«Η μάχη με
τους άλλους δεν είναι παρά ένα τέχνασμα, για να αποφύγεις τον εσωτερικό
πόλεμο.
Αν δεν αισθάνεσαι άνετα με τον εαυτό σου, τότε δυο είναι οι πιθανότητες: Είτε
υποφέρεις αυτή τη δυσφορία είτε την πετάς στους άλλους. Όταν βρίσκεσαι σε
ένταση, είσαι έτοιμος να πολεμήσεις και οποιαδήποτε πρόφαση αρκεί. Η πρόφαση
δεν έχει σημασία. Θα επιτεθείς στους πάντες: στον υπάλληλο σου, στη γυναίκα σου,
στο παιδί σου.
Πως πετάς στους άλλους την εσωτερική σου σύγκρουση και δυσφορία; Κάνοντας τους
άλλους υπεύθυνους, οπότε κάνεις κάθαρση. Τώρα μπορείς να είσαι θυμωμένος,
μπορείς να πετάξεις κάπου το θυμό και τη βία σου κι αυτό σε ανακουφίζει, σε
ξαλαφρώνει, για λίγο. Ασφαλώς, μόνο για λίγο, γιατί, μέσα σου δεν έχεις αλλάξει
θα μαζέψεις υλικό πάλι, το παλιό παραμένει. Αύριο θα ξαναμαζέψεις – θυμό, μίσος
– και θα πρέπει πάλι να τα πετάξεις στους άλλους. Μαλώνεις με τους άλλους,
γιατί συνεχώς μαζεύεις άχρηστα πράγματα μέσα σου και πρέπει να τα βγάλεις
έξω.
Ο άνθρωπος που έχει κατακτήσει τον εαυτό του, που έχει γίνει αφέντης του εαυτού
του, δεν έχει εσωτερική σύγκρουση. Ο πόλεμος έχει σταματήσει. Μέσα του, είναι
ένας, όχι δυο, που πολεμούν μεταξύ τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν κάνει τους
άλλους υπεύθυνους ποτέ δεν πετάει τίποτε πάνω τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν
πολεμά με κανέναν.
Αυτό, λοιπόν, είναι ένα τέχνασμα του νου, γα να αποφύγει την εσωτερική
σύγκρουση, γιατί η εσωτερική σύγκρουση πονάει περισσότερο, για πολλούς λόγους.
Ο βασικός λόγος είναι ότι ο καθένας έχει την εικόνα του καλού ανθρώπου, για τον
εαυτό του. Και η ζωή είναι τέτοια, που, χωρίς αυτή την εικόνα, θα ήταν σχεδόν
αδύνατο να ζήσει κανείς.»
Osho - Ο σπόρος του σιναπιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου