Το σκοτάδι έχει τους δικούς του, ύπουλους τρόπους να εξαπλώνεται

«Το φως που εκπέμπουν κάποιοι φωτισμένοι στη Γη δεν είναι αρκετό για να διαλύσει το σκοτάδι. Και αυτό γιατί το σκοτάδι έχει τους δικούς του, ύπουλους τρόπους να εξαπλώνεται. Ακόμα κι αυτό που μπορεί να ειπωθεί σαν αλήθεια, το σκοτάδι θα το διαστρεβλώσει για να φέρει τα αποτελέσματα του διαχωρισμού και του πολέμου. Το σκοτάδι ζει από την ενέργεια του πολέμου, της άγνοιας και του φόβου. Η ενέργεια που παράγεται από τους ανθρώπους, ζώντας μέσα σε αυτό, τροφοδοτεί και αυξάνει την κυριαρχία του σκοταδιού. Η αγάπη και η ειρήνη παράγουν ενέργεια. Αυτή η ενέργεια παράγεται από τους ανθρώπους που τα βιώνουν. Το μίσος και η εκδίκηση παράγουν ενέργεια. Αυτή η ενέργεια παράγεται από τους ανθρώπους που τα βιώνουν. Όσο περισσότεροι άνθρωποι παράγουν αυτά τα συναισθήματα τόσο περισσότερο το σκοτάδι εδραιώνεται στη Γη. Η μισαλλοδοξία που καλλιεργείται μέσα από διαφορετικές θρησκείες και απόψεις, χρησιμοποιώντας το όνομα του Θεού, επαυξάνει το σκοτάδι και την κυριαρχία του στη Γη.

Το γνωστό «η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα σας» πέρασε στα ψιλά, αφήνοντας μια περίεργη γεύση στο στόμα των ανθρώπων. Αντί να του δώσουν σημασία, άφησαν τους «ειδικούς» να ασχολούνται με αυτό. Οι άνθρωποι αρέσκονται στους ειδικούς, στους θεούς το σκοτάδι υπέβαλε με μεθοδευμένους τρόπους ότι αυτοί είναι ανάξιοι και ότι κάποιοι άλλοι ξέρουν καλύτερα. Μέσα στην άγνοιά τους οι άνθρωποι δημιούργησαν τεράστια προβλήματα, όπως φτώχεια, πολέμους, δυστυχία, και πρέπει τώρα να ασχολούνται με αυτά. Πρέπει να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν κατηγορώντας κάποιους άλλους, τη μοίρα τους ή τον Θεό. Άφησαν τους ειδικούς να ασχολούνται με το «πνεύμα» που παραποιημένο ελέγχει πάλι την ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος πίστεψε ότι δεν έχει δυνατότητα επιλογής, δεν γνωρίζει τι να κάνει και ασχολείται μόνο με τα της επιβίωσης. Για να αποτελειώσουν αυτό το έργο, αχρήστευσαν κομμάτια του DNA που τον ενώνουν με τη μνήμη του, το παρελθόν του, τις ύψιστες δυνατότητες του θεϊκού εαυτού του. Έτσι παραμένει κίνδυνος και χειραγωγήσιμος στα χέρια του σκοταδιού.»

Ελένη Ιεροδιακόνου -  Το ταμπού της φώτισης

Η θεραπεία του σώματός μας είναι δική μας υπόθεση

«Όσοι έχουν ασχοληθεί ακόμα και επιπόλαια με τις θεραπείες θα γνωρίζουν ότι οι περισσότερες ασθένειες είναι ψυχοσωματικές. Αρρωσταίνουμε γιατί ζούμε λάθος, σκεφτόμαστε λάθος, επιλέγουμε λάθος, έχουμε κακές σχέσεις, παραμένουμε σε κακές σχέσεις, έχουμε λάθος προτεραιότητες. Ποιος είναι αυτός που θα εγγυηθεί ότι αν σε ένα τέτοιο θεραπευτήριο δεις βελτίωση ή θεραπεία, όταν γυρίσεις στον παλιό καλό σου εαυτό που σε οδήγησε στην ασθένεια δεν θα ξανανοσήσεις; Κανένας.
(…)

Η θεραπεία του σώματός μας είναι δική μας υπόθεση. Η θεραπεία δεν βρίσκεται στο τσεπάκι του θεραπευτή. Ο θεραπευτής μπορεί να παρέχει την απαιτούμενη ενέργεια, αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί για το αν εσύ μπορείς να την… παραλάβεις; Ποιος εγγυάται για το αν εσύ μπορείς να τη διαχειριστείς με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μεταβάλεις μόνιμα το σώμα σου; Ποιος εγγυάται για το τι θα κάνεις όταν επιστρέψεις στις γνωστές σου συνήθειες; Η θεραπεία προυποθέτει μια συνειδητή προσπάθεια να «καθαριστείς» από όλες τις αιτίες που σου προκάλεσαν αυτή τη δυσαρμονία. Ο θεραπευτής δεν μπορεί να θεραπεύσει κάποιον που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της θεραπείας του και δεν είναι συνειδητός σε αυτό. 

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Σε έναν κόσμο που αρέσκεται στους θεούς, τους αρχηγούς, τους ειδικούς, τους θεραπευτές, και κανείς δεν παίρνει την απόφαση να βρει το θεό, τον αρχηγό, τον ειδικό, τον θεραπευτή μέσα του. 

Επαναλαμβάνω: Ό,τι σου δίνεται από κάποιον άλλο δεν είναι ποτέ δικό σου. Μπορεί να είναι προσωρινό ή δανεικό.»

Ελένη Ιεροδιακόνου - Το ταμπού της φώτισης

Ό,τι ακούτε που σας γεμίζει φόβο, αποκλεισμό και αδιέξοδο

«Ό,τι ακούτε που σας γεμίζει φόβο, αποκλεισμό και αδιέξοδο, από όπου και να προέρχεται, είναι ψευδές. Ό,τι σας σκλαβώνει και σας απελπίζει προέρχεται από το σκοτάδι (όχι το ύψιστο των δυνατοτήτων του θεϊκού εαυτού μας). 

(…) 

Αληθινό και φωτεινό είναι αυτό που σε μεγαλώνει, σε ζεσταίνει, σε ελευθερώνει και σε αγαπά. Αν οι πληροφορίες ή οι διδασκαλίες που έχετε σας προκαλούν φόβο ή αίσθηση ασφυξίας, είναι ψεύτικες και σκοτεινές.

