Ξαφνικά ο αέρας μένει ακίνητος

"Ξαφνικά ο αέρας μένει ακίνητος, με κομμένη την ανάσα από κάποια μεγάλη προσδοκία, και επικρατεί σιωπή σαν εκείνη που έρχεται για μια στιγμή μόνο ύστερα από ένα λαμπρό ηλιοβασίλεμα, όταν όλη η γη βρίσκεται σε βαθιά λατρεία. Υπάρχει βαθιά σιγαλιά όπως σε μια νύχτα όπου τα μακρινά αστέρια στέλνουν απαλά φιλιά το ένα στο άλλο. Υπάρχει μια απρόσμενη ησυχία, όπως η ξαφνική ακινησία σε μια γεμάτη κεραυνούς καταιγίδα, και βασιλεύει μεγάλη γαλήνη όπως στα προαύλια των ιερών ναών. Μέσα μου, ο πόνος κι η θλίψη αιώνων κάπως ησυχάζουν. Υπάρχει ένα αμυδρό και ηρεμιστικό μουρμουρητό στον αέρα, καθώς τα μάτια μου κλείνουν απαλά. Τα πάντα, ζωντανά και άψυχα, ξεκουράζονται από τον εξαντλητικό μόχθο τους. Όλη η γη κοιμάται ειρηνικά και ονειρεύεται γλυκά όνειρα."

Jiddu Krishnamurti -  Παραβολές και ποιήματα – το Μονοπάτι