Τι υπέροχο μέρος που θα μπορούσε να είναι η γη

"Τι υπέροχο μέρος που θα μπορούσε να είναι η γη με τόσο πολλή ομορφιά που υπάρχει, τόσο μεγαλείο, τόσο άφθαρτη ομορφιά! Είμαστε παγιδευμένοι στον πόνο και δε νοιαζόμαστε να ξεφύγουμε απ'αυτόν ακόμα κι όταν κάποιος μας δείχνει το δρόμο. Δεν ξέρω, αλλά νιώθει κανείς να φλέγεται από αγάπη. Υπάρχει μια άσβεστη φλόγα. Νιώθει ότι έχει τόσο πολλή από αυτή, που θέλει να τη δώσει σε όλους. Και το κάνει. Είναι σαν ένα ποτάμι που κυλάει με ορμή, που ποτίζει και δίνει ζωή σε κάθε πόλη και χωριό. Μολύνεται από τις ανθρώπινες βρομιές που πέφτουν σε αυτό, αλλά σύντομα τα νερά καθαρίζονται από μόνα τους και συνεχίζουν να τρέχουν. Τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει την αγάπη, γιατί τα πάντα διαλύονται μέσα σ'αυτήν: το καλό και το κακό, το άσχημο και το όμορφο. Είναι το μοναδικό πράγμα που είναι αυτό το ίδιο αιωνιότητα."

Jiddu Krishnamurti - Γράμματα σε μια νεαρή φίλη

O χορός του Σίβα είναι ο χορός της υποατομικής ύλης

«Η παρομοίωση του κοσμικού χώρου βρήκε τη βαθύτερη και ωραιότερη έκφρασή της στον Ινδουισμό, με την εικόνα του θεού – χορευτή Σίβα. Ο θεός Σίβα, που η λατρεία του είναι η πιο διαδεδομένη στην Ινδία, σε μια από τις γνωστότερες ενσαρκώσεις του, παρουσιάζεται ως βασιλιάς των χορευτών. Οι ινδουιστές θεωρούν ότι κάθε εκδήλωση της ζωής αποτελεί ένα μέρος της μεγάλης ρυθμικής εναλλαγής ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή, ανάμεσα στο θάνατο και την αναγέννηση. Ο χορός του Σίβα συμβολίζει ακριβώς αυτό τον αιώνιο ρυθμό του θανάτου και της ζωής.»

(..)

«Το πάνω δεξί χέρι του θεού βαστάει ένα τύμπανο και συμβολίζει των πρώτο ήχο της δημιουργίας. Το πάνω αριστερό χέρι βαστάει τη φλόγα, το σύμβολο της καταστροφής. Η ισορροπία ανάμεσα στα δυο επάνω χέρια αντιπροσωπεύει τη δυναμική ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή του κόσμου, που επισφραγίζεται από την ήρεμη έκφραση του προσώπου του θεού, όπου η πολικότητα της δημιουργίας και της καταστροφής χάνει τη σημασία της. Το δεύτερο δεξί χέρι με μια απλή χειρονομία λέει: «Μη φοβάσαι». Συμβολίζει τη διατήρηση, την προστασία, την ειρήνη, ενώ το κάτω αριστερό χέρι δείχνει κάτω το ανασηκωμένο πόδι, συμβολίζοντας τη λύτρωση από την ψευδαίσθηση της «μαγια».  Ο θεός χορεύει επάνω στο σώμα ενός δαίμονα, το σύμβολο της άγνοιας του ανθρώπου που πρέπει να κατανικηθεί για να έρθει η απελευθέρωση»

(…)

«Η σύγχρονη φυσική απέδειξε πως ο ρυθμός της δημιουργίας και τη καταστροφής δεν εκδηλώνεται μόνον στην εναλλαγή των εποχών ή στο θάνατο και τη ζωή των όντων, αλλά προπάντων αποτελεί αυτή καθαυτή την ουσία της άψυχης ύλης, εφόσον όλα τα υλικά σωματίδια «αυτό-αλληλεπιδρούν», εκπέμποντας και απορροφώντας στοιχειώδη σωματίδια. Με άλλα λόγια η σύγχρονη φυσική μας αποκάλυψε ότι κάθε υποατομικό σωματίδιο, όχι μόνον εκτελεί έναν ενεργειακό χορό, αλλά ότι είναι ένας ενεργειακός χορός, μια παλλόμενη εξελικτική διαδικασία δημιουργίας και καταστροφής.»

(…)

«Για τη μοντέρνα φυσική ο χορός του Σίβα είναι ο χορός της υποατομικής ύλης. Και όπως στα πλαίσια της ινδουιστικής μυθολογίας αποτελεί τον αδιάκοπο χορό της δημιουργία και της καταστροφής, που αφορά στο σύνολό του τον κόσμο, έτσι κι εδώ αντιπροσωπεύει τη βάση της ύπαρξης όλων των φυσικών φαινομένων. Πριν από εκατοντάδες χρόνια, οι ινδοί καλλιτέχνες δημιούργησαν τα πανέμορφα αγάλματα του χορευτή – θεού. Στις μέρες μας οι φυσικοί χρησιμοποίησαν την πιο πολύπλοκη τεχνολογία για να συλλάβουν και να εκφράσουν τον κοσμικό χορό. Οι φωτογραφίες από τους θαλάμους των σωματιδιακών συγκρούσεων επιβεβαίωσαν τον αδιάκοπο ρυθμό της δημιουργίας και της καταστροφής του σύμπαντος και αποτελούν οπτικές παραστάσεις ανάλογες προς τα αγάλματα του Σίβα, εφόσον εκφράζουν την ίδια ακριβώς αλήθεια. Έτσι η παρομοίωση του κοσμικού χορού ενοποιεί την αρχαία μυθολογία, τη θρησκευτική τέχνη και τη μοντέρνα φυσική.»

Fritjof Capra – Το Tαο και η Φυσική

Ο γενετικός κώδικας της ανθρωπότητας χειραγωγήθηκε

"Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε δυο ενεργές έλικες DNA και δέκα που είναι σε λανθάνουσα κατάσταση, εξαιτίας μιας γενετικής χειραγώγησης που έλαβε χώρα. Με την παροδική απόκρυψη ενός τόσο μεγάλου ποσοστού του θεϊκού δυναμικού μας, λειτουργούμε αυτή τη στιγμή στο περίπου 5-10% αυτού. Το δυναμικό αυτό εξαπλώνεται και διευρύνεται διαρκώς για καθέναν που εξελίσσεται προς τις ανώτερες και υψηλότερες διαστάσεις. 

Κατά τη διάρκεια της Λεμούριας εποχής, το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας λειτουργούσε με 36 πλήρεις έλικες DNA.Κατά τη διάρκεια της 'πτώσης', μια σταδιακή κάθοδος σε συνειδητότητα πραγματοποιήθηκε μέσα σε διάστημα χιλιάδων ετών, που προκάλεσε μια σταδιακή εξασθένιση των 24 ελίκων του DNA, αφήνοντας ενεργούς μόλις τους 12. Με το βύθισμα των δυο ηπείρων της Λεμουρίας και της Ατλαντίδας, άλλοι 10 έλικες DNA απενεργοποιήθηκαν. Σε αυτό το στάδιο, όλες οι προηγούμενες ικανότητές μας μπορούν σταδιακά να επανενεργοποιηθούν, καθώς ανοιγόμαστε στη δόνηση της ανιδιοτελούς αγάπης και στην ανώτερη συνειδητότητα.

Υπάρχουν εικασίες πως ο γενετικός κώδικας της ανθρωπότητας χειραγωγήθηκε, επειδή έπεφτε η συνειδητότητα. Η χειραγώγηση αυτή έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των ανωτέρων επιπέδων της Διοικητικής Ιεραρχίας της Γης. Τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν με τους 12 εναπομείναντες ενεργούς έλικες του DNA. Η συνέπεια της μείωσης ελίκων ήταν σοβαρή και επώδυνη.

Το χαμηλό επίπεδο συνειδητότητας επέφερε το "πέπλο" που κάλυψε τα διαφορετικά επίπεδα συνειδητότητας, για να μην υπάρξει ξανά κατάχρηση των δυνάμεών μας, όπως έκανε η ανθρωπότητα την περίοδο της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας. Μας επέτρεψε να χρησιμοποιήσουμε την ελεύθερη βούλησή μας, ελεύθεροι από τις συνέπειες της μεγάλης κατάχρησης δύναμης που είχε γίνει τότε. Από τις εμπειρίες που αποκτήσαμε κερδίσαμε σε σοφία που διαρκεί."

Aurelia Louise Jones - TELOS, Η πρωτεύουσα της Λεμουρίας 

Αναδημοσίευση απο urantiacenter.gr

Μόνο η Ψυχή που είναι ελεύθερη απο το χώρο, ζει αληθινά

"Μόνο η Ψυχή που είναι ελεύθερη απο το χώρο, ζει αληθινά. Όλα τα άλλα δεν είναι παρά δέσμευση, μια αλυσίδα απο την οποία πρέπει να ελευθερωθείς. Μην σκέφτεσαι ότι ο άνθρωπος είναι γεννημένος απο τη γη. Αν και έρχεται απο τη γη, είναι ένα πνεύμα γεννημένο απο το φως. Αλλά αν δεν το γνωρίζει αυτό, δεν μπορεί ποτέ να ελευθερωθεί. Το σκοτάδι αλυσοδένει την Ψυχή. Μόνο εκείνος που ψάχνει, μπορεί να ελπίζει ότι θα ελευθερωθεί. Γύρω σου πέφτουν οι σκιές. Το σκοτάδι καλύπτει όλο το χώρο. Λάμψε λοιπόν, ω Φως της ψυχής του ανθρώπου, και γέμισε το σκοτάδι του χώρου."

Οι σμαράγδινοι πίνακες του Θωθ του Ατλάντειου

(φωτό: Ίβιδα, το ιερό πουλί του Θωθ)

Ο χώρος που σκέφτεσαι να είναι ζωντανός, χαρούμενος και απεριόριστος

«Ένα βήμα πριν, σκέψου!

Όταν η σκέψη είναι διαυγής, 

ενδοφέρει την ακτινοβολία της καρδιάς

και της αγνής θέλησης.

Η αγάπη και η θέληση

κάνουν τρίγωνο με τη σκέψη

και προκαλούν θαύματα.

Ένα βήμα πριν, σκέψου!

Ο χώρος που σκέφτεσαι

να είναι ζωντανός, χαρούμενος και απεριόριστος.»

Νίκος Στεφανίδης  - Ένα βήμα πριν

Στο Σύμπαν υπάρχουν περίπου ένα τρισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άστρα

"Στο Σύμπαν υπάρχουν περίπου ένα τρισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άστρα. Όσοι είναι και οι κόκκοι της άμμου όλων των ωκεανών της Γης. Και απο την άλλη, στην ύλη που περιέχεται μέσα σε μια μόνο δαχτυλήθρα, βρίσκουμε ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άτομα. Που βρίσκεται λοιπόν τώρα το κέντρο του Σύμπαντος; Βρίσκεται άραγε ο άνθρωπος πραγματικά πολύ μακριά απο αυτό; Η μήπως το απροσδιόριστο αυτό κέντρο δεν είναι πραγματικά παρά θέμα προοπτικής και σχετικότητας;"

Διονύσης Σιμόπουλος - Είμαστε αστρόσκονη

Aν δίχως στόχο, γιατί τούτο το αιώνιο ταξίδι;

17. Επίσης, ο Άγιος ήρθε επάνω σε μένα και είδα ένα λευκό κύκνο που έπλεε στο νερό.

18. Ανάμεσα στα φτερά του κάθισα, και οι αιώνες έφυγαν μακριά.

19. Έπειτα ο κύκνος πέταξε και καταδύθηκε και υψώθηκε, όμως δεν πήγαμε προς τα κάπου.

20. Ένα μικρό τρελό αγόρι που ταξίδευε μαζί μου μίλησε στον κύκνο και είπε:

21. Ποιος είσαι εσύ που επιπλέεις και πετάς και καταδύεσαι και υψώνεσαι στο κενό; Ιδού, τόσοι πολλοί αιώνες έχουν περάσει. Από πού έρχεσαι; Προς τα πού πηγαίνεις;

22. Και γελώντας τον επίπληξα, λέγοντας: Όχι από πού! Όχι προς τα πού!

23. Ο κύκνος, σιωπηλός, απάντησε: Τότε, αν δίχως στόχο, γιατί τούτο το αιώνιο ταξίδι;

24. Και ακούμπησα το κεφάλι μου στο Κεφάλι του Κύκνου και γέλασα, λέγοντας: Δεν υπάρχει χαρά ανείπωτη σε τούτο το άσκοπο φτερούγισμα; Δεν υπάρχει κούραση και ανυπομονησία για την επίτευξη κάποιου σκοπού;

25. Και ο κύκνος ήταν πάντα σιωπηλός. Αχ! Αλλά επιπλεύσαμε μέσα στην απέραντη Άβυσσο. Χαρά! Χαρά! Λευκέ κύκνε, εμψύχωνέ με πάντα ανάμεσα στις φτερούγες σου!

