων των φυσικών φαινομένων. Πριν από εκατοντάδες χρόνια, οι ινδοί καλλιτέχνες δημιούργησαν τα πανέμορφα αγάλματα του χορευτή – θεού. Στις μέρες μας οι φυσικοί χρησιμοποίησαν την πιο πολύπλοκη τεχνολογία για να συλλάβουν και να εκφράσουν τον κοσμικό χορό. Οι φωτογραφίες από τους θαλάμους των σωματιδιακών συγκρούσεων επιβεβαίωσαν τον αδιάκοπο ρυθμό της δημιουργίας και της καταστροφής του σύμπαντος και αποτελούν οπτικές παραστάσεις ανάλογες προς τα αγάλματα του Σίβα, εφόσον εκφράζουν την ίδια ακριβώς αλήθεια. Έτσι η παρομοίωση του κοσμικού χορού ενοποιεί την αρχαία μυθολογία, τη θρησκευτική τέχνη και τη μοντέρνα φυσική.»

Fritjof Capra – Το Tαο και η Φυσική