Ζητά την αναγνώριση

 

«Είναι καλύτερα για τον καθένα, να εκτελεί το δικό του καθήκον, έστω και ατελές, παρά το καθήκον ενός άλλου, έστω και αν εφαρμόζεται καλά. Καλύτερα να αφανισθείς εκτελώντας το δικό σου καθήκον. Είναι επικίνδυνο να εκτελεί κανείς το καθήκον κάποιου άλλου.»

Bhagavad Gita

 

"Ζητά την αναγνώριση του αγώνα και της επίτευξής του· ποθεί το φως που άναψε να επισύρει μια ανταπόκριση από τους άλλους· θέλει να είναι γνωστός σαν μαθητής· ποθεί να δείχνει τη δύναμή του και την εξαιρετικά αναπτυγμένη αγαπητική του φύση έτσι ώστε να μπορεί να προκαλεί θαυμασμό, ή τουλάχιστον προσοχή. Αλλά τίποτε δε συμβαίνει. Δε θεωρείται καλύτερος απ’ τους υπόλοιπους αδελφούς του. Η ζωή συνεπώς είναι απογοητευτική. Αυτές οι αλήθειες της αυτοανάλυσης σπάνια αντιμετωπίζονται καθαρά ή εκφράζονται απ’ τον καθένα σας και συνεπώς (επειδή προσπαθώ να σας βοηθήσω) τις διατυπώνω για σας και σας φέρνω αντιμέτωπους μ’ αυτές. Είναι δύσκολο για τους νοήμονες άνδρες και γυναίκες να βλέπουν όσους συνδέονται στενά μαζί τους ν’ ασχολούνται με τη ζωή και τα προβλήματα από μια άποψη εντελώς διαφορετική απ’ τη δική τους – να τα χειρίζονται με αδύναμο ή ανόητο τρόπο (απ’ τη σκοπιά του μαθητή) και να κάνουν προφανώς σοβαρά σφάλματα στην κρίση ή την τεχνική.

Κι όμως, αδελφέ από παλιά, γιατί είσαι τόσο βέβαιος ότι έχεις δίκιο κι ότι η άποψή σου είναι αναγκαστικά σωστή; Ίσως η άποψή σου για τη ζωή και η ερμηνεία σου μιας κατάστασης να χρειάζεται αναπροσαρμογή και τα κίνητρά σου κι οι στάσεις σου να μπορούν να είναι περισσότερο εξυψωμένα ή αγνά. Ακόμη κι αν είναι – για σένα – τα πιο υψηλά και τα καλύτερα που μπορείς να επιτύχεις σ’ ένα δεδομένο χρόνο, τότε συνέχισε το δρόμο σου κι άφησε τον αδελφό σου ν’ ακολουθήσει το δικό του. “Καλύτερο το δικό σου ντάρμα απ’ το ντάρμα ενός άλλου.” Έτσι εκφράζει η Μπαγκαβάτ Γκιτά την αλήθεια αυτή, λέγοντας στο μαθητή να κοιτάζει τη δουλειά του.

Αυτή η στάση της μη παρέμβασης και η άρνηση επίκρισης δεν εμποδίζει με κανένα τρόπο την αμοιβαία υπηρεσία ή τις εποικοδομητικές ομαδικές σχέσεις. Δεν αποκλείει την έκφραση αγάπης ή την ευτυχή ομαδική συνεργασία. Υπάρχει πάντα μεγάλη ευκαιρία για την άσκηση απροσωπίας σε όλες τις ομαδικές σχέσεις. Σε κάθε ομάδα υπάρχει συνήθως ένα μέλος (και πιθανόν πολλά) που αποτελεί πρόβλημα για τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην ομάδα. Ίσως κι εσύ ο ίδιος να είσαι και να μην το ξέρεις. Ίσως γνωρίζεις ποιος ανάμεσα στους συνεργάτες σου αποτελεί δοκιμασία για τους συντρόφους του. Μπορείς ίσως να δεις καθαρά ποια είναι η αδυναμία της ομάδας και ποιος είναι εκείνος που εμποδίζει τον όμιλο από καλύτερη δραστηριότητα.

Αυτό είναι καλό και ωραίο, αρκεί να συνεχίσεις ν’ αγαπάς και να υπηρετείς και ν’ απέχεις από την επίκριση. Είναι μια λανθασμένη στάση να προσπαθείς επίμονα να διορθώσεις τον αδελφό σου, να τον μαλώνεις ή να προσπαθείς να του επιβάλεις τη θέλησή σου ή την άποψή σου, αν και είναι πάντα θεμιτό να εκφράζουμε ιδέες ή να κάνουμε εισηγήσεις. Οι όμιλοι των μαθητών είναι όμιλοι ελεύθερων κι ανεξάρτητων ψυχών που υποτάσσουν τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα στην υπηρεσία και ζητούν τον εσώτερο εκείνο δεσμό που θα συγχωνεύσει τον όμιλο σ’ ένα όργανο για την υπηρεσία της ανθρωπότητας και της Ιεραρχίας. Συνεχίστε με τη δική σας ψυχική πειθαρχία κι αφήστε τους αδελφούς σας να συνεχίσουν τη δική τους".

Αλίκη Μπέιλι (Διδάσκαλος Θιβετανός)  Μαθητεία στη Νέα Εποχή (Ι)

Όλες οι υπάρξεις υπακούν στη φύση τους

«Όλες οι υπάρξεις υπακούν στη φύση τους. Τι ωφελεί να την παραβιάσουμε; Ακόμη και ο άνθρωπος που γνωρίζει, ενεργεί σύμφωνα με τη φύση του.

Στα αντικείμενα τούτης ή εκείνης της αισθήσεως παραμονεύουν η έλξη και η απώθηση. Μην πέσεις στην εξουσία τους, γιατί επιτίθενται στην ψυχή καθώς πορεύεται.

Είναι καλύτερα για τον καθένα, να εκτελεί το δικό του καθήκον, έστω και ατελές, παρά το καθήκον ενός άλλου, έστω και αν εφαρμόζεται καλά. Καλύτερα να αφανισθείς εκτελώντας το δικό σου καθήκον. Είναι επικίνδυνο να εκτελεί κανείς το καθήκον κάποιου άλλου.

Όμως, αν λάθος δεν είναι να ακολουθήσεις τη δική σου φύση, τι είναι τότε εκείνο, μέσα στον άνθρωπο που τον σπρώχνει στην αμαρτία, ακόμα και εναντίον της ίδιας του της θέλησης που αγωνίζεται, ω Κρίσνα;

Είναι η επιθυμία και ο σύντροφός της ο θυμός, που σπιλώνουν τα πάντα, που καταβροχθίζουν τα πάντα. Μάθε ότι τούτοι είναι οι μεγάλοι εχθροί της ψυχής, που πρέπει να νικηθούν.

Καθώς μια φωτιά σκεπάζεται από τη στάχτη, ένας καθρέπτης από τη σκόνη και ένα έμβρυο τυλιγμένο από το αμνιακό υγρό, έτσι και η ζωντανή οντότητα καλύπτεται από τα πάθη.»

Bhagavad Gita

Η ενσαρκωμένη ψυχή

"Η ενσαρκωμένη ψυχή απορρίπτει τα παλιά σώματα και ντύνεται νέα, καθώς ένας άνθρωπος αλλάζει ένα φόρεμα μεταχειρισμένο παίρνοντας ένα νέο.
Τα όπλα δεν μπορούν να την διαπεράσουν, ούτε να την κάψει μπορεί η φωτιά, κι ούτε τα νερά να μπούνε μέσα της, κι ούτε ο αγέρας να την ξεράνει.
Δεν μπορεί κανείς να την διαπεράσει, δεν μπορεί να την κάψει, δεν μπορεί να την βρέξει, ούτε να την γεράσει. Αιώνια, σταθερή, ακίνητη, εισδύοντας παντού τα πάντα, είναι για πάντα και αιώνια.
Δεν μπορεί να εκδηλωθεί, να φανερωθεί, δεν μπορεί κανείς να τη φέρει στο νου του, είναι αμετάβλητη. Τέτοια περιγράφεται πως είναι. Και για τούτο, γνωρίζοντας πως τέτοια είναι η φύση της, δεν θα έπρεπε διόλου να θλίβεσαι."

Bhagavad gita

Ελεύθερος

«Εκείνος που το πνεύμα του δεν ταράζεται μέσα στις θλίψεις και που ανάμεσα στις απολαύσεις παραμένει ελεύθερος από επιθυμίες, εκείνος που έχει εγκαταλειφθεί από την έλξη, το φόβο και το θυμό, εκείνος είναι ο σοφός που η κρίση του είναι σταθερά στερεωμένη.

Που από κανένα πράγμα δεν προσβάλλεται κι ακόμη όταν του λαχαίνει τούτο το καλό ή τούτο το κακό, και που δεν μισεί, ούτε και χαίρεται, το πνεύμα του είναι σταθερά στερεωμένο μέσα στη σοφία.

Που αποσύρει τις αισθήσεις από τα αντικείμενα των αισθήσεων, καθώς η χελώνα αποσύρει τα μέλη της μέσα στο καβούκι της, το πνεύμα του είναι σταθερά στερεωμένο μέσα στη σοφία».

 (...)

«Εκείνος που όλες του οι σκέψεις και όλες του οι ενέργειες είναι ελεύθερες από θέληση, επιθυμίες, που τα έργα του καίγονται στη φωτιά της γνώσεως, εκείνον, όσοι ξέρουν, τον απεκάλεσαν σοφό.

Εγκαταλείποντας κάθε προσκόλληση στους καρπούς των πράξεών του, ικανοποιημένος για πάντα, χωρίς κανένα είδος εξαρτήσεως, δεν δρα, αν και από την ίδια του τη φύση, μπαίνει μέσα στη δράση.

Διόλου δεν έχει προσωπικές ελπίδες, δεν κατέχει διόλου πράγματα σαν δικά του κτήματα. Η καρδιά του και το εγώ του έχουν τελείως κυριαρχηθεί. Εκτελώντας τις πράξεις με το σώμα του και μόνον, δεν πέφτει σε αμαρτία.

Εκείνος που είναι πάντα ικανοποιημένος με ό,τι δέχεται, που ξεπέρασε τον κόσμο του δυαδισμού, που δεν ζηλεύει κανένα, που μένει όμοιος στην αποτυχία και στην επιτυχία, εκείνος δεν δένεται κι όταν ακόμα δρα». 

Bhagavad Gita