26. Ω σιωπή! Ω έκσταση! Ω τέλος των πραγμάτων, ορατών και αόρατων! Τούτο, δικό μου είναι όλο, εμένα που δεν είμαι.

Απόσπασμα από το Liber Cordis Cincti Serpente του Aleister Crowley. Μετάφραση δική μου. 

(ανάλυση του ποιήματος και άλλα... στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://pomegranate4711.blogspot.gr/2012/08/blog-post_30.html)

Nα ακολουθεί τη δική του Φύση

"Δεν πρέπει να προσπαθείς να κάνεις το καθετί

να ακολουθεί αυτό που εσύ θεωρείς σωστό,

αλλά να το αφήνεις, πάντοτε, 

να ακολουθεί τη δική του Φύση."

Lao Tzu - Τao Te Ching

Αυτό που είμαστε είναι αποτέλεσμα των όσων έχουμε σκεφθεί

"Αυτό που είμαστε

είναι αποτέλεσμα των όσων έχουμε σκεφθεί. 

Αυτό που είμαστε

στις σκέψεις μας βασίζεται

και απο τις σκέψεις μας αποτελείται."

Buddha - Dhammapada

Να συνειδητοποιήσεις τη γελοιότητα της ζωής σου

“Oι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι σε όλα τα μοντέλα ζωής γιατί έχουν ξεχάσει τον εαυτό τους την ελευθερία και την αγάπη μέσα τους. Αφήνονται σε έναν τρόπο ζωής ή θρήσκευμα ανάλογα με το σημείο γέννησης και αφήνονται σε αυτό μέχρι να πεθάνουν. Το μεγαλύτερο αστείο είναι ότι οι μονογαμικοί περιγελούν τους πολυγαμικούς και το αντίστροφο. Οι πολυγαμικοί τους άγαμους (σημ. εννοεί εκείνους που απέχουν από το σεξ, όχι αυτούς που δεν είναι παντρεμένοι)  και το αντίστροφο. Οι άγαμοι τους μονογαμικούς και το αντίστροφο. Μέσα σε κάθε έναν από εμάς υπάρχουν όλοι ταυτόχρονα. Και κάθε φορά που κατηγορείς κάτι είναι σαν να κατηγορείς τον εαυτό σου. Άλλωστε θυμάσαι πως έζησες τις προηγούμενες φορές; Θυμάσαι εσύ με τις τρεις φιλενάδες, τις μοναχικές σου ζωές; Κι εσύ που είσαι ταντριστής τώρα, θυμάσαι αν σε προηγούμενη ζωή δεν φωτίστηκες μέσα από τη γιόγκα του Πατάντζαλι; Όχι δεν θυμάσαι. Κι εσύ που στέκεσαι αυτάρεσκα στο γεγονός ότι διατηρείς τον νεκρό σου γάμο για τα παιδιά σου, κατηγορώντας αυτήν που τον χάλασε, θυμάσαι τι έκανες παλιά; Όχι. Κι εσύ που στέκεσαι αυτάρεσκα στην αποχή σου από το σεξ, κατηγορώντας τον φίλο σου που έχει πολλές σχέσεις, θυμάσαι τα όργια των προηγούμενων ζωών; Όχι, δεν θυμάσαι.

Παρ’όλα αυτά επικρίνεις τα πάντα, ξεχνώντας ότι όλοι είμαστε ένα και ότι το μόνο που μας χωρίζει είναι οι αντιλήψεις μας. Τίποτα άλλο. Κανένας δεν είναι καλύτερος η χειρότερος. Κανείς δεν είναι καθαρός ή βρώμικος αυτές είναι ανθρώπινες επινοήσεις και διαχωρισμοί. Είναι σκαρφίσματα του εγώ, απλώς για να μας κάνει να αισθανόμαστε καλά. Το εγώ έχει τη μανία να πιστεύει ότι είναι μοναδικό και αλάθητο. Ότι φέρει όλη την αλήθεια και όλη τη χάρη και ότι οι υπόλοιποι είναι λίγοι και ψεύτικοι. Αυτός που λειτουργεί με το εγώ είναι ηθικός, σωστός, έξυπνος, σε αντιδιαστολή με κάποιους άλλους. Το εγώ μπορεί επίσης να δημιουργεί ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά. Σε κάνει ανήθικο, λάθος και χαζό σε αντιδιαστολή με κάποιους άλλους. Ο εγωισμός φέρνει διαχωρισμό και κριτική. Μέσα μας και έξω μας. Το μη εγώ είναι αυτό που θα σε οδηγήσει σε μια νέα κατάσταση ύπαρξης, σε μια νέα κατανόηση και θα φτιάξει μια καινούργια γη. Το μη εγώ είναι η μη ταύτιση και η μη ταύτιση είναι η μη προσκόλληση και η μη προσκόλληση είναι να συνειδητοποιήσεις τη γελοιότητα της ζωής σου. Όταν συνειδητοποιήσεις πόσο γελοία είναι αυτά που πιστεύεις και αυτά που περιμένεις, τότε η φώτιση είναι κοντά.”

 Ελένη Ιεροδιακόνου - Το ταμπού της φώτισης

Το σκοτάδι έχει τους δικούς του, ύπουλους τρόπους να εξαπλώνεται

«Το φως που εκπέμπουν κάποιοι φωτισμένοι στη Γη δεν είναι αρκετό για να διαλύσει το σκοτάδι. Και αυτό γιατί το σκοτάδι έχει τους δικούς του, ύπουλους τρόπους να εξαπλώνεται. Ακόμα κι αυτό που μπορεί να ειπωθεί σαν αλήθεια, το σκοτάδι θα το διαστρεβλώσει για να φέρει τα αποτελέσματα του διαχωρισμού και του πολέμου. Το σκοτάδι ζει από την ενέργεια του πολέμου, της άγνοιας και του φόβου. Η ενέργεια που παράγεται από τους ανθρώπους, ζώντας μέσα σε αυτό, τροφοδοτεί και αυξάνει την κυριαρχία του σκοταδιού. Η αγάπη και η ειρήνη παράγουν ενέργεια. Αυτή η ενέργεια παράγεται από τους ανθρώπους που τα βιώνουν. Το μίσος και η εκδίκηση παράγουν ενέργεια. Αυτή η ενέργεια παράγεται από τους ανθρώπους που τα βιώνουν. Όσο περισσότεροι άνθρωποι παράγουν αυτά τα συναισθήματα τόσο περισσότερο το σκοτάδι εδραιώνεται στη Γη. Η μισαλλοδοξία που καλλιεργείται μέσα από διαφορετικές θρησκείες και απόψεις, χρησιμοποιώντας το όνομα του Θεού, επαυξάνει το σκοτάδι και την κυριαρχία του στη Γη.

