Η άνθηση της ανθρώπινης συνειδητότητας

"Γη, 114 εκατομμύρια χρόνια πριν, ένα πρωινό αμέσως μετά την ανατολή:  Το πρώτο λουλούδι που εμφανίστηκε ποτέ στον πλανήτη ανοίγει για να δεχθεί τις ακτίνες του ήλιου. Πριν απ’αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός, που αναγγέλλει μια εξελικτική μεταμόρφωση στη ζωή των φυτών, ο πλανήτης ήταν καλυμμένος με βλάστηση για εκατομμύρια χρόνια. Το πρώτο λουλούδι πιθανώς δεν έζησε και πολύ, και τα λουλούδια θα πρέπει να παρέμειναν σπάνια και μεμονωμένα φαινόμενα, αφού οι συνθήκες πιθανότατα δεν ήταν ακόμα ευνοϊκές για να εκδηλωθεί μια ευρέως εξαπλωμένη άνθηση. Μια μέρα όμως, θα ξεπεράστηκε ένα κρίσιμο όριο και, ξαφνικά, θα σημειώθηκε μια έκρηξη χρωμάτων και αρωμάτων σε όλο τον πλανήτη – αν υπήρχε εκεί κάποια συνειδητότητα με ικανότητα αντίληψης ώστε να γίνει μάρτυρας αυτού του γεγονότος.

Πολύ αργότερα, αυτές οι ντελικάτες και μυρωδάτες υπάρξεις που αποκαλούμε λουλούδια θα κατέληγαν να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη της συνείδησης ενός άλλου είδους. Οι άνθρωποι θα έλκονταν και θα γοητεύονταν όλο και περισσότερο απ’αυτά. Καθώς αναπτυσσόταν η συνειδητότητα των ανθρώπων, τα λουλούδια θα ήταν πιθανότατα το πρώτο πράγμα στο οποίο θα έδιναν αξία από εκείνα που δεν είχαν κάποιο ωφελιμιστικό σκοπό γι’αυτούς, δηλαδή, που δεν θα συνδέονταν με κάποιο τρόπο με την επιβίωσή τους. Παρείχαν έμπνευση σε αμέτρητους ζωγράφους, ποιητές και μυστικιστές. Ο Χριστός μας λέει να στοχαστούμε τα λουλούδια και να μάθουμε από αυτά πώς να ζούμε. 

Λέγεται ότι ο Βούδας έδωσε κάποτε ένα «σιωπηλό κήρυγμα», κατά τη διάρκεια του οποίου σήκωσε ψηλά ένα λουλούδι και το κοίταζε. Έπειτα από λίγο, κάποιος από τους παρόντες, ένας μοναχός ονόματι Μαχακασιάπα, άρχισε να χαμογελάει. Λέγεται ότι ήταν ο μόνος που είχε κατανοήσει το κήρυγμα. Σύμφωνα με το θρύλο, εκείνο το χαμόγελο (δηλαδή η συνειδητοποίηση), μεταβιβάστηκε από είκοσι οχτώ διαδοχικούς διδάσκαλους και, πολύ αργότερα, αποτέλεσε τη θεμελιώδη αρχή του Ζεν. 

Η θέαση της ομορφιάς σε ένα λουλούδι θα μπορούσε να αφυπνίσει τους ανθρώπους, έστω και για λίγο, στην ομορφιά που αποτελεί ουσιαστικό μέρος της δικής τους εσώτερης Ύπαρξης, της αληθινής τους φύσης. Η πρώτη αναγνώριση της ομορφιάς ήταν ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην εξέλιξη της ανθρώπινης συνειδητότητας. Τα αισθήματα της χαράς και της αγάπης είναι εγγενώς συνδεδεμένα με αυτή την αναγνώριση. Χωρίς να το συνειδητοποιούμε πλήρως, τα λουλούδια θα γίνονταν για μας μια μορφοποιημένη έκφραση αυτού που είναι ύψιστο, ιερότατο και εντέλει άμορφο εντός μας. Τα λουλούδια, πιο παροδικά, πιο αιθέρια και πιο λεπτοφυή από ό,τι τα φυτά από τα οποία προήλθαν, θα γίνονταν κάτι σαν αγγελιοφόροι από μια άλλη σφαίρα, σαν μια γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο των υλικών μορφών και σε αυτόν του άμορφου. Δεν είχαν μόνο μια μυρωδιά που ήταν λεπτή και ευχάριστη για τους ανθρώπους, αλλά έφερναν και ένα άρωμα από τη σφαίρα του πνεύματος. Χρησιμοποιώντας τη λέξη «φώτιση» με μια ευρύτερη έννοια από ό,τι η συμβατικά αποδεκτή, θα μπορούσαμε να δούμε τα λουλούδια σαν τη φώτιση των φυτών. 

Κάθε μορφή ζωής σε οποιονδήποτε κόσμο – των ορυκτών, των φυτών, των ζώων ή των ανθρώπων – μπορούμε να πούμε ότι υφίσταται «φώτιση». Ωστόσο, είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο συμβάν, αφού είναι κάτι παραπάνω από μια εξελικτική πρόοδο: Υποδηλώνει επίσης μια ασυνέχεια στην ανάπτυξή της, ένα άλμα σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο Ύπαρξης και, κάτι ακόμα πιο σημαντικό, μια μείωση της υλικότητας. 

