Η θεραπεία του σώματός μας είναι δική μας υπόθεση

«Όσοι έχουν ασχοληθεί ακόμα και επιπόλαια με τις θεραπείες θα γνωρίζουν ότι οι περισσότερες ασθένειες είναι ψυχοσωματικές. Αρρωσταίνουμε γιατί ζούμε λάθος, σκεφτόμαστε λάθος, επιλέγουμε λάθος, έχουμε κακές σχέσεις, παραμένουμε σε κακές σχέσεις, έχουμε λάθος προτεραιότητες. Ποιος είναι αυτός που θα εγγυηθεί ότι αν σε ένα τέτοιο θεραπευτήριο δεις βελτίωση ή θεραπεία, όταν γυρίσεις στον παλιό καλό σου εαυτό που σε οδήγησε στην ασθένεια δεν θα ξανανοσήσεις; Κανένας.
(…)

Η θεραπεία του σώματός μας είναι δική μας υπόθεση. Η θεραπεία δεν βρίσκεται στο τσεπάκι του θεραπευτή. Ο θεραπευτής μπορεί να παρέχει την απαιτούμενη ενέργεια, αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί για το αν εσύ μπορείς να την… παραλάβεις; Ποιος εγγυάται για το αν εσύ μπορείς να τη διαχειριστείς με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μεταβάλεις μόνιμα το σώμα σου; Ποιος εγγυάται για το τι θα κάνεις όταν επιστρέψεις στις γνωστές σου συνήθειες; Η θεραπεία προυποθέτει μια συνειδητή προσπάθεια να «καθαριστείς» από όλες τις αιτίες που σου προκάλεσαν αυτή τη δυσαρμονία. Ο θεραπευτής δεν μπορεί να θεραπεύσει κάποιον που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της θεραπείας του και δεν είναι συνειδητός σε αυτό. 

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Σε έναν κόσμο που αρέσκεται στους θεούς, τους αρχηγούς, τους ειδικούς, τους θεραπευτές, και κανείς δεν παίρνει την απόφαση να βρει το θεό, τον αρχηγό, τον ειδικό, τον θεραπευτή μέσα του. 

Επαναλαμβάνω: Ό,τι σου δίνεται από κάποιον άλλο δεν είναι ποτέ δικό σου. Μπορεί να είναι προσωρινό ή δανεικό.»

Ελένη Ιεροδιακόνου - Το ταμπού της φώτισης