Το γνωστό «η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα σας» πέρασε στα ψιλά, αφήνοντας μια περίεργη γεύση στο στόμα των ανθρώπων. Αντί να του δώσουν σημασία, άφησαν τους «ειδικούς» να ασχολούνται με αυτό. Οι άνθρωποι αρέσκονται στους ειδικούς, στους θεούς το σκοτάδι υπέβαλε με μεθοδευμένους τρόπους ότι αυτοί είναι ανάξιοι και ότι κάποιοι άλλοι ξέρουν καλύτερα. Μέσα στην άγνοιά τους οι άνθρωποι δημιούργησαν τεράστια προβλήματα, όπως φτώχεια, πολέμους, δυστυχία, και πρέπει τώρα να ασχολούνται με αυτά. Πρέπει να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν κατηγορώντας κάποιους άλλους, τη μοίρα τους ή τον Θεό. Άφησαν τους ειδικούς να ασχολούνται με το «πνεύμα» που παραποιημένο ελέγχει πάλι την ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος πίστεψε ότι δεν έχει δυνατότητα επιλογής, δεν γνωρίζει τι να κάνει και ασχολείται μόνο με τα της επιβίωσης. Για να αποτελειώσουν αυτό το έργο, αχρήστευσαν κομμάτια του DNA που τον ενώνουν με τη μνήμη του, το παρελθόν του, τις ύψιστες δυνατότητες του θεϊκού εαυτού του. Έτσι παραμένει κίνδυνος και χειραγωγήσιμος στα χέρια του σκοταδιού.»

Ελένη Ιεροδιακόνου -  Το ταμπού της φώτισης

Η θεραπεία του σώματός μας είναι δική μας υπόθεση

«Όσοι έχουν ασχοληθεί ακόμα και επιπόλαια με τις θεραπείες θα γνωρίζουν ότι οι περισσότερες ασθένειες είναι ψυχοσωματικές. Αρρωσταίνουμε γιατί ζούμε λάθος, σκεφτόμαστε λάθος, επιλέγουμε λάθος, έχουμε κακές σχέσεις, παραμένουμε σε κακές σχέσεις, έχουμε λάθος προτεραιότητες. Ποιος είναι αυτός που θα εγγυηθεί ότι αν σε ένα τέτοιο θεραπευτήριο δεις βελτίωση ή θεραπεία, όταν γυρίσεις στον παλιό καλό σου εαυτό που σε οδήγησε στην ασθένεια δεν θα ξανανοσήσεις; Κανένας.
(…)

Η θεραπεία του σώματός μας είναι δική μας υπόθεση. Η θεραπεία δεν βρίσκεται στο τσεπάκι του θεραπευτή. Ο θεραπευτής μπορεί να παρέχει την απαιτούμενη ενέργεια, αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί για το αν εσύ μπορείς να την… παραλάβεις; Ποιος εγγυάται για το αν εσύ μπορείς να τη διαχειριστείς με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μεταβάλεις μόνιμα το σώμα σου; Ποιος εγγυάται για το τι θα κάνεις όταν επιστρέψεις στις γνωστές σου συνήθειες; Η θεραπεία προυποθέτει μια συνειδητή προσπάθεια να «καθαριστείς» από όλες τις αιτίες που σου προκάλεσαν αυτή τη δυσαρμονία. Ο θεραπευτής δεν μπορεί να θεραπεύσει κάποιον που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της θεραπείας του και δεν είναι συνειδητός σε αυτό. 

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Σε έναν κόσμο που αρέσκεται στους θεούς, τους αρχηγούς, τους ειδικούς, τους θεραπευτές, και κανείς δεν παίρνει την απόφαση να βρει το θεό, τον αρχηγό, τον ειδικό, τον θεραπευτή μέσα του. 

Επαναλαμβάνω: Ό,τι σου δίνεται από κάποιον άλλο δεν είναι ποτέ δικό σου. Μπορεί να είναι προσωρινό ή δανεικό.»

Ελένη Ιεροδιακόνου - Το ταμπού της φώτισης

Ό,τι ακούτε που σας γεμίζει φόβο, αποκλεισμό και αδιέξοδο

«Ό,τι ακούτε που σας γεμίζει φόβο, αποκλεισμό και αδιέξοδο, από όπου και να προέρχεται, είναι ψευδές. Ό,τι σας σκλαβώνει και σας απελπίζει προέρχεται από το σκοτάδι (όχι το ύψιστο των δυνατοτήτων του θεϊκού εαυτού μας). 

(…) 

Αληθινό και φωτεινό είναι αυτό που σε μεγαλώνει, σε ζεσταίνει, σε ελευθερώνει και σε αγαπά. Αν οι πληροφορίες ή οι διδασκαλίες που έχετε σας προκαλούν φόβο ή αίσθηση ασφυξίας, είναι ψεύτικες και σκοτεινές.

Έτσι οι γιόγκικες θρησκείες (σημ. «γιόγκικες» ονομάζει όσες λειτουργούν μέσα από τις αντιθέσεις/δυαδισμό π.χ. καλό-κακό) κάνουν τους ανθρώπους σκλάβους. Στους ανθρώπους έχουν ειπωθεί αρκετά πράγματα, υπεραπλουστευμένα, και πολλές φορές εσφαλμένα, στην προσπάθεια κάποιων να βοηθήσουν τη Γη. Η περιορισμένη οπτική και συνειδητότητα των ανθρώπων δημιούργησε την αναγκαιότητα περιορισμένων και υποτιμητικών θεωριών για να υποκινηθούν προς την ελευθερία. Το να κάνεις καλές πράξεις για να πας στον παράδεισο είναι μια από αυτές. Το να σε περιμένει η κόλαση μετά από αυτή τη ζωή, αν δεν υπακούς τις εντολές, είναι μια άλλη. Το να τρως πιλάφια περιτριγυρισμένος από τα ουρί του παραδείσου αν ζήσεις μια ενάρετη ζωή, είναι επίσης μια άλλη.

 Η αλήθεια είναι ότι απλώς έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε και έτσι δημιουργούμε πόνο στον εαυτό μας και στους άλλους. Αυτός ο πόνος είναι μέρος της συνειδητότητάς μας και της πραγματικότητάς μας. Αυτός ο πόνος δεν είναι τίποτα άλλο από τη λήθη της αγάπης. Η σωστή σύνδεση με αυτή την αγάπη καθαρίζει το κάρμα και τις επώδυνες για εμάς και για τους άλλους συνήθειες. Η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα μας. Είναι καιρός να ξεκλειδώσουμε και να αφυπνίσουμε αυτόν τον παράδεισο και να πάψουμε να ζούμε στον σκλαβωμένο κόσμο των ψευδαισθήσεων.»

Ελένη Ιεροδιακόνου - Το ταμπού της φώτισης

Τη δύναμη ενός λιονταριού και την ευαισθησία μιας δροσοσταλίδας

"Τα συναισθήματα, αλλά και οι σκέψεις είναι πράγματα. Η δόνηση σου είναι ανάλογη με το πώς αισθάνεσαι και το τι σκέφτεσαι. Εάν η δόνηση σου μυρίζει Θεό, τότε δεν υπάρχει κάρμα. Εάν οι σκέψεις σου είναι αγνές, τότε καίγεται το κάρμα. Εάν η ενέργεια σου αποκολληθεί από τα έγκατα της γης, τότε εξαφανίζεται το κάρμα. Εάν καθαρίσεις τη γη που πατάς, τότε δεν σε ακουμπά το κάρμα.

Εάν επιλέγεις τη χάρη, ζήσε τη χάρη. Εάν επιλέγεις το κάλλιστο, γίνε το κάλλιστο. Εάν αγαπάς την ομορφιά, γίνε η ομορφιά. Εάν αναζητάς τη χάρη, άρχισε συνειδητά να τη προσκαλείς.

Ζήσε τη ζωή σου προσεκτικά και όμορφα! Να έχεις τη δύναμη ενός λιονταριού και την ευαισθησία μιας δροσοσταλίδας. Τη δύναμη θα τη χρειαστείς για να πατάξεις την άγνοια. Και την ευαισθησία θα τη χρειαστείς για να θωπεύσεις το άπειρο. Άρχισε να ετοιμάζεσαι για το ταξίδι. Η επιλογή έγινε…Η μέρα ξημέρωσε και τα καραβάνια της αγάπης ετοιμάζονται. Πάρε σειρά!"

 

Ελένη Ιεροδιακόνου – Τα 7 κλειδιά της χάρης

Ο πόνος σου δίνει συνειδητότητα

“Ο πόνος σου δίνει συνειδητότητα. Ο πόνος σου δίνει το αίσθημα της αλλαγής, ότι πρέπει να ανανεωθείς, πρέπει να ξαναγεννηθείς. Έτσι όπως είσαι, υποφέρεις, γι αυτό κάτι πρέπει να γίνει.

(...)

Ο πόνος φέρνει τη συνειδητότητα, αλλά όσο περισσότερο συνειδητός γίνεσαι, τόσο εξαφανίζεται ο πόνος.

(...)

Όταν υποφέρεις, σπαταλάς ενέργεια. Μέσα στην αγωνία σου, σπαταλάς ενέργεια, γίνεται διαρροή ενέργειας. Όποτε υπάρχει πόνος, ταρακούνησε τον εαυτό σου. Κλείσε τα μάτια και κοίταξε τον πόνο. Όποιος κι αν είναι - διανοητικός, σωματικός, υπαρξιακός – όποιος κι αν είναι, κοίταξέ τον, διαλογίσου πάνω σε αυτόν. Κοίταξέ τον σαν να πρόκειται για ένα αντικείμενο. 

Όταν κοιτάζεις τον πόνο σου σαν αντικείμενο, είσαι χωρισμένος από αυτόν, δεν είσαι πλέον ταυτισμένος μαζί του. Η γέφυρα έχει κοπεί. Και τότε η ενέργεια που επρόκειτο να πάει στον πόνο, δεν θα πάει, επειδή η γέφυρα έπαψε να υπάρχει. Η γέφυρα είναι η ταύτιση. Αν αισθάνεσαι ότι είσαι το σώμα, τότε η ενέργεια πηγαίνει στο σώμα. Όπου αισθάνεσαι ταύτιση, η ενέργεια σου πηγαίνει εκεί.”

Osho - Ο σπόρος του σιναπιού

Το Εγώ λατρεύει να παραπονιέται

«Το Εγώ λατρεύει να παραπονιέται για διάφορα πράγματα που κάνουν οι άλλοι. Και όσο περισσότερο παραπονιέται τόσο αυξάνεται μέσα μας η αίσθηση ότι εμείς είμαστε οι σωστοί και οι άλλοι λάθος. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που μας δίνουν αφορμές να παραπονιόμαστε. Και η ζωή το κάνει αυτό όχι για να σου σπάσει τα νεύρα αλλά για να σε κάνει πιο συνειδητό. Δεν είναι ότι κάποιο κακό δαιμόνιο έβαλε τους ανθρώπους αυτούς γύρω σου για να σε κάνουν δυστυχισμένο. Οι προσδοκίες σου να συμπεριφέρονται οι άλλοι με έναν συγκεκριμένο τρόπο είναι που σε κάνoυν δυστυχισμένο.»

Eckhart Tolle

Κοίταξε εκείνους που καλούν

"Κοίταξε εκείνους που καλούν. 

Τι ομορφιά! Όχι μόνο ατενίζουνε την ομορφιά, 

μα θα τη μοιραζόντουσαν μαζί σου. 

Το να μοιράζεσαι είναι η εγγύηση της νίκης.

 Και οι λέξεις που ξεκλειδώνουν είναι καθαρές. 

Λίγοι όμως ξέρουν πως να τις εφαρμόσουν στις θύρες."

Φύλλα απο τον κήπο του Μορυα (βιβλίο πρώτο)

Είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη

"Πολλά χρόνια πριν ο Carl Sagan είπε: «Είμαστε ένας τρόπος για να γνωρίσει το σύμπαν τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα μέρος του εαυτού μας γνωρίζει ότι από αυτό προερχόμαστε. Και εκεί λαχταράμε να επιστρέψουμε. Και μπορούμε, επειδή το σύμπαν βρίσκεται μέσα μας. Είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη». Απ’ ότι φαίνεται, τα λόγια αυτά είναι κάτι περισσότερο από ποιητικά. Κάθε στοιχείο, κάθε μόριο, κάθε συστατικό της σύνθεσης αυτής που ονομάζεται φύση προήλθε από το ίδιο γεγονός, την ίδια πρότυπη πηγή.

Όταν το δημιούργημα αυτό ξετυλίχθηκε πια πλήρως μετά το Big Bang, υποατομικά σωματίδια συνέθεσαν άτομα, διαμορφώνοντας πρώτα το υδρογόνο, το οποίο άρχισε να συσσωρεύεται εξαιτίας της βαρύτητας μετά από πολλά εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Αυτές οι μάζες είναι που τελικά αποκαλούμε αστέρια. Αυτά τα πρώτα αστέρια έλαμψαν, ψυχράνθηκαν και εξερράγησαν, δημιουργώντας και απελευθερώνοντας ακόμα περισσότερη ενέργεια, ακόμα περισσότερα στοιχεία στο σύμπαν μας.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, δημιουργήθηκε κάθε συστατικό του σύμπαντος, κάθε οικοδομικό υλικό μπήκε στη θέση του. Και όλα όσα είναι μέρος του κόσμου μας που τέθηκε τότε σε λειτουργία, παρασύροντάς μας όλους στην ύπαρξη, λίγο προς λίγο, δισεκατομμύρια μικρά «αστέρια» μόνο πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι το 93% της μάζας του σώματός μας είναι κυριολεκτικά αστερόσκονη. Και όπως ένας συγγραφέας το έθεσε «Και απλά σκεφτείτε το… Κάποιος, καιρό πριν θα είχε κάνει ευχή σε ένα αστέρι, από το οποίο εσείς είστε φτιαγμένοι τώρα».

Αυτή η ιστορία της δημιουργίας διαθέτει την ίδια εκτυφλωτική λάμψη που έχει και η ιστορία της Γένεσης. Και οι δύο ιστορίες λένε παρόμοια πράγματα. Όλες αυτές οι ιστορίες μοιράζονται την ίδια πηγή, το ίδιο υλικό, την ίδια ουσία· είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, κάτι που σημαίνει ότι αποτελούμε όλοι ένα μέρος του άλλου, με τον τρόπο ακριβώς που είμαστε και μέρος αυτού του κόσμου. Τόσοι εκατοντάδες, χιλιάδες θρησκευτικοί στοχαστές έχουν ονομάσει αυτή την πηγή σύνδεσης, Θεό. Και το υλικό με το οποίο συνδεόμαστε, αγάπη. Όχι την αγάπη με την έννοια που έχει πια υπερισχύσει στον σημερινό κόσμο, αλλά εκείνη που βρίσκεται ενσωματωμένη στην συνειδητοποίηση ότι είμαστε ένα και ότι όλοι αξίζουμε μια αξιοπρεπή ζωή πάνω σε αυτό τον πλανήτη.

Παρά την ισχυρή ψευδαίσθηση που επικρατεί ότι είμαστε ξεχωριστά όντα, όταν θυμάμαι ξανά ότι τελικά το ανάποδο είναι αυτό που ισχύει, ότι δηλαδή όλοι προερχόμαστε από την ίδια αστερόσκονη, ότι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό και ότι αποτελούμε ο ένας μέρος του άλλοι στροβιλιζόμενοι μαζί σε αυτή τη ζωή, νιώθω ότι μπορώ να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος και ότι πρέπει να προσπαθήσω σκληρά γι’ αυτό."

David B. Seaburn, Ph. D

Αναδημοσίευση απο "Εναλλακτική δράση"

Κύριος των συναισθημάτων και σκέψεων

«Εκείνος που δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματα του δυσκολεύεται να πάει στην αλήθεια. Εκείνος που δεν είναι κύριος του εαυτού του, δεν μπορεί να προχωρήσει εύκολα. Εκείνος που άγεται και φέρεται, είναι σχεδόν αδύνατον να φτάσει στον στόχο του. Εκείνος που το κέντρο του, γίνονται τα γεγονότα έξω από αυτόν, δυσκολεύεται να επικεντρωθεί μέσα του.

Εκείνος που προσκολλάται με τα φαινόμενα και γινόμενα έξω από αυτόν, δυσκολεύεται να ενωθεί με τον Θεό.

Ένας άνθρωπος (γυναίκα ή άντρας) στη φυσιολογική του μορφή είναι κύριος των συναισθημάτων και σκέψεων του. Αυτός ο άνθρωπος (ο κύριος του εαυτού του) δεν εξαρτάται από τις συνθήκες έξω από αυτόν. Επίσης δεν εξαρτάται από το τι σκέφτονται οι άλλοι γι αυτόν. Δεν πασχίζει να κρατήσει κάτι για τον εαυτό του και κινείται σταθερά στο απόλυτα καλό. Δεν φοβάται να αφήσει εκείνα που τον κρατούν δέσμιο, και είναι έτοιμος συνεχώς για την όποια θετική διερεύνηση. Η αναζήτηση του Θεού είναι η ύψιστη δίψα που κάποιος άνθρωπος μπορεί να έχει. Εάν κάποιος δεν διαθέτει ακλόνητη θέληση, τότε πως θα το κάνει; Εάν κάποιος δεν έχει πάρει αμετάκλητη απόφαση να πάει προς τα εκεί, τότε πως θα τα καταφέρει; Η θέληση και η δύναμη είναι απαραίτητα στοιχεία που κάποιος πρέπει να διαθέτει, για να πάει προς τον στόχο του.»

Ελένη Ιεροδιακόνου - Τα 7 κλειδιά της χάρης 

Η αναζήτηση της ευτυχίας

Η αναζήτηση της ευτυχίας από μόνη της δημιουργεί μία ένταση. Και αυτό, επειδή ο άνθρωπος είναι ήδη ευτυχισμένος αλλά δεν το γνωρίζει. Ο άνθρωπος αναζητά την ευτυχία, επειδή μέσα του βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση. Εάν αυτή η κατάσταση συνείδησης έχει ξεχαστεί, τότε θα μπει σε αγωνία για να την ξαναβρεί. Για να βιώσει την ευτυχία, θα προσπαθήσει να εδραιώσει κάποιες συνθήκες έξω από αυτόν. Η συγκέντρωση του ανθρώπου στην εδραίωση των τέλειων εξωτερικών συνθηκών, για την επίτευξη της ευτυχίας, προκαλεί ένταση μέσα σε αυτόν. Αυτό συμβαίνει, επειδή οι συνθήκες έξω από αυτόν δεν είναι σταθερές και δεν εξαρτώνται πάντα από τις επιθυμίες του. Έτσι, τα απραγματοποίητα όνειρα και οι απραγματοποίητες ιδανικές συνθήκες, τοποθετούν τον άνθρωπο σε μία διαρκή αγωνία.

Η εχθρότητα από την άλλη, βρίσκεται εκεί, επειδή έχει την τάση να επιρρίπτει ευθύνες σε κάποιους άλλους για την μη “ τέλεια” ζωή του. Έτσι, οι άνθρωποι, οι συνθήκες και οι καταστάσεις έξω από αυτόν, που δεν πληρούν τις προσδοκίες του γίνονται οι “ εχθροί” του, εφόσον εχθρεύονται την ευτυχία του. Όσο περισσότερο ένας άνθρωπος “ κρέμεται” από τους άλλους ή από τις εξωτερικές συνθήκες για να γίνει ευτυχισμένος, τόσο περισσότερο, εχθρότητα και αγωνία αναπτύσσονται μέσα σε αυτόν. Ο αληθινός πνευματικός δρόμος ή Δάσκαλος, γυρίζει την προσοχή του ανθρώπου μέσα σε αυτόν, για την ενθύμηση της ευτυχίας μέσα του. Γι αυτό και οι πανάρχαιες νουθεσίες για μη- προσκόλληση και μη-ταύτιση είναι αιώνιες και αλάθητες.

Είναι καλό για έναν άνθρωπο να θυμάται, ότι μπορεί να βιώσει ευτυχία, επειδή αυτό υπάρχει σαν εκπομπή από την “κατασκευή” του. Ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει την ευτυχία, όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές, επειδή είναι σε θέση να βιώσει την ευτυχία. Μέσα στον άνθρωπο βρίσκεται η ευτυχία. Οι συνθήκες έξω, απλά γίνονται η αφορμή για να βιώσει την ευτυχία. Εάν όμως ο άνθρωπος στραφεί μέσα του, τότε θα φτάσει σε ένα σημείο που θα μπορεί να βιώνει την ευτυχία, ανεξαρτήτως εξωτερικών αφορμών και συνθηκών. Η στροφή του ανθρώπου από έξω προς τα μέσα, όπως και η εύρεση της εσωτερικής ευτυχίας ( χωρίς προϋποθέσεις) είναι το όνειρο κάθε ψυχής."

Ελένη Ιεροδιακόνου

 

Ένα βήμα πριν

Ένα βήμα πριν, αφυπνίσου!

Μέσα στο ιερό δώμα δεν υπάρχουν ομιλίες,

Αλλά βασιλεύει η σιωπή.

Το διαμάντι της καρδιάς σου βρίσκει

μυστικά και σιωπηλά τον προορισμό του

και ένας θαυμαστός χιλιοπέταλος λωτός

ηλεκτροεμφανίζεται για να ξεκινήσει

μια νέα Κοσμική μαθητεία.

Ένα βήμα πριν, αφυπνίσου!

Ο χιλιοπέταλος λωτός είναι

η αληθινή μήτρα του εσωτερικού όντος

Μην εξαπατάσαι από την αντανάκλασή της

που απεικονίζεται χαμηλά στο ιερό ανθρώπινο σώμα.

Ό,τι αντιλαμβάνεσαι χαμηλά, πρέπει να ανέλθει

στην κορυφή της ύπαρξής σου.

Ό,τι συλλάβεις στο υψηλότερο πεδίο της ύπαρξής σου,

σαν αγνό χιόνι μπορεί να λιώσει από το πυρ της καρδιάς

και να ποτίσει τους διψασμένους του πλανήτη.

Η σοφία της καρδιάς στο κέντρο του χιλιοπέταλου

μπορεί, μέσω φωτομετατροπής, να διασπασθεί

σε θυσία και αγάπη και να γίνει γνώση

και πολλά πεδία ζωής της γης.

Αντίστροφα τώρα, όλες οι γνώσεις της γης

πρέπει να διασπασθούν για να γίνουν αγάπη

που και αυτή διασπάται, ώστε να αποκαλυφθούν

τα πέταλα της θυσίας που, όταν αναφλεγούν,

αποκαλύπτουν το ιερό πολύτιμο πετράδι

στο κέντρο του λωτού.

Νίκος Στεφανίδης - Ένα βήμα πριν

Συνομιλία κουφών

“Το συναίσθημα μιας, έστω και μερικής απελευθερώσεως και η χαρά που δοκιμάζει κανείς έπειτα από κάθε νίκη στον εαυτό του, ξεπερνούν την περιορισμένη και αδύναμη ακόμη αντίληψη του εξωτερικού ανθρώπου, γι αυτό αισθάνεται την ανάγκη να τις εκφράσει.

Η ανάγκη αυτή είναι, κατά κάποιον τρόπο, νόμιμη αλλά και ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσεκτικός. Ο κανόνας που δίνει η Παράδοση στο θέμα αυτό είναι κατηγορηματικός: διατάζει τη ΣΙΩΠΗ. Θα ήταν όμως λάθος να νομίζουμε ότι απαιτεί πραγματικό τάμα σιωπής. Σωπαίνω, με την εσωτερική του έννοια σημαίνει: μιλώ αλλά μιλώ μέσα σε αυστηρά καθορισμένα όρια: ο άνθρωπος πρέπει να λέει εκείνο που πρέπει, όταν πρέπει και σε όποιον πρέπει. Αυτό, φυσικά, αποκλείει κάθε φλυαρία και κάθε πολυλογία.

Στον κανόνα της σιωπής προστίθεται και μια άλλη προσταγή που πρέπει να προσπαθήσει κανείς να σεβαστεί από τα πρώτα βήματά του στην εσωτερική εργασία. Αν παρατηρήσει τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος σε μια συζήτηση ή σε μια γενική συνομιλία, θα αντιληφθεί ότι αντί να ακούνε για τον εαυτό τους, δηλαδή για να μάθουν, και να μιλούν για τους άλλους, ο καθένας – και κανένας δεν ξεφεύγει από τον κανόνα – μιλάει για τον εαυτό του και ακούει από ευγένεια τους άλλους. Ο καθένας θέλει να επιβάλει τις ιδέες του και αναζητεί την κατάλληλη ευκαιρία για να το πραγματοποιήσει. Περιμένοντας να παρουσιαστεί η ευκαιρία αυτή, ακούμε με σχετική υπομονή και προσοχή ό,τι λέγεται. 

Εννοείται ότι μια τέτοιου είδους συνομιλία είναι ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΚΟΥΦΩΝ, από όπου δεν μπορεί κανείς να μάθει τίποτε και από όπου, συνήθως, δεν μαθαίνει τίποτε. Ο καθένας από τους συνομιλητές, τη στιγμή του χωρισμού, φεύγει με τα εφόδια που είχε όταν ήρθε, με τη διαφορά όμως ότι το είδος αυτό της συζητήσεως προκαλεί σημαντική απώλεια λεπτών ενεργειών.»

Boris Mouravieff – Γνώση

 

Αγάπη, αίσθημα και αφοσίωση συχνά συγχέονται

«Αγάπη, αίσθημα και αφοσίωση συχνά συγχέονται μεταξύ τους. Η αγνή αγάπη είναι ιδιότητα της ψυχής και είναι εντελώς περιεκτική. Η αγνή αγάπη μας συνδέει με το Θεό και μεταξύ μας. (…)Το αίσθημα συγκινεί και είναι ασταθές. Η αφοσίωση μπορεί να είναι φανατική και σκληρή. Η αγάπη όμως σμίγει και συγχωνεύει. Αντιλαμβάνεται, ερμηνεύει και συνθέτει όλες τις μορφές και όλες τις εκφράσεις, όλες τις αιτίες και όλες τις φυλές, σε μια φλογερή καρδιά αγάπης που δεν γνωρίζει χωριστικότητα, ούτε διαίρεση, ούτε δυσαρμονία. Το να πραγματοποιήσει κανείς αυτή την θεία έκφραση στην καθημερινή του ζωή, θεωρείται το ανώτατο που βρίσκεται μέσα μας.»

Alice Bailey – Από τη Βηθλεέμ στο Γολγοθά

Η ενσαρκωμένη ψυχή

"Η ενσαρκωμένη ψυχή απορρίπτει τα παλιά σώματα και ντύνεται νέα, καθώς ένας άνθρωπος αλλάζει ένα φόρεμα μεταχειρισμένο παίρνοντας ένα νέο.
Τα όπλα δεν μπορούν να την διαπεράσουν, ούτε να την κάψει μπορεί η φωτιά, κι ούτε τα νερά να μπούνε μέσα της, κι ούτε ο αγέρας να την ξεράνει.
Δεν μπορεί κανείς να την διαπεράσει, δεν μπορεί να την κάψει, δεν μπορεί να την βρέξει, ούτε να την γεράσει. Αιώνια, σταθερή, ακίνητη, εισδύοντας παντού τα πάντα, είναι για πάντα και αιώνια.
Δεν μπορεί να εκδηλωθεί, να φανερωθεί, δεν μπορεί κανείς να τη φέρει στο νου του, είναι αμετάβλητη. Τέτοια περιγράφεται πως είναι. Και για τούτο, γνωρίζοντας πως τέτοια είναι η φύση της, δεν θα έπρεπε διόλου να θλίβεσαι."

Bhagavad gita

Η καρδιά φροντίζει τον φίλο ως μητέρα

«Η καρδιά φροντίζει τον φίλο ως μητέρα! Τον φροντίζει ως παιδί, άχρονο, αμόλυντο, λαμπερό – ό,τι δρόμο κι αν ακολουθήσει παραμένει μέσα της ως πραγματική φύση, ως φως, ως Εαυτός. Έτσι όταν κι όποτε επιστρέψει το «παιδί» της, μέσα της ξαναβρίσκει την πραγματική του φύση. Τι πολύτιμη στάση! Τι διαμαντένια στάση! Μένει ίδια, αγνή, απαράμιλλη, όμορφη, σταθερή, φλόγινη, ουράνια, αχαρακτήριστη. Μητέρα αιώνια, αληθινή τροφοδότης. Μέσα από την καρδιά μας ο φίλος γεύεται την απειροσύνη του. Γεύεται την κίνησή του που τώρα γίνεται απεριόριστη. Γεύεται τη δυνατότητα να δημιουργήσει, ενώ πριν οι ταμπέλες του νου, του βράχου, των ιζημάτων των άλλων, τον περιόριζαν. Στην καρδιά φτερώνεται! Νιώθει φτερά τις πλάτες του, τα κέντρα του φλογίζονται και ψάχνει τις πραγματικές του ανάγκες, βλέποντας, ίσως για πρώτη φορά, τις ψεύτικες επιθυμίες. Μόνο η καρδιά χαρίζει απλότητα και λιτότητα. Μέσα από τον πλούτο της έρχεται το μέτρο το άριστο μέτρο!

Πότε κάποιος βρήκε μέσα μας απεριόριστη χαρά κι απεριόριστο χώρο; Πότε γυμνώθηκε από τους περιορισμούς του, από τους αυτοχαρακτηρισμούς του, από τις δεσμεύσεις του, από τα εμπόδιά του και στάθηκε ελεύθερος; Πότε ελευθερώθηκε μέσα μας κάποιος από την ανικανότητά του, ώστε να φανεί η ικανότητα της καρδιάς του;

Γιατί κατοικεί μέσα μας η δέσμευση, η ανικανότητα, το πάθος, η διαστροφή, το ψεύτικο του άλλου; Γιατί αγαπάμε τον φίλο με τα ελαττώματά του….

Βάζετε κάποιον στο σπίτι σας με τα λασπωμένα υποδήματά του; Όχι. Αλλά, μέσα σας τον βάζετε βρώμικο και τον αποδέχεστε. Αφού αυτό λοιπόν γίνεται, αφαιρέστε τη βρωμιά σαν να μην υπήρξε ποτέ. Δείτε τον καθαρό! Ζητήστε τον καθαρό! Δώστε του την ικανότητα κάθαρσης κι εξαγνισμού. Δώστε του τη φυσική του λάμψη. Αυτό, όμως μην το περιμένετε από τον άλλον – γίνεται μέσα στον μυστικό τόπο της καρδιάς. Η καρδιά αποκαθαίρει και η ώση της, η πυρφόρα ακτίνα της αγκαλιάζει κι εξαγνίζει. Έτσι στέκει μέσα μας αγνός, καθαρός, πνεύμα, φως! Έτσι διατηρείται μέσα μας ο φίλος.»

Νίκος Στεφανίδης – Μυστική καρδιά