Τι θα μπορούσε να είναι βαρύτερο και πιο αδιαπέραστο από ένα πέτρωμα, την πιο πυκνή από όλες τις μορφές; Κι όμως, μερικά πετρώματα υφίστανται μεταβολή στη μοριακή τους δομή, μετατρέπονται σε κρυστάλλους κι έτσι γίνονται διάφανα στο φως. Μερικοί άνθρακες, κάτω από ασύλληπτα υψηλές θερμοκρασίες και πίεση, μετατρέπονται σε διαμάντια και μερικά βαρέα μέταλλα σε άλλα πολύτιμα πετράδια.

Τα περισσότερα ερπετοειδή, τα πλάσματα που είναι περισσότερο δέσμια της γης από όλα τα άλλα, έχουν παραμείνει αμετάβλητα επι εκατομμύρια χρόνια. Μερικά όμως ανέπτυξαν φτέρωμα και φτερούγες και έγιναν πτηνά, αψηφώντας έτσι τη δύναμη της βαρύτητας που τα διαφέντευε τόσα χρόνια. Δεν άρχισαν να έρπουν ή να βαδίζουν καλύτερα, αλλά υπερέβησαν ολότελα και τις δυο αυτές λειτουργίες.

Από αμνημονεύτων χρόνων, τα λουλούδια, οι κρύσταλλοι, οι πολύτιμοι λίθοι και τα πουλιά είχαν ιδιαίτερη σημασία για το ανθρώπινο πνεύμα. Φυσικά, όπως όλες οι μορφές ζωής, είναι προσωρινές εκδηλώσεις της υποκείμενης μίας Ζωής, μιας Συνειδητότητας. Η ιδιαίτερη σημασία τους και ο λόγος που οι άνθρωποι αισθάνονται μια τέτοια γοητεία και μια τέτοια συγγένεια μαζί τους μπορούν να αποδοθούν στην αιθέρια ποιότητά τους.

Από τη στιγμή που θα υπάρξει ένας ορισμένος βαθμός Παρουσίας, ήρεμης και άγρυπνης προσοχής στην αντίληψή τους, οι άνθρωποι μπορούν να διαισθανθούν τη θεϊκή ουσία της ζωής, τη μια ενυπάρχουσα συνειδητότητα ή πνεύμα σε κάθε πλάσμα, κάθε μορφή ζωής, να την αναγνωρίσουν ως ένα με τη δική τους ουσία κι έτσι να την αγαπήσουν σαν τον εαυτό τους. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν μόνο τις εξωτερικές μορφές, χωρίς να έχουν επίγνωση της εσωτερικής ουσίας, όπως ακριβώς δεν έχουν επίγνωση της δικής τους ουσίας και ταυτίζονται μόνο με τη σωματική και ψυχολογική τους μορφή. 

Στην περίπτωση ενός λουλουδιού, ενός κρυστάλλου, ενός πολύτιμου πετραδιού ή ενός πουλιού, όμως, ακόμα και κάποιος με λίγη ή και καθόλου Παρουσία μπορεί μερικές φορές να διαισθανθεί ότι υπάρχουν περισσότερα πράγματα από ό,τι η απλή υλική απόσταση αυτής της μορφής, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτός είναι ο λόγος που έλκεται προς αυτά, που αισθάνεται μια συγγένεια μαζί τους. Εξαιτίας της αιθέριας φύσης τους, η μορφή τους συσκοτίζει το ενυπάρχον πνεύμα σε μικρότερο βαθμό από όσο συμβαίνει με άλλες μορφές ζωής. Η εξαίρεση σε αυτό είναι όλες οι νεογέννητες μορφές ζωής – μωρά, κουταβάκια, γατάκια, αρνάκια κ.ο.κ. Είναι ευαίσθητα, λεπτεπίλεπτα και δεν έχουν ακόμα εδραιωθεί σταθερά στην υλικότητα. Από μέσα τους εξακολουθεί να λάμπει μια αθωότητα, μια γλυκύτητα και μια ομορφιά που δεν είναι του κόσμου τούτου. Τέρπουν ακόμα και σχετικά μη ευαίσθητους ανθρώπους. 

Έτσι, όταν είσαι σε εγρήγορση και κοιτάζεις ένα λουλούδι, έναν κρύσταλλο ή ένα πουλί χωρίς να το κατονομάζεις νοερά, γίνεται για σένα ένα παράθυρο προς το άμορφο. Υπάρχει ένα εσωτερικό άνοιγμα, όσο  μικρό και να είναι, που σε βγάζει στη σφαίρα του πνεύματος. Αυτός είναι ο λόγος που αυτές οι τρεις «φωτισμένες» μορφές ζωής έχουν παίξει τόσο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ανθρώπινης συνειδητότητας από την αρχαία εποχή που, για παράδειγμα, το πετράδι στο άνθος του νούφαρου είναι ένα κεντρικό σύμβολο στο βουδισμό και ένα λευκό πουλί, το περιστέρι, συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα στο χριστιανισμό. Προετοιμάζουν το έδαφος για μια πιο βαθιά μεταβολή στην πλανητική συνειδητότητα, που είναι προδιαγεγραμμένο να συμβεί στο ανθρώπινο είδος. Αυτή είναι η πνευματική αφύπνιση που αρχίζουμε να βλέπουμε τώρα."

Eckhart  Tolle

Η άνθηση της ανθρώπινης συνειδητότητας

απο το βιβλίο "Για μια νέα ζωή"