Έτσι οι γιόγκικες θρησκείες (σημ. «γιόγκικες» ονομάζει όσες λειτουργούν μέσα από τις αντιθέσεις/δυαδισμό π.χ. καλό-κακό) κάνουν τους ανθρώπους σκλάβους. Στους ανθρώπους έχουν ειπωθεί αρκετά πράγματα, υπεραπλουστευμένα, και πολλές φορές εσφαλμένα, στην προσπάθεια κάποιων να βοηθήσουν τη Γη. Η περιορισμένη οπτική και συνειδητότητα των ανθρώπων δημιούργησε την αναγκαιότητα περιορισμένων και υποτιμητικών θεωριών για να υποκινηθούν προς την ελευθερία. Το να κάνεις καλές πράξεις για να πας στον παράδεισο είναι μια από αυτές. Το να σε περιμένει η κόλαση μετά από αυτή τη ζωή, αν δεν υπακούς τις εντολές, είναι μια άλλη. Το να τρως πιλάφια περιτριγυρισμένος από τα ουρί του παραδείσου αν ζήσεις μια ενάρετη ζωή, είναι επίσης μια άλλη.

 Η αλήθεια είναι ότι απλώς έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε και έτσι δημιουργούμε πόνο στον εαυτό μας και στους άλλους. Αυτός ο πόνος είναι μέρος της συνειδητότητάς μας και της πραγματικότητάς μας. Αυτός ο πόνος δεν είναι τίποτα άλλο από τη λήθη της αγάπης. Η σωστή σύνδεση με αυτή την αγάπη καθαρίζει το κάρμα και τις επώδυνες για εμάς και για τους άλλους συνήθειες. Η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα μας. Είναι καιρός να ξεκλειδώσουμε και να αφυπνίσουμε αυτόν τον παράδεισο και να πάψουμε να ζούμε στον σκλαβωμένο κόσμο των ψευδαισθήσεων.»

Ελένη Ιεροδιακόνου - Το ταμπού της φώτισης

Τη δύναμη ενός λιονταριού και την ευαισθησία μιας δροσοσταλίδας

"Τα συναισθήματα, αλλά και οι σκέψεις είναι πράγματα. Η δόνηση σου είναι ανάλογη με το πώς αισθάνεσαι και το τι σκέφτεσαι. Εάν η δόνηση σου μυρίζει Θεό, τότε δεν υπάρχει κάρμα. Εάν οι σκέψεις σου είναι αγνές, τότε καίγεται το κάρμα. Εάν η ενέργεια σου αποκολληθεί από τα έγκατα της γης, τότε εξαφανίζεται το κάρμα. Εάν καθαρίσεις τη γη που πατάς, τότε δεν σε ακουμπά το κάρμα.

Εάν επιλέγεις τη χάρη, ζήσε τη χάρη. Εάν επιλέγεις το κάλλιστο, γίνε το κάλλιστο. Εάν αγαπάς την ομορφιά, γίνε η ομορφιά. Εάν αναζητάς τη χάρη, άρχισε συνειδητά να τη προσκαλείς.

Ζήσε τη ζωή σου προσεκτικά και όμορφα! Να έχεις τη δύναμη ενός λιονταριού και την ευαισθησία μιας δροσοσταλίδας. Τη δύναμη θα τη χρειαστείς για να πατάξεις την άγνοια. Και την ευαισθησία θα τη χρειαστείς για να θωπεύσεις το άπειρο. Άρχισε να ετοιμάζεσαι για το ταξίδι. Η επιλογή έγινε…Η μέρα ξημέρωσε και τα καραβάνια της αγάπης ετοιμάζονται. Πάρε σειρά!"

 

Ελένη Ιεροδιακόνου – Τα 7 κλειδιά της χάρης

Ο πόνος σου δίνει συνειδητότητα

“Ο πόνος σου δίνει συνειδητότητα. Ο πόνος σου δίνει το αίσθημα της αλλαγής, ότι πρέπει να ανανεωθείς, πρέπει να ξαναγεννηθείς. Έτσι όπως είσαι, υποφέρεις, γι αυτό κάτι πρέπει να γίνει.

(...)

Ο πόνος φέρνει τη συνειδητότητα, αλλά όσο περισσότερο συνειδητός γίνεσαι, τόσο εξαφανίζεται ο πόνος.

(...)

Όταν υποφέρεις, σπαταλάς ενέργεια. Μέσα στην αγωνία σου, σπαταλάς ενέργεια, γίνεται διαρροή ενέργειας. Όποτε υπάρχει πόνος, ταρακούνησε τον εαυτό σου. Κλείσε τα μάτια και κοίταξε τον πόνο. Όποιος κι αν είναι - διανοητικός, σωματικός, υπαρξιακός – όποιος κι αν είναι, κοίταξέ τον, διαλογίσου πάνω σε αυτόν. Κοίταξέ τον σαν να πρόκειται για ένα αντικείμενο. 

Όταν κοιτάζεις τον πόνο σου σαν αντικείμενο, είσαι χωρισμένος από αυτόν, δεν είσαι πλέον ταυτισμένος μαζί του. Η γέφυρα έχει κοπεί. Και τότε η ενέργεια που επρόκειτο να πάει στον πόνο, δεν θα πάει, επειδή η γέφυρα έπαψε να υπάρχει. Η γέφυρα είναι η ταύτιση. Αν αισθάνεσαι ότι είσαι το σώμα, τότε η ενέργεια πηγαίνει στο σώμα. Όπου αισθάνεσαι ταύτιση, η ενέργεια σου πηγαίνει εκεί.”

Osho - Ο σπόρος του σιναπιού

Το Εγώ λατρεύει να παραπονιέται

«Το Εγώ λατρεύει να παραπονιέται για διάφορα πράγματα που κάνουν οι άλλοι. Και όσο περισσότερο παραπονιέται τόσο αυξάνεται μέσα μας η αίσθηση ότι εμείς είμαστε οι σωστοί και οι άλλοι λάθος. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που μας δίνουν αφορμές να παραπονιόμαστε. Και η ζωή το κάνει αυτό όχι για να σου σπάσει τα νεύρα αλλά για να σε κάνει πιο συνειδητό. Δεν είναι ότι κάποιο κακό δαιμόνιο έβαλε τους ανθρώπους αυτούς γύρω σου για να σε κάνουν δυστυχισμένο. Οι προσδοκίες σου να συμπεριφέρονται οι άλλοι με έναν συγκεκριμένο τρόπο είναι που σε κάνoυν δυστυχισμένο.»

Eckhart Tolle

Κοίταξε εκείνους που καλούν

"Κοίταξε εκείνους που καλούν. 

Τι ομορφιά! Όχι μόνο ατενίζουνε την ομορφιά, 

μα θα τη μοιραζόντουσαν μαζί σου. 

Το να μοιράζεσαι είναι η εγγύηση της νίκης.

 Και οι λέξεις που ξεκλειδώνουν είναι καθαρές. 

Λίγοι όμως ξέρουν πως να τις εφαρμόσουν στις θύρες."

Φύλλα απο τον κήπο του Μορυα (βιβλίο πρώτο)

Είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη

"Πολλά χρόνια πριν ο Carl Sagan είπε: «Είμαστε ένας τρόπος για να γνωρίσει το σύμπαν τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα μέρος του εαυτού μας γνωρίζει ότι από αυτό προερχόμαστε. Και εκεί λαχταράμε να επιστρέψουμε. Και μπορούμε, επειδή το σύμπαν βρίσκεται μέσα μας. Είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη». Απ’ ότι φαίνεται, τα λόγια αυτά είναι κάτι περισσότερο από ποιητικά. Κάθε στοιχείο, κάθε μόριο, κάθε συστατικό της σύνθεσης αυτής που ονομάζεται φύση προήλθε από το ίδιο γεγονός, την ίδια πρότυπη πηγή.

Όταν το δημιούργημα αυτό ξετυλίχθηκε πια πλήρως μετά το Big Bang, υποατομικά σωματίδια συνέθεσαν άτομα, διαμορφώνοντας πρώτα το υδρογόνο, το οποίο άρχισε να συσσωρεύεται εξαιτίας της βαρύτητας μετά από πολλά εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Αυτές οι μάζες είναι που τελικά αποκαλούμε αστέρια. Αυτά τα πρώτα αστέρια έλαμψαν, ψυχράνθηκαν και εξερράγησαν, δημιουργώντας και απελευθερώνοντας ακόμα περισσότερη ενέργεια, ακόμα περισσότερα στοιχεία στο σύμπαν μας.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, δημιουργήθηκε κάθε συστατικό του σύμπαντος, κάθε οικοδομικό υλικό μπήκε στη θέση του. Και όλα όσα είναι μέρος του κόσμου μας που τέθηκε τότε σε λειτουργία, παρασύροντάς μας όλους στην ύπαρξη, λίγο προς λίγο, δισεκατομμύρια μικρά «αστέρια» μόνο πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι το 93% της μάζας του σώματός μας είναι κυριολεκτικά αστερόσκονη. Και όπως ένας συγγραφέας το έθεσε «Και απλά σκεφτείτε το… Κάποιος, καιρό πριν θα είχε κάνει ευχή σε ένα αστέρι, από το οποίο εσείς είστε φτιαγμένοι τώρα».

Αυτή η ιστορία της δημιουργίας διαθέτει την ίδια εκτυφλωτική λάμψη που έχει και η ιστορία της Γένεσης. Και οι δύο ιστορίες λένε παρόμοια πράγματα. Όλες αυτές οι ιστορίες μοιράζονται την ίδια πηγή, το ίδιο υλικό, την ίδια ουσία· είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, κάτι που σημαίνει ότι αποτελούμε όλοι ένα μέρος του άλλου, με τον τρόπο ακριβώς που είμαστε και μέρος αυτού του κόσμου. Τόσοι εκατοντάδες, χιλιάδες θρησκευτικοί στοχαστές έχουν ονομάσει αυτή την πηγή σύνδεσης, Θεό. Και το υλικό με το οποίο συνδεόμαστε, αγάπη. Όχι την αγάπη με την έννοια που έχει πια υπερισχύσει στον σημερινό κόσμο, αλλά εκείνη που βρίσκεται ενσωματωμένη στην συνειδητοποίηση ότι είμαστε ένα και ότι όλοι αξίζουμε μια αξιοπρεπή ζωή πάνω σε αυτό τον πλανήτη.

Παρά την ισχυρή ψευδαίσθηση που επικρατεί ότι είμαστε ξεχωριστά όντα, όταν θυμάμαι ξανά ότι τελικά το ανάποδο είναι αυτό που ισχύει, ότι δηλαδή όλοι προερχόμαστε από την ίδια αστερόσκονη, ότι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό και ότι αποτελούμε ο ένας μέρος του άλλοι στροβιλιζόμενοι μαζί σε αυτή τη ζωή, νιώθω ότι μπορώ να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος και ότι πρέπει να προσπαθήσω σκληρά γι’ αυτό."

David B. Seaburn, Ph. D

Αναδημοσίευση απο "Εναλλακτική δράση"

Κύριος των συναισθημάτων και σκέψεων

«Εκείνος που δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματα του δυσκολεύεται να πάει στην αλήθεια. Εκείνος που δεν είναι κύριος του εαυτού του, δεν μπορεί να προχωρήσει εύκολα. Εκείνος που άγεται και φέρεται, είναι σχεδόν αδύνατον να φτάσει στον στόχο του. Εκείνος που το κέντρο του, γίνονται τα γεγονότα έξω από αυτόν, δυσκολεύεται να επικεντρωθεί μέσα του.

Εκείνος που προσκολλάται με τα φαινόμενα και γινόμενα έξω από αυτόν, δυσκολεύεται να ενωθεί με τον Θεό.

Ένας άνθρωπος (γυναίκα ή άντρας) στη φυσιολογική του μορφή είναι κύριος των συναισθημάτων και σκέψεων του. Αυτός ο άνθρωπος (ο κύριος του εαυτού του) δεν εξαρτάται από τις συνθήκες έξω από αυτόν. Επίσης δεν εξαρτάται από το τι σκέφτονται οι άλλοι γι αυτόν. Δεν πασχίζει να κρατήσει κάτι για τον εαυτό του και κινείται σταθερά στο απόλυτα καλό. Δεν φοβάται να αφήσει εκείνα που τον κρατούν δέσμιο, και είναι έτοιμος συνεχώς για την όποια θετική διερεύνηση. Η αναζήτηση του Θεού είναι η ύψιστη δίψα που κάποιος άνθρωπος μπορεί να έχει. Εάν κάποιος δεν διαθέτει ακλόνητη θέληση, τότε πως θα το κάνει; Εάν κάποιος δεν έχει πάρει αμετάκλητη απόφαση να πάει προς τα εκεί, τότε πως θα τα καταφέρει; Η θέληση και η δύναμη είναι απαραίτητα στοιχεία που κάποιος πρέπει να διαθέτει, για να πάει προς τον στόχο του.»

Ελένη Ιεροδιακόνου - Τα 7 κλειδιά της χάρης 

Η αναζήτηση της ευτυχίας

Η αναζήτηση της ευτυχίας από μόνη της δημιουργεί μία ένταση. Και αυτό, επειδή ο άνθρωπος είναι ήδη ευτυχισμένος αλλά δεν το γνωρίζει. Ο άνθρωπος αναζητά την ευτυχία, επειδή μέσα του βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση. Εάν αυτή η κατάσταση συνείδησης έχει ξεχαστεί, τότε θα μπει σε αγωνία για να την ξαναβρεί. Για να βιώσει την ευτυχία, θα προσπαθήσει να εδραιώσει κάποιες συνθήκες έξω από αυτόν. Η συγκέντρωση του ανθρώπου στην εδραίωση των τέλειων εξωτερικών συνθηκών, για την επίτευξη της ευτυχίας, προκαλεί ένταση μέσα σε αυτόν. Αυτό συμβαίνει, επειδή οι συνθήκες έξω από αυτόν δεν είναι σταθερές και δεν εξαρτώνται πάντα από τις επιθυμίες του. Έτσι, τα απραγματοποίητα όνειρα και οι απραγματοποίητες ιδανικές συνθήκες, τοποθετούν τον άνθρωπο σε μία διαρκή αγωνία.

Η εχθρότητα από την άλλη, βρίσκεται εκεί, επειδή έχει την τάση να επιρρίπτει ευθύνες σε κάποιους άλλους για την μη “ τέλεια” ζωή του. Έτσι, οι άνθρωποι, οι συνθήκες και οι καταστάσεις έξω από αυτόν, που δεν πληρούν τις προσδοκίες του γίνονται οι “ εχθροί” του, εφόσον εχθρεύονται την ευτυχία του. Όσο περισσότερο ένας άνθρωπος “ κρέμεται” από τους άλλους ή από τις εξωτερικές συνθήκες για να γίνει ευτυχισμένος, τόσο περισσότερο, εχθρότητα και αγωνία αναπτύσσονται μέσα σε αυτόν. Ο αληθινός πνευματικός δρόμος ή Δάσκαλος, γυρίζει την προσοχή του ανθρώπου μέσα σε αυτόν, για την ενθύμηση της ευτυχίας μέσα του. Γι αυτό και οι πανάρχαιες νουθεσίες για μη- προσκόλληση και μη-ταύτιση είναι αιώνιες και αλάθητες.

Είναι καλό για έναν άνθρωπο να θυμάται, ότι μπορεί να βιώσει ευτυχία, επειδή αυτό υπάρχει σαν εκπομπή από την “κατασκευή” του. Ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει την ευτυχία, όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές, επειδή είναι σε θέση να βιώσει την ευτυχία. Μέσα στον άνθρωπο βρίσκεται η ευτυχία. Οι συνθήκες έξω, απλά γίνονται η αφορμή για να βιώσει την ευτυχία. Εάν όμως ο άνθρωπος στραφεί μέσα του, τότε θα φτάσει σε ένα σημείο που θα μπορεί να βιώνει την ευτυχία, ανεξαρτήτως εξωτερικών αφορμών και συνθηκών. Η στροφή του ανθρώπου από έξω προς τα μέσα, όπως και η εύρεση της εσωτερικής ευτυχίας ( χωρίς προϋποθέσεις) είναι το όνειρο κάθε ψυχής."

Ελένη Ιεροδιακόνου

 

Ένα βήμα πριν

Ένα βήμα πριν, αφυπνίσου!

Μέσα στο ιερό δώμα δεν υπάρχουν ομιλίες,

Αλλά βασιλεύει η σιωπή.

Το διαμάντι της καρδιάς σου βρίσκει

μυστικά και σιωπηλά τον προορισμό του

και ένας θαυμαστός χιλιοπέταλος λωτός

ηλεκτροεμφανίζεται για να ξεκινήσει

μια νέα Κοσμική μαθητεία.

Ένα βήμα πριν, αφυπνίσου!

Ο χιλιοπέταλος λωτός είναι

η αληθινή μήτρα του εσωτερικού όντος

Μην εξαπατάσαι από την αντανάκλασή της

που απεικονίζεται χαμηλά στο ιερό ανθρώπινο σώμα.

Ό,τι αντιλαμβάνεσαι χαμηλά, πρέπει να ανέλθει

στην κορυφή της ύπαρξής σου.

Ό,τι συλλάβεις στο υψηλότερο πεδίο της ύπαρξής σου,

σαν αγνό χιόνι μπορεί να λιώσει από το πυρ της καρδιάς

και να ποτίσει τους διψασμένους του πλανήτη.

Η σοφία της καρδιάς στο κέντρο του χιλιοπέταλου

μπορεί, μέσω φωτομετατροπής, να διασπασθεί

σε θυσία και αγάπη και να γίνει γνώση

και πολλά πεδία ζωής της γης.

Αντίστροφα τώρα, όλες οι γνώσεις της γης

πρέπει να διασπασθούν για να γίνουν αγάπη

που και αυτή διασπάται, ώστε να αποκαλυφθούν

τα πέταλα της θυσίας που, όταν αναφλεγούν,

αποκαλύπτουν το ιερό πολύτιμο πετράδι

στο κέντρο του λωτού.

Νίκος Στεφανίδης - Ένα βήμα πριν

Συνομιλία κουφών

“Το συναίσθημα μιας, έστω και μερικής απελευθερώσεως και η χαρά που δοκιμάζει κανείς έπειτα από κάθε νίκη στον εαυτό του, ξεπερνούν την περιορισμένη και αδύναμη ακόμη αντίληψη του εξωτερικού ανθρώπου, γι αυτό αισθάνεται την ανάγκη να τις εκφράσει.

Η ανάγκη αυτή είναι, κατά κάποιον τρόπο, νόμιμη αλλά και ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσεκτικός. Ο κανόνας που δίνει η Παράδοση στο θέμα αυτό είναι κατηγορηματικός: διατάζει τη ΣΙΩΠΗ. Θα ήταν όμως λάθος να νομίζουμε ότι απαιτεί πραγματικό τάμα σιωπής. Σωπαίνω, με την εσωτερική του έννοια σημαίνει: μιλώ αλλά μιλώ μέσα σε αυστηρά καθορισμένα όρια: ο άνθρωπος πρέπει να λέει εκείνο που πρέπει, όταν πρέπει και σε όποιον πρέπει. Αυτό, φυσικά, αποκλείει κάθε φλυαρία και κάθε πολυλογία.

Στον κανόνα της σιωπής προστίθεται και μια άλλη προσταγή που πρέπει να προσπαθήσει κανείς να σεβαστεί από τα πρώτα βήματά του στην εσωτερική εργασία. Αν παρατηρήσει τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος σε μια συζήτηση ή σε μια γενική συνομιλία, θα αντιληφθεί ότι αντί να ακούνε για τον εαυτό τους, δηλαδή για να μάθουν, και να μιλούν για τους άλλους, ο καθένας – και κανένας δεν ξεφεύγει από τον κανόνα – μιλάει για τον εαυτό του και ακούει από ευγένεια τους άλλους. Ο καθένας θέλει να επιβάλει τις ιδέες του και αναζητεί την κατάλληλη ευκαιρία για να το πραγματοποιήσει. Περιμένοντας να παρουσιαστεί η ευκαιρία αυτή, ακούμε με σχετική υπομονή και προσοχή ό,τι λέγεται. 

Εννοείται ότι μια τέτοιου είδους συνομιλία είναι ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΚΟΥΦΩΝ, από όπου δεν μπορεί κανείς να μάθει τίποτε και από όπου, συνήθως, δεν μαθαίνει τίποτε. Ο καθένας από τους συνομιλητές, τη στιγμή του χωρισμού, φεύγει με τα εφόδια που είχε όταν ήρθε, με τη διαφορά όμως ότι το είδος αυτό της συζητήσεως προκαλεί σημαντική απώλεια λεπτών ενεργειών.»

Boris Mouravieff – Γνώση

 

Αγάπη, αίσθημα και αφοσίωση συχνά συγχέονται

«Αγάπη, αίσθημα και αφοσίωση συχνά συγχέονται μεταξύ τους. Η αγνή αγάπη είναι ιδιότητα της ψυχής και είναι εντελώς περιεκτική. Η αγνή αγάπη μας συνδέει με το Θεό και μεταξύ μας. (…)Το αίσθημα συγκινεί και είναι ασταθές. Η αφοσίωση μπορεί να είναι φανατική και σκληρή. Η αγάπη όμως σμίγει και συγχωνεύει. Αντιλαμβάνεται, ερμηνεύει και συνθέτει όλες τις μορφές και όλες τις εκφράσεις, όλες τις αιτίες και όλες τις φυλές, σε μια φλογερή καρδιά αγάπης που δεν γνωρίζει χωριστικότητα, ούτε διαίρεση, ούτε δυσαρμονία. Το να πραγματοποιήσει κανείς αυτή την θεία έκφραση στην καθημερινή του ζωή, θεωρείται το ανώτατο που βρίσκεται μέσα μας.»

Alice Bailey – Από τη Βηθλεέμ στο Γολγοθά

Η ενσαρκωμένη ψυχή

"Η ενσαρκωμένη ψυχή απορρίπτει τα παλιά σώματα και ντύνεται νέα, καθώς ένας άνθρωπος αλλάζει ένα φόρεμα μεταχειρισμένο παίρνοντας ένα νέο.
Τα όπλα δεν μπορούν να την διαπεράσουν, ούτε να την κάψει μπορεί η φωτιά, κι ούτε τα νερά να μπούνε μέσα της, κι ούτε ο αγέρας να την ξεράνει.
Δεν μπορεί κανείς να την διαπεράσει, δεν μπορεί να την κάψει, δεν μπορεί να την βρέξει, ούτε να την γεράσει. Αιώνια, σταθερή, ακίνητη, εισδύοντας παντού τα πάντα, είναι για πάντα και αιώνια.
Δεν μπορεί να εκδηλωθεί, να φανερωθεί, δεν μπορεί κανείς να τη φέρει στο νου του, είναι αμετάβλητη. Τέτοια περιγράφεται πως είναι. Και για τούτο, γνωρίζοντας πως τέτοια είναι η φύση της, δεν θα έπρεπε διόλου να θλίβεσαι."

Bhagavad gita

Η καρδιά φροντίζει τον φίλο ως μητέρα

«Η καρδιά φροντίζει τον φίλο ως μητέρα! Τον φροντίζει ως παιδί, άχρονο, αμόλυντο, λαμπερό – ό,τι δρόμο κι αν ακολουθήσει παραμένει μέσα της ως πραγματική φύση, ως φως, ως Εαυτός. Έτσι όταν κι όποτε επιστρέψει το «παιδί» της, μέσα της ξαναβρίσκει την πραγματική του φύση. Τι πολύτιμη στάση! Τι διαμαντένια στάση! Μένει ίδια, αγνή, απαράμιλλη, όμορφη, σταθερή, φλόγινη, ουράνια, αχαρακτήριστη. Μητέρα αιώνια, αληθινή τροφοδότης. Μέσα από την καρδιά μας ο φίλος γεύεται την απειροσύνη του. Γεύεται την κίνησή του που τώρα γίνεται απεριόριστη. Γεύεται τη δυνατότητα να δημιουργήσει, ενώ πριν οι ταμπέλες του νου, του βράχου, των ιζημάτων των άλλων, τον περιόριζαν. Στην καρδιά φτερώνεται! Νιώθει φτερά τις πλάτες του, τα κέντρα του φλογίζονται και ψάχνει τις πραγματικές του ανάγκες, βλέποντας, ίσως για πρώτη φορά, τις ψεύτικες επιθυμίες. Μόνο η καρδιά χαρίζει απλότητα και λιτότητα. Μέσα από τον πλούτο της έρχεται το μέτρο το άριστο μέτρο!

Πότε κάποιος βρήκε μέσα μας απεριόριστη χαρά κι απεριόριστο χώρο; Πότε γυμνώθηκε από τους περιορισμούς του, από τους αυτοχαρακτηρισμούς του, από τις δεσμεύσεις του, από τα εμπόδιά του και στάθηκε ελεύθερος; Πότε ελευθερώθηκε μέσα μας κάποιος από την ανικανότητά του, ώστε να φανεί η ικανότητα της καρδιάς του;

Γιατί κατοικεί μέσα μας η δέσμευση, η ανικανότητα, το πάθος, η διαστροφή, το ψεύτικο του άλλου; Γιατί αγαπάμε τον φίλο με τα ελαττώματά του….

Βάζετε κάποιον στο σπίτι σας με τα λασπωμένα υποδήματά του; Όχι. Αλλά, μέσα σας τον βάζετε βρώμικο και τον αποδέχεστε. Αφού αυτό λοιπόν γίνεται, αφαιρέστε τη βρωμιά σαν να μην υπήρξε ποτέ. Δείτε τον καθαρό! Ζητήστε τον καθαρό! Δώστε του την ικανότητα κάθαρσης κι εξαγνισμού. Δώστε του τη φυσική του λάμψη. Αυτό, όμως μην το περιμένετε από τον άλλον – γίνεται μέσα στον μυστικό τόπο της καρδιάς. Η καρδιά αποκαθαίρει και η ώση της, η πυρφόρα ακτίνα της αγκαλιάζει κι εξαγνίζει. Έτσι στέκει μέσα μας αγνός, καθαρός, πνεύμα, φως! Έτσι διατηρείται μέσα μας ο φίλος.»

Νίκος Στεφανίδης – Μυστική καρδιά

 

Η κρυμμένη δόξα του εσωτερικού ανθρώπου

"Στην εσωτερική φιλολογία το στάδιο στο οποίο η συνείδηση του ανθρώπου λειτουργεί στο φως της Ψυχής του, ονομάζεται στάδιο αφύπνισης της συνείδησης. Το στάδιο που ο άνθρωπος είναι θύμα του κατώτερου εαυτού του, των θυμαπατών και των παραισθήσεων ονομάζεται ύπνος ή στάδιο της άγνοιας και του σκοταδιού. Τον παλιό καιρό ο άνθρωπος ονομαζόταν μη-γνώστης, αν δεν είχε εμπειρία επικοινωνίας με την Ψυχή του και ζούσε μέσα στα όρια των πέντε αισθήσεών του. Η γνώση έρχεται από μέσα και ο άνθρωπος γίνεται αληθινός γνώστης όταν ο νους του εμποτίζεται από το φως της Ψυχής του. Μόνο τότε μπορεί να αρχίσει να αντιλαμβάνεται το βάθος της μορφικής άγνοιας και αρχίζει να χρησιμοποιεί όλη τη νέα γνώση του για να εργαστεί για το Μεγάλο Σχέδιο πίσω από την εκδηλωμένη ζωή.Μόνο η γνώση της Ψυχής μπορεί να μας οδηγήσει προς την ευτυχία, τη χαρά και την ευδαιμονία, την κατάσταση του αληθινού Εαυτού μας." 

Torkom Saraydarian - Η κρυμμένη δόξα του εσωτερικού ανθρώπου

Η μάχη με τους άλλους

«Η μάχη με τους άλλους δεν είναι παρά ένα τέχνασμα, για να αποφύγεις τον εσωτερικό πόλεμο. 

Αν δεν αισθάνεσαι άνετα με τον εαυτό σου, τότε δυο είναι οι πιθανότητες: Είτε υποφέρεις αυτή τη δυσφορία είτε την πετάς στους άλλους. Όταν βρίσκεσαι σε ένταση, είσαι έτοιμος να πολεμήσεις και οποιαδήποτε πρόφαση αρκεί. Η πρόφαση δεν έχει σημασία. Θα επιτεθείς στους πάντες: στον υπάλληλο σου, στη γυναίκα σου, στο παιδί σου.

Πως πετάς στους άλλους την εσωτερική σου σύγκρουση και δυσφορία; Κάνοντας τους άλλους υπεύθυνους, οπότε κάνεις κάθαρση. Τώρα μπορείς να είσαι θυμωμένος, μπορείς να πετάξεις κάπου το θυμό και τη βία σου κι αυτό σε ανακουφίζει, σε ξαλαφρώνει, για λίγο. Ασφαλώς, μόνο για λίγο, γιατί, μέσα σου δεν έχεις αλλάξει θα μαζέψεις υλικό πάλι, το παλιό παραμένει. Αύριο θα ξαναμαζέψεις – θυμό, μίσος – και θα πρέπει πάλι να τα πετάξεις στους άλλους. Μαλώνεις με τους άλλους, γιατί συνεχώς μαζεύεις άχρηστα πράγματα μέσα σου και πρέπει να τα βγάλεις έξω. 

Ο άνθρωπος που έχει κατακτήσει τον εαυτό του, που έχει γίνει αφέντης του εαυτού του, δεν έχει εσωτερική σύγκρουση. Ο πόλεμος έχει σταματήσει. Μέσα του, είναι ένας, όχι δυο, που πολεμούν μεταξύ τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν κάνει τους άλλους υπεύθυνους ποτέ δεν πετάει τίποτε πάνω τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν πολεμά με κανέναν. 

Αυτό, λοιπόν, είναι ένα τέχνασμα του νου, γα να αποφύγει την εσωτερική σύγκρουση, γιατί η εσωτερική σύγκρουση πονάει περισσότερο, για πολλούς λόγους. Ο βασικός λόγος είναι ότι ο καθένας έχει την εικόνα του καλού ανθρώπου, για τον εαυτό του. Και η ζωή είναι τέτοια, που, χωρίς αυτή την εικόνα, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να ζήσει κανείς.» 

Osho - Ο σπόρος του σιναπιού

Μισογεμάτο ή μισοάδειο;

"Μια μέρα, κάποιος μου έδειξε ένα ποτήρι νερό που ήταν μισογεμάτο. Και έπειτα είπε: "Είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο; Οπότε εγώ ήπια το νερό. Κανένα πρόβλημα πια."

Alejandro Jodorowsky

Δεν έχουμε καλέσει τον φίλο στον ιερό μυστικό τόπο

«Ίσως μέχρι τώρα δεν έχουμε καλέσει τον φίλο στον ιερό μυστικό τόπο της καρδιάς. Τον συναντούσαμε σαν τοίχος προς τοίχο, σαν μυαλό προς μυαλό, σαν αναμνήσεις προς αναμνήσεις, σαν ταμπέλες χαρακτηρισμών ο ένας για τον άλλον. Ο φίλος και σύντροφός μας είναι παγιωμένος στον νου μας σαν αυτό ή εκείνο, σαν πρόβλημα ή σαν κάτι υψηλό και μοναδικό. Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει. Χτίζαμε με υλικά γήινα κάτι που είναι υπεργήινο, αχρονικό, φως, ασώματο, αγέννητο, θεϊκό. Χτίζαμε με τις μνήμες και την παιδεία του παρελθόντος ένα «σωματό-μυαλό» και τον αντιμετωπίζαμε σαν «σωματό-μυαλό». Τον αντιμετωπίζαμε θέλοντας να πάρουμε ή να δώσουμε. Τον βλέπαμε πλούσιο και θέλαμε να δανειστούμε ή τον βλέπαμε φτωχό κι από οίκτο του δίναμε κάτι, για να αυτοχαρακτηριστούμε είτε ως επαίτης είτε ως δότης φιλάνθρωπος. Αυτά είναι του μυαλού παιχνίδια. Χτίζαμε, μέσω των ιζημάτων του βράχου που καλύπτει την καρδιά, ένα αντίστοιχο αντικείμενο αγνοώντας ολοκληρωτικά την ουσία, την άπειρη καρδιά, το αιώνιο πυρ του Εαυτού. Ενώ η σχέση με τον φίλο και σύντροφο μπορεί να γίνει ιερή κοινωνία, μελέτη, σιωπή και συνοδοιπορία, διαστρέφεται από τα ιζήματα των βράχων και γίνεται σωματική, συναισθηματική, νοητική, υλιστική σχέση εξάρτησης ή κυριαρχίας, εκμετάλλευσης και δέσμευσης. Φανταστείτε το: η καρδιά μας προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την καρδιά του και στην έξοδό της συναντά τα ιζήματα του βράχου και η ακτίνα της διαστρέφεται. Τότε παράγονται οι περιορισμοί, τα μπλοκαρίσματα, οι φόβοι, οι επιθυμίες. Δεν λειτουργεί η καρδιά, αλλά οι προβολές των λανθασμένων αδενικών λειτουργιών και δεν σχετιζόμαστε εμείς αλλά βράχος με βράχο, ανησυχία με ανησυχία, ύλη με ύλη, νους με νου, σώμα με σώμα. Κι αυτή η λειτουργία – λόγω μη έρευνας – στηρίζεται από όλο το περιβάλλον μας, το οποίο συνήθως υποστηρίζει ό,τι ψεύτικο, ό,τι  διαστροφικό στο όνομα της δήθεν ελευθερίας. Βάψαμε τις αλυσίδες μας χρυσές και τις κάνουμε δώρο ο ένας στον άλλον. Κάναμε κόμμα αλυσοδεμένων, ζητώντας να εγγράψουμε κι άλλα μέλη. Σιγά σιγά όλοι το θεωρούν φυσικό να διαστρέφονται, να εκμεταλλεύονται, να κοροϊδεύουν, να κλέβουν, να φοβούνται, να βασανίζουν και να λένε το ανατριχιαστικό συμπέρασμα: «έτσι είναι η ζωή». Δεν είναι έτσι η ζωή! Η ζωή είναι ζωή καρδιάς!»

Νίκος Στεφανίδης - Μυστική καρδιά

Oι άνθρωποι αναζητούν κάτι το διαρκές

«Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, οι άνθρωποι αναζητούν κάτι το διαρκές και δυστυχώς οι ηδονές, οι χαρές, οι ικανοποιήσεις, όλα όσα γεύονται, όλα όσα κάνουν, δεν αφήνουν ίχνη για πολύ. Πρέπει την επόμενη ή λίγο αργότερα να αρχίσουν ξανά από την αρχή και οι επαναλήψεις της ίδιας διαδικασίας δεν έχουν τελειωμό. Και, ακόμα και οι πιο ευτυχισμένοι, οι πιο τυχεροί, στους οποίους όλα πάνε καλά, δεν είναι ποτέ βέβαιοι ότι η ευτυχία τους θα διαρκέσει. Ανησυχούν, έχουν αμφιβολίες και επιδιώκουν όλοι να δημιουργήσουν κάτι το οριστικό: την οριστική ασφάλεια, την οριστική επιτυχία, την οριστική υγεία, κι αυτά ακριβώς είναι πολύ δύσκολο να τα αποκτήσει κανείς. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι αυτό, κυρίως το ότι δεν ξέρουμε πως μπορούμε να αποκτήσουμε αυτά τα πράγματα: τρέχουμε δεξιά κι αριστερά να βρούμε αυτό που είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθεί, διαβάζουμε, ταξιδεύουμε, ρωτάμε τους άλλους… Και αυτό είναι το δράμα μας, αυτή είναι η τραγωδία μας. Όλος ο κόσμος θα νόμιζε ότι η τραγωδία βρίσκεται αλλού: στο να μην έχει κάποιος χρήματα, υγεία, σπίτι, γυναίκα, παιδί. Μα όλα αυτά δεν είναι παρά ασήμαντα πράγματα, δεν είναι αυτές οι τραγωδίες.  Η πραγματική τραγωδία είναι να μην μπορεί κανείς καν να αναλύσει την πραγματικότητα των όσων συμβαίνουν μέσα του, ούτε να καταλαβαίνει αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη.
Όλοι νομίζουν ότι ψάχνουν να βρουν το χρήμα ή μια γυναίκα… στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι το ίδιο κι εσείς, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, ήρθατε σήμερα να βρείτε κάτι, αλλά ίσως δεν ξέρετε τι. Είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι, έρχεστε να βρείτε κάτι το σταθερό, το άφθαρτο, το αιώνιο.»

Omraam Mikhael Aivanhov

Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει θεϊκός

"Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει θεϊκός. Αν δεν γίνει θεϊκός ο άνθρωπος, δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά ικανοποίηση, καμιά ευχαρίστηση. Αλλά πώς μπορείς να γίνεις θεϊκός; Οι ιερείς σου λένε ότι είσαι αμαρτωλός. Οι ιερείς σου λένε ότι είσαι καταδικασμένος, ότι είναι επόμενο να πας στην κόλαση. Και σε κάνουν να φοβάσαι πολύ να αγαπήσεις τον εαυτό σου.Γ΄αυτό ακριβώς και είναι τόσο εύκολο στους ανθρώπους να βρίσκουν ελαττώματα. Βρίσκουν ελαττώματα στον εαυτό τους, πώς να αποφύγουν να βρουν ελαττώματα στους άλλους; Μάλιστα, τα βρίσκουν και τα μεγεθύνουν, τα κάνουν όσο πιο μεγάλα γίνεται. Φαίνεται πως μόνο με αυτό το τέχνασμα σώζονται΄ αναγκαστικά το κάνεις αυτό για να περισώσεις κατά κάποιο τρόπο το γόητρό σου. Γι΄αυτό και υπάρχει τόση πολλή κριτική και τόση έλλειψη αγάπης."

Osho - The Dhammapada: The Way of the Buddha

Στο παρελθόν υπακούαμε σε βασιλιάδες

"Στο παρελθόν υπακούαμε σε βασιλιάδες και σκύβαμε το κεφάλι μπροστά στους αυτοκράτορες. Σήμερα όμως, γονατίζουμε μόνο μπροστά στην αλήθεια, ακολουθούμε μόνο την ομορφιά, και υπακούμε μόνο στην αγάπη."

Khalil Gibran

Μυστική καρδιά

Καρδιά, είσαι ανεκτική στο χάος;

Καρδιά, είσαι ανεκτική στον μολυσμένο αέρα;

Καρδιά, είσαι ανεκτική στις διαστροφές;

Καρδιά, αντέχεις τη φυλακή και τον εφιάλτη;

Καρδιά, αφού δεν ξεγελιέσαι γιατί υποκρίνεσαι;

Καρδιά, βασίλισσα των διαθέσεων, γιατί διαλέγεις το προσωπείο της κατάθλιψης;

Καρδιά, βασίλισσα των σχέσεων και των αστροχημισμών σου, γιατί είσαι μόνη και φοβισμένη;

Καρδιά, γενναίε πολεμιστή, πού είναι η εκπαίδευσή σου; Καρδιά, γιατί φοράς κουρέλια βρώμικα και δεν φοράς το πύρινο ένδυμα του ενθουσιασμού;

Καρδιά, γιατί καλείς τα παιδιά στους τάφους του παρελθόντος;

Καρδιά, πώς θα αποκαλυφθεί ο Πύρινος κρόκος του μέλλοντος;

Καρδιά, γιατί σέρνεις το παρελθόν κι αγκομαχάς;

Καρδιά, κραταιά και γενναία, γιατί δεν προσεύχεσαι;  Καν' το φανερά, μπροστά σου!

Καρδιά, αφού λατρεύεις το καινούργιο, γιατί το ζητάς στα αντικείμενα της αγοράς και δεν το φτιάχνεις να το χαρούν όλοι;

Καρδιά πύρινη, γιατί φοβάσαι την υγρασία;

Καρδιά, γιατί δεν κλαις για τον Θεό και κλαις για τα όνειρα που σου επιβάλλονται;

Καρδιά, γιατί δεν λειτουργείς στο παρόν και σκάβεις στο παρελθόν για τη λύτρωσή σου;

Καρδιά γιατί ανέχεσαι αυτό που είναι σάπιο;

Καρδιά, γιατί τρως ψεύτικες τροφές αφού εσύ γνωρίζεις το σταλμένο αστροχημικό υλικό;

Καρδιά, γιατί φοβάσαι; Είσαι γενναία, είσαι αγωνίστρια, αιώνες μόχθου, αιώνες αγώνα - ποιος και τι σε φοβίζει; Κοίταξέ το με τα δικά σου μάτια!

Καρδιά, έχεις χτίσει τον πλανήτη, γιατί κλαις για το γκρεμισμένο παρελθόν; Χάραξε, ω πολυμήχανη το νέο σου σπίτι!

Καρδιά, ποιος σου φόρτωσε ενοχές;

Καρδιά, ποιος σε δίκασε, σε ποιο δικαστήριο, ποιος σε φυλάκισε και πόσα χρόνια θα μείνεις φυλακισμένη;

Καρδιά, σ' αρέσει ο δίωρος προαυλισμός στις φυλακές που δήθεν σ' έστειλαν;

Καρδιά, γιατί είσαι ανεκτική μύγα κι όχι ενεργητική μέλισσα;

Καρδιά, τι νήματα σε κρατούν; Ποιοι είναι οι φίλοι σου;

Πώς σου επιβλήθηκαν οι "συνήθειες";

Καρδιά, σου αρέσουν τα φτερά της χαράς ή το αναπηρικό καρότσι της κατάθλιψης;

Καρδιά με τα χίλια αυτιά, καρδιά πύρινα ανταποκριτική, γιατί σου φόρεσαν ακουστικά βαρηκοΐας;

Καρδιά, γιατί φορτώνεσαι τη ζωή της κάτω οθόνης;

Καρδιά, γιατί καίνε ένα δάσος και σου πουλάνε ένα σπίτι; Αγόρασε ένα δάσος και προστάτευσέ το!

Καρδιά, γιατί σε έβαλαν σε κλουβί σαν ρομαντικό οδικό πτηνό πολύχρωμο;

Καρδιά, βασίλισσα της χαράς, κορυφαία του χορού του σύμπαντος, γιατί είσαι υπνωτισμένος θεατής;

Καρδιά, γεμάτη αγάπη, γιατί εκνευρίζεσαι καίγοντας την πολύτιμη ενέργειά σου;

Καρδιά με τα χίλια μάτια, γιατί τόση ομίχλη στη ζωή σου;

Καρδιά, άφοβη, άτρωτη, ανίκητη, γιατί τόσες πληγές;

Καρδιά, ζήτησε ολόθερμα, ολόκαρδα, με όλη σου τη δύναμη, απ' τον Αόρατο Αγαπημένο να σε ξυπνήσει!

Καρδιά, γιατί σε παραπλανούν οι δήθεν δάσκαλοι, οι δήθεν φίλοι, οι δήθεν αγαπημένοι; Αφού γνωρίζεις!

Καρδιά, γιατί αφού ανάβεις τη φλόγα σου δεν την συντηρείς; Το παιδί σου όταν το γεννήσεις το παρατάς;

Καρδιά, γιατί έκανες το μυαλό αφέντη; Από πότε ο φτωχός υπηρέτης έγινε κύριος και βασιλιάς σου;

Καρδιά πολυθησαυρισμένη, σοφή, γενναία, κραταιή, γιατί δεν υμνείς τον Θεό;

Καρδιά, γιατί δεν επιλέγεις, γιατί δεν διαλέγεις, γιατί δεν ξεχωρίζεις; Ζήτησε απ' τον Πολύτιμο να σου χαρίσει τη χάρη Του! Ο Πολύτιμος πάντα ασχολείται με τη σύζυγό του!

Καρδιά, σε κοιμίζουν; Ξυπνα, αφυπνίσου και κοίμησέ τους! Θα κοιμηθούν στην πύρινη αγκαλιά σου και όλα τα φαινόμενα θα καούν - καμένα φαινόμενα, προστασία Θεού!

Καρδιά, αφού σ' αρέσει το μπάνιο στη θάλασσα, γιατί δεν κάνεις και μπάνιο με φως;

Καρδιά, άκου τη φωνή σου! Μιλάς! Ακούς;

Καρδιά, έχε το πυρ της ευγνωμοσύνης πάντα αναμμένο - είναι μύρο για τους Ουρανούς!

Όταν η καρδιά γίνει προσιτή, ο Απρόσιτος γίνεται σύζυγός της!

Η καρδιά δεν εγκαταλείπει τον φίλο της επειδή έχει πρόβλημα - εγκαταλείπουν μαζί το πρόβλημα και η δύναμη της φιλίας ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι!

Η καρδιά χάνει τον κόσμο και βρίσκει τον Κόσμο! Η καρδιά είναι άφοβη, χρόνια ασκητής, πολυθησαυρισμένη, πολυταξιδεμένη! Ο Κόσμος της ανήκει!

Φρουρείστε την πολύτιμη καρδιά!

ΜΥΣΤΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ

Νίκος Στεφανίδης

Εκδόσεις